A escavación no castro do Sarridal (Cedeira) continúa a abrir novas páxinas no ámbito da Idade do Ferro. Na última campaña descubrÃrase que, baixo a sauna que se atopa preto da porta do castro apareceran restos de edificacións anteriores, xunto cun gran muro que contiña a terraza. A nova campaña permitiu o inicio da descuberta dun gran edificio desa etapa anterior á sauna, tamén de caracterÃsticas singulares, que ten intrigado ao director da intervención, Emilio Ramil, quen confÃa en rematar de escavalo en vindeiras campañas. A intervención nesta área estivo financiada polo concello de Cedeira, quen anualmente inviste no xacemento canda outras campañas tamén promovidas pola consellerÃa de Cultura da Xunta de Galicia.
"Ao redor do século III a.C. tivo que pasar algo moi importante no castro", sinalaba Ramil ao final da campaña anterior, "porque senón non se explica a remodelación dunha área importante do poboado para acoller a sauna". A presión romana sobre o territorio aÃnda tardarÃa dous séculos en chegar, asà que os cambios viñeron dados por outros factores descoñecidos. Especialmente porque esa remodelación significou botar abaixo varias estruturas e construÃr un dos edificios con máis connotacións simbólicas para as comunidades galaicas da prehistoria, unha sauna, ou monumento con forno. Asà que nesta campaña as preguntas dirixÃanse a tentar comprender que é o que foi destruÃdo para facer esta sauna. "Eu cando menos non tiña visto ou lido algo asÃ", explica Emilio Ramil, director da intervención arqueolóxica, "si, por suposto, moitas saunas foron reformadas ao longo do tempo, pero non coñezo monumentos deste tipo que tiveran por debaixo unha fase anterior, con usos distintos". Ramil é un bo coñecedor destes monumentos con forno, especialmente dos situados na zona norte de Galicia.
Na campaña anterior aparecera un gran muro de contención e diferentes estruturas aparentemente circulares que podÃan aventurar un uso doméstico. Pero a intervención enfocouse cara o oeste da cabeceira do monumento. A sorpresa foi atoparse tamén algo pouco habitual. "ImaxÃnate a estrutura tÃpica dunha vivenda tradicional galega que ten un forno exterior adosado na parede", explica Ramil. "AÃnda non escavamos completamente o forno nin toda a estrutura, pero é tal cal, co forno por fóra das paredes da vivenda". AÃnda pendentes dos resultados que poidan ofrecer as datacións por carbono 14 dos numerosos carbóns do forno, Ramil considera que polo material cerámico localizado esa estrutura é do século IV a.C., algo anterior á construción da sauna.
Pero a Ramil o que lle chamou a atención é a considerable dimensión da posible vivenda, que ten máis de cinco metros de ancho e da que aÃnda non exhumaron a estrutura completa. "Todo o material aquà é castrexo, aparecéronnos algúns lÃticos e tres anacos de muÃños distintos. Aparécenos tamén o pavimento moi usado", explica Ramil. Porén, o xacemento volve a ofrecer interrogantes, porque aÃnda que no interior das cabanas dos castros hai fogares e algúns fornos, non teñen estas dimensións nin adoitan estar situados en estruturas anexas construÃdas por fóra dos muros. Polo momento, nesta gran estrutura non aparece ningún fogar. A ausencia de escouras ao redor do forno fan concluÃr que se trata dun forno de cereal, máis que de carácter metalúrxico.
Piorén, ao arqueólogo lémbralle outro tipo de estruturas. "Nas escavacións que levamos a cabo durante a construción da autovÃa Santiago-Lugo escavamos unha aldea galaicorromana, na que habÃa unha parte industrial con tres fornos de cocción e os seus muÃños de man aÃnda in situ", lembra, "isto do Sarridal é máis sinxelo e pequeno, pero hai varios datos que me fan pensar que non se trata dunha vivenda, senón algún tipo de forno comunitario. O tamaño da estrutura é moi grande e o vano de acceso, que localizamos, non ten a dimensión habitual nunha vivenda, senón que é o dobre. PermitirÃa case o paso dun carro pequeno".
Hoxe en dÃa os fornos comunitarios tradicionais consérvanse sobre todo ao sur da provincia de Ourense, onde son importantes espazos de convivencia da comunidade. Pero hai dous mil anos puideron ter sido usados tamén neste castro cedeirés do Sarridal. Se o edificio foi unha sorte de forno colectivo, coñecer por que deixaron de cocer pan alà e ergueron un edificio monumental para o coidado do corpo e se cadra tamén da mente é unha incógnita por resolver.
"Ao redor do século III a.C. tivo que pasar algo moi importante no castro", sinalaba Ramil ao final da campaña anterior, "porque senón non se explica a remodelación dunha área importante do poboado para acoller a sauna". A presión romana sobre o territorio aÃnda tardarÃa dous séculos en chegar, asà que os cambios viñeron dados por outros factores descoñecidos. Especialmente porque esa remodelación significou botar abaixo varias estruturas e construÃr un dos edificios con máis connotacións simbólicas para as comunidades galaicas da prehistoria, unha sauna, ou monumento con forno. Asà que nesta campaña as preguntas dirixÃanse a tentar comprender que é o que foi destruÃdo para facer esta sauna. "Eu cando menos non tiña visto ou lido algo asÃ", explica Emilio Ramil, director da intervención arqueolóxica, "si, por suposto, moitas saunas foron reformadas ao longo do tempo, pero non coñezo monumentos deste tipo que tiveran por debaixo unha fase anterior, con usos distintos". Ramil é un bo coñecedor destes monumentos con forno, especialmente dos situados na zona norte de Galicia.
Na campaña anterior aparecera un gran muro de contención e diferentes estruturas aparentemente circulares que podÃan aventurar un uso doméstico. Pero a intervención enfocouse cara o oeste da cabeceira do monumento. A sorpresa foi atoparse tamén algo pouco habitual. "ImaxÃnate a estrutura tÃpica dunha vivenda tradicional galega que ten un forno exterior adosado na parede", explica Ramil. "AÃnda non escavamos completamente o forno nin toda a estrutura, pero é tal cal, co forno por fóra das paredes da vivenda". AÃnda pendentes dos resultados que poidan ofrecer as datacións por carbono 14 dos numerosos carbóns do forno, Ramil considera que polo material cerámico localizado esa estrutura é do século IV a.C., algo anterior á construción da sauna.
Pero a Ramil o que lle chamou a atención é a considerable dimensión da posible vivenda, que ten máis de cinco metros de ancho e da que aÃnda non exhumaron a estrutura completa. "Todo o material aquà é castrexo, aparecéronnos algúns lÃticos e tres anacos de muÃños distintos. Aparécenos tamén o pavimento moi usado", explica Ramil. Porén, o xacemento volve a ofrecer interrogantes, porque aÃnda que no interior das cabanas dos castros hai fogares e algúns fornos, non teñen estas dimensións nin adoitan estar situados en estruturas anexas construÃdas por fóra dos muros. Polo momento, nesta gran estrutura non aparece ningún fogar. A ausencia de escouras ao redor do forno fan concluÃr que se trata dun forno de cereal, máis que de carácter metalúrxico.
Piorén, ao arqueólogo lémbralle outro tipo de estruturas. "Nas escavacións que levamos a cabo durante a construción da autovÃa Santiago-Lugo escavamos unha aldea galaicorromana, na que habÃa unha parte industrial con tres fornos de cocción e os seus muÃños de man aÃnda in situ", lembra, "isto do Sarridal é máis sinxelo e pequeno, pero hai varios datos que me fan pensar que non se trata dunha vivenda, senón algún tipo de forno comunitario. O tamaño da estrutura é moi grande e o vano de acceso, que localizamos, non ten a dimensión habitual nunha vivenda, senón que é o dobre. PermitirÃa case o paso dun carro pequeno".
Hoxe en dÃa os fornos comunitarios tradicionais consérvanse sobre todo ao sur da provincia de Ourense, onde son importantes espazos de convivencia da comunidade. Pero hai dous mil anos puideron ter sido usados tamén neste castro cedeirés do Sarridal. Se o edificio foi unha sorte de forno colectivo, coñecer por que deixaron de cocer pan alà e ergueron un edificio monumental para o coidado do corpo e se cadra tamén da mente é unha incógnita por resolver.