Resurrection en Viveiro: Moito gasto e pouco lío

É posible que os irmáns Méndez, responsables do Resurrection Fest, non estiveran familiarizados cos construtos teóricos da economía creativa cando decidiron organizar o primeiro festival de rock duro en Viveiro, alá polo ano 2006. En 2006 Iván e David solo pensaban en traer aos grupos musicais que lles gustaban ao seu pobo, unha fantasía habitual noutros adolescentes. Plantáronse diante do alcalde Melchor Roel e explicáronlle o que querían facer. Uns meses despois, tras moitas dificultades e algunha cancelación, conseguían organizar un concerto que foi un éxito maior do esperado. Agora, o festival que organizan ten máis de 80.000 asistentes de 36 países, dende Noruega a Xapón e de México a Australia. O gasto directo do festival supera os 10,2 millóns de euros nesta edición.

Entre os asistentes había en xeral unha sensación de satisfacción moi grande. Os comentarios sobre as ganas de repetir escoitábanse mesmo antes de que acabara a edición deste ano. As especulacións sobre o cartel do ano que ven tamén formaban parte das conversas entre as persoas que empezaban xa a abandonar o recinto na noite do sábado. E entre as xentes que viven en Viveiro tamén se percibe cada vez maior satisfacción e consciencia da relevancia do evento. Un grupo de xubilados comentaba que cando empezou o festival, o aspecto e vestimenta dalgúns asistentes facían temer ”moito lío e pouco gasto”. Agora recoñecían que os metaleros eran “bos rapaces” e o festival “traía traballo para a xente do pobo”.

No paradigma da economía creativa descríbense as economías baseadas no coñecemento e a imaxinación en contraste coas economías tradicionais que teñen o seu fundamento na explotación dos recursos naturais, o traballo e o capital. A economía creativa foi obxecto de atención axiña polos responsables das políticas culturais de moitos países da Unión Europea. Ao fin e ao cabo, se a deslocalización, a crise financeira e outros males indicaban que era preciso mudar o modelo produtivo, por qué non tentar algo relacionado coa orixinalidade, un capital abundante por estas latitudes? Xa quedan lonxe os tempos nos que a cultura se entendía como un divertimento ou unha actividade financiada a fondo perdido. Hoxe todos sabemos que a cultura xera riqueza e emprego. En Galicia, a cultura supón máis do 3% do emprego.

Impacto directo e indirecto
Se aos 10,2 millóns de euros de gasto directo declarados polo festival lle engadísemos os impactos indirectos e os multiplicadores habituais nos estudos de impacto económico iríamos a unha cifra moito maior. En calquera caso, só ese gasto neto supón xa o 2,7% do PIB municipal de Viveiro. Dan emprego directo a 350 persoas e calculan modestamente que xeran uns 700 postos de traballo indirectos máis. Pese á preocupación dos seus organizadores por crear riqueza local, o impacto do festival transcende amplamente ao municipio e á comarca. A realidade é que era moi difícil atopa unha praza de aloxamento libre a fin de semana pasada dende Betanzos ata Ribadeo.

E todo isto conseguiuse durante uns anos moi complicados para a cultura. Para facerse unha idea, o gasto en cultura dos galegos descendeu en máis de 300 euros por familia dende 2008 . Concretamente, o orzamento familiar destinado a espectáculos descendeu un 32% nese mesmo período. O gasto público tampouco parou de minguar. Lonxe quedan eses anos nos que a administración sufragaba enteiramente eventos multitudinarios como este. Pero pese a todo, o Resurrection Fest é o festival máis grande de Galicia. Tamén é un dos máis importantes no seu xénero en toda España e destacado en Europa.

Organización profesional
Unha visita ao festival deste ano sirve para darse conta de que o Resurrection é unha cousa seria. O cartel con 75 grupos musicais, ou a visita de Iron Maiden, unha das bandas máis populares do heavy metal de todos os tempos non eran os únicos atractivos deste evento. Dentro do recinto atopábanse ducias de tendas especializadas de música e de moda. Podíanse mercar camisetas de grupos populares, pero tamén rarezas, parafernalia e multitude de obxectos da cultura heavy, rock e punk. Había varias tendas que vendían discos de vinilo con bastante éxito, por certo. A oferta gastronómica resultaba sorprendente. Non solo se podían degustar bocadillos e hamburguesas, o que cabe esperar, podíase tamén comer dende unha parrilada arxentina, a un wok oriental, pasando por comida vexetariana, mexicana, italiana e, por suposto, galega. Tamén se organizou un campamento musical para os nenos, porque son moitas as familias que se achegan ao festival. Incluso había un concurso do popular xogo “guitar hero”. Ao contrario do que pode ditar unha intuición prexuizosa, obsérvabase unha seguridade e unha organización exquisita e profesional.


E cal é o segredo? Probablemente o traballo e a constancia, e, sen dúbida, a creatividade. Aínda que fose por instinto, eses rapaces de Viveiro sabían que para que os seus soños de adolescentes se fixeran realidade e puideran traer ás bandas ás que escoitaban ao seu pobo, non chegaba con desexalo. Era importante arriscar e inventar algo. E deso vai a economía creativa, de que a capacidade de xerar cousas novas e orixinais é un capital. Eses irmáns xestionan agora unha empresa cultural que dobra a súa facturación ano tras ano. É unha empresa cultural que foi capaz de crear riqueza nun contexto moi difícil. O Resurrection Fest non é outra cousa que un proxecto montado sobre unha idea, un produto novo e diferenciado. Algo que ninguén fixera antes. Un exemplo para a industria cultural do país.