"Between two worlds: Cova Eirós and the Middle-Upper Palaeolithic transition in NW Iberia" é o tÃtulo do artigo que acaba de publicar na revista francesaComptes Rendus Palevol o Grupo de Estudos para a Prehistoria do Noroeste-ArqueoloxÃa, Antigüidade e Territorio da USC en colaboración co Institut Català de PaleoecologÃa Humana i Evolució Social e a Universidade Rovira i Virgili de Tarragona. O texto desvela a importancia dos restos de ocupación humana que apareceron nesta cavidade de Triacastela para comprender a transición entre poboacións neandertais e de homo sapiens no norte da PenÃnsula Ibérica.
Segundo informa a Universidade de Santiago este 24 de novembro, a análise presentada amosa, a partir de datacións por radiocarbono, que se deu "unha supervivencia tardÃa, hai uns 40-41.000 anos, dos grupos de neandertais nas montañas do interior galego con respecto aos últimos grupos do Cantábrico. Mentres a cornixa cantábrica xa estaba colonizada polos humanos modernos, nas montañas galegas aÃnda quedaban poboacións residuais de neandertais".
Do mesmo xeito, datacións realizadas nun nivel superior da caverna revelan que foi hai uns 36.000 anos cando se deu "unha chegada á rexión relativamente rápida dos Homo sapiens, con respecto a outras rexións do centro e sur peninsular". Segundo o equipo de investigación, isto "poderÃa indicar unha relativa estabilización das poboacións de Homo sapiens que se manteñen no litoral e vales cantábricos durante uns poucos milenios, antes de estenderse fóra da conca cantábrica en momentos de lixeira mellora climática".
Se ben na cova non se localizaron restos humanos de ningunha das dúas especies, si que ficaron restos da súa ocupación deste espazo "durante estancias breves e reiteradas no tempo, ligadas a actividades cinexéticas como a caza e procesado de cervos, rebezos, corzos e xabarÃs, baixo unhas condicións ambientais bastante similares". Estes restos amosan diferenzas nas estratexias de abastecemento de materias primas para fabricar ferramentas, na tecnoloxÃa e nas estratexias de caza" que contribuÃron a establecer os diferentes perÃodos de ocupación de cada unha das especies humanas.
Segundo informa a Universidade de Santiago este 24 de novembro, a análise presentada amosa, a partir de datacións por radiocarbono, que se deu "unha supervivencia tardÃa, hai uns 40-41.000 anos, dos grupos de neandertais nas montañas do interior galego con respecto aos últimos grupos do Cantábrico. Mentres a cornixa cantábrica xa estaba colonizada polos humanos modernos, nas montañas galegas aÃnda quedaban poboacións residuais de neandertais".
Do mesmo xeito, datacións realizadas nun nivel superior da caverna revelan que foi hai uns 36.000 anos cando se deu "unha chegada á rexión relativamente rápida dos Homo sapiens, con respecto a outras rexións do centro e sur peninsular". Segundo o equipo de investigación, isto "poderÃa indicar unha relativa estabilización das poboacións de Homo sapiens que se manteñen no litoral e vales cantábricos durante uns poucos milenios, antes de estenderse fóra da conca cantábrica en momentos de lixeira mellora climática".
Se ben na cova non se localizaron restos humanos de ningunha das dúas especies, si que ficaron restos da súa ocupación deste espazo "durante estancias breves e reiteradas no tempo, ligadas a actividades cinexéticas como a caza e procesado de cervos, rebezos, corzos e xabarÃs, baixo unhas condicións ambientais bastante similares". Estes restos amosan diferenzas nas estratexias de abastecemento de materias primas para fabricar ferramentas, na tecnoloxÃa e nas estratexias de caza" que contribuÃron a establecer os diferentes perÃodos de ocupación de cada unha das especies humanas.