RSS
CRÍTICA
Tres doces de ficción
» Escritor/a:
Xosé Agrelo Hermo
» Escritor/a:
Francisco Peleteiro Román
» Escritor/a:
Ana María Galego Gen
» Ed. Ediciós do Castro,
» Ano: 2005
» Xénero: Teatro
» Coleccion: Teatro para nenos
» Pax: 68
» ISBN: 84-8485-189-3
Este libro recolle as tres pezas teatrais que compartiron o Premio Estornela de Teatro para nenos e nenas que concedeu a Fundación Neira Vilas en 2004. “O ensaio”, “O porco que perdera a cabeza” e “Xoguetes”: tres doces de ficción para que os máis pequenos se atrevan a por os pés no universo do teatro, tres peciñas que nada teñen que ver agás na vontade de proporcionarlles mundos imaxinarios que converter en realidade.
Andrea Álvarez Pino.Santiago
Ediciós do Castro dá a coñecer os últimos Estornela co ánimo de contribuír a esa labor imprescindíbel que é potenciar a creación teatral en galego destinada ao público infantil, e presenta entre as páxinas dun volume único a xestación dun espectáculo no faiado de María, a conversión dun porco acomplexado nun marrao liberado e a denuncia desta época violenta e consumista que se mete sen permiso no cuarto dos xoguetes.
Na súa “O ensaio”, Xosé Agrelo Hermo recorre ao metateatro e arrisca un exercicio de creación que ben podería abstraerse como actividade, escolar ou lúdica, destinada a fomentar o traballo en equipo e a fornecer aos rapaces das claves e os recursos básicos a través dos que deixar escorregar a imaxinación e facela parte indisociábel, inherente, imprescindíbel, das súas vidas. O texto aborda tematicamente o proceso de elaboración dunha obra de teatro e fai do primeiro ensaio de María, Andrés, Catuxa, Tono, Cris, Anxo e Mariña, da súa reunión nese espazo suxerinte e misterioso que é o faiado, lugar de encontro da marabilla do xogo escénico cos mecanismos que a fan posíbel. Case sen se decataren, os pequenos comprenden o feito teatral, e o que é máis importante, sábense portadores da súa maxia.
A unidade de tempo, espazo e lugar que artella a sinxela estrutura de “O ensaio”, repítese na peza de Ana María Galego Gen. “O porco que perdera a cabeza” está destinada a un público aínda máis noviño, polo que o texto vehicula a súa mensaxe social mediante a zoomorfización da realidade. Advertir o valor da diferenza, ter en conta o “efecto bolboreta”, aprender a sermos libres ou recoñecer que a beleza se atopa no noso interior, son os valores que alegoriza esta fábula con forma teatral.
Neno vítima, neno verdugo
O terceiro texto premiado, “Xoguetes”, responde xa a un esquema construcional moito máis complexo que quizais requira un público preadolescente. Non por tratarse dunha peza breve pensada para se representar para e por rapaces deixa o autor de experimentar coa ruptura da ilusión, co código de creación dos personaxes, ou coa dimensión espazo-temporal. Francisco Peleteiro consegue estremecer ao espectador/lector, que asiste a unha sucesión de bocados de realidade que corren a un ritmo semellante ao do disparar vertixinoso dunha metralladora. Fiando a intersección dialóxica entre as que el mesmo denomina “microescenas”, os núcleos da acción, mediante un torrente de composicións espaciais de grande impacto visual e emocional, reflicte os espasmos dun mundo enfermo de violencia que atopa nos nenos as súas vítimas máis imperdoábeis, os seus verdugos máis terríbeis. O abismo que separa a ricos e pobres, contextualiza o universo dramático de “Xoguetes”. A indiferenza e a hipocrisía, os medios de comunicación, o consumismo atroz, o asasinato ou a explotación infantil contaminan o dereito a non ser manipulados e mesmo o dereito dos nenos a xogar. O poder da imaxinación constitúe de novo o elemento transgresor nunha peza que fará cavilar tanto a nenos como a adultos.
A Fundación Neira Vilas e Ediciós do Castro están de noraboa por contribuír a esa tarefa necesaria de recuperar e renovar o teatro infantil, que precisa de esforzos de creación serios e coraxosos que, paseniño, fagan profesionais “para outro tempo”, e o que se cadra é máis importante: novos públicos, experimentados e diversos, o alento que lle falta ao noso teatro.
20 / 2 / 2006
Andrea Álvarez Pino.Santiago
Ediciós do Castro dá a coñecer os últimos Estornela co ánimo de contribuír a esa labor imprescindíbel que é potenciar a creación teatral en galego destinada ao público infantil, e presenta entre as páxinas dun volume único a xestación dun espectáculo no faiado de María, a conversión dun porco acomplexado nun marrao liberado e a denuncia desta época violenta e consumista que se mete sen permiso no cuarto dos xoguetes.
Na súa “O ensaio”, Xosé Agrelo Hermo recorre ao metateatro e arrisca un exercicio de creación que ben podería abstraerse como actividade, escolar ou lúdica, destinada a fomentar o traballo en equipo e a fornecer aos rapaces das claves e os recursos básicos a través dos que deixar escorregar a imaxinación e facela parte indisociábel, inherente, imprescindíbel, das súas vidas. O texto aborda tematicamente o proceso de elaboración dunha obra de teatro e fai do primeiro ensaio de María, Andrés, Catuxa, Tono, Cris, Anxo e Mariña, da súa reunión nese espazo suxerinte e misterioso que é o faiado, lugar de encontro da marabilla do xogo escénico cos mecanismos que a fan posíbel. Case sen se decataren, os pequenos comprenden o feito teatral, e o que é máis importante, sábense portadores da súa maxia.
A unidade de tempo, espazo e lugar que artella a sinxela estrutura de “O ensaio”, repítese na peza de Ana María Galego Gen. “O porco que perdera a cabeza” está destinada a un público aínda máis noviño, polo que o texto vehicula a súa mensaxe social mediante a zoomorfización da realidade. Advertir o valor da diferenza, ter en conta o “efecto bolboreta”, aprender a sermos libres ou recoñecer que a beleza se atopa no noso interior, son os valores que alegoriza esta fábula con forma teatral.
Neno vítima, neno verdugo
O terceiro texto premiado, “Xoguetes”, responde xa a un esquema construcional moito máis complexo que quizais requira un público preadolescente. Non por tratarse dunha peza breve pensada para se representar para e por rapaces deixa o autor de experimentar coa ruptura da ilusión, co código de creación dos personaxes, ou coa dimensión espazo-temporal. Francisco Peleteiro consegue estremecer ao espectador/lector, que asiste a unha sucesión de bocados de realidade que corren a un ritmo semellante ao do disparar vertixinoso dunha metralladora. Fiando a intersección dialóxica entre as que el mesmo denomina “microescenas”, os núcleos da acción, mediante un torrente de composicións espaciais de grande impacto visual e emocional, reflicte os espasmos dun mundo enfermo de violencia que atopa nos nenos as súas vítimas máis imperdoábeis, os seus verdugos máis terríbeis. O abismo que separa a ricos e pobres, contextualiza o universo dramático de “Xoguetes”. A indiferenza e a hipocrisía, os medios de comunicación, o consumismo atroz, o asasinato ou a explotación infantil contaminan o dereito a non ser manipulados e mesmo o dereito dos nenos a xogar. O poder da imaxinación constitúe de novo o elemento transgresor nunha peza que fará cavilar tanto a nenos como a adultos.
A Fundación Neira Vilas e Ediciós do Castro están de noraboa por contribuír a esa tarefa necesaria de recuperar e renovar o teatro infantil, que precisa de esforzos de creación serios e coraxosos que, paseniño, fagan profesionais “para outro tempo”, e o que se cadra é máis importante: novos públicos, experimentados e diversos, o alento que lle falta ao noso teatro.
CRÍTICAS POR XÉNERO
culturagalega.org | RSS | Aviso legal | Contacto | O equipo do portal | Licenza de uso | Contactar coa redacción: redaccion@culturagalega.org I T: +34 981 957202 | F: +34 981957205 |
Consello da Cultura Galega. | http://www.consellodacultura.gal
Pazo de Raxoi, 2 andar. 15704 Santiago de Compostela (Galicia)
Tfno: 981957202 | Fax : 981957205 | e-mail: redaccion@culturagalega.gal
Pazo de Raxoi, 2 andar. 15704 Santiago de Compostela (Galicia)
Tfno: 981957202 | Fax : 981957205 | e-mail: redaccion@culturagalega.gal