RSS
CRÍTICA
Máis tarefas domésticas
» Ilustrador:
Pablo Prestifilippo
» Escritor/a:
Xosé Ballesteros Rei
» Ed. Faktoría K de libros,
» Ano: 2007
» Xénero: Infantil-Xuvenil
» Coleccion: Textos infames
» Pax: 40
» ISBN: 978-84-9355804-2-1
Prestifilippo preséntalle ao lector unha perfecta guía didáctica sobre a cadeira, destacando as vantaxes de compartir a nosa vida cunha mascota coa que podemos falar, xogar e mesmo facer ximnasia. Un relato nonsense que reborda surrealismo, sumido nun divertido caos de ideas e colores. Un libro insólito e divertido polo que deixarse cativar e co que todo tipo de lectores, incluídos os máis pequenos, poderán internarse nun mundo fóra do politicamente correcto e sen máis leis que as da imaxinación.
Isabel Soto. Santiago
Os lectores e lectoras galegos coñecemos o arxentino Pablo Prestifilippo grazas ás ilustracións que acompañaron os textos de Gloria Sánchez en Rodeira –“Pé mais eu” (1994) e “Doutor Rus” (1995)– coas que comezou unha traxectoria na LIX galega que o levaría a colaborar con outros escritores. Pero o seu universo particular, no que parece sentirse máis cómodo, chegounos da man do álbum “Que parvos son os camaleóns” (Kalandraka, 2003) e, posteriormente, co “Manual de calcetíns salvaxes” (Factoría K, 2006). Agora, vólvenos sorprender cunha nova proposta ancorada no mundo do humor absurdo, na parodia e na subversión dos códigos que rexen a realidade cotiá. As cadeiras protagonistas destas “Instrucións” pertencen e habitan sen dúbida ningunha no mesmo universo surrealista, xa ben recoñecible, que aqueles calcetíns que coa axuda deste orixinal creador conseguimos amestrar.
En “Instrucións para espertar a unha cadeira durmida”, Prestifilippo recunca nas posibilidades dun elemento aparentemente falto de vida e eslamiado para revelarnos deseguido que estes cualificativos pouco lle acaen. Repite neste volume idéntica estruturación en capítulos que nos invitan a percorrer devagar as orixes e características do obxecto, as súas posibles utilidades, as comprobacións previas que cómpre facer e as diferentes actividades que podemos compartir coa cadeira, tirando sempre un beneficio mutuo. O volume gaña en interese nos Anexos, que inclúen unha completa táboa de exercicios, as advertencias sobre erros frecuentes nos nosos comportamentos habituais con respecto ás cadeiras, e mesmo un agradecemento cómplice ao artífice deste e doutros tantos ocorrentes experimentos, o profesor Roxelio Troncoso, que se presenta como unha biografía ilustrada cos fitos máis salientables da súa frutífera carreira. O engado do personaxe reclama unha historia de seu.
Ao noso entender, a parodia linda tanto cos modernos libros de autoaxuda como cos manuais de vontade didáctica, adobiada, iso si, cun espírito lúdico e canalla que percorre as páxinas, ateigadas de xogos baseados na ambigüidade que conectan á perfección co absurdo e coa lóxica infantil. As imaxes descritivas e cargadas de detalles e acenos humorísticos nos que paga a pena reparar, achegan cuestións paralelas ao texto e interactúan intencionadamente con el.
Tamén os aspectos formais deste álbum merecen especial atención ao estar cargados de significado. En primeiro termo o formato, cadrado como a entrega anterior, e doadamente manipulable –mágoa que o deseño obrigue a elixir un corpo de letra pequeno de máis para demorar na lectura e na observación das lendas espalladas polas páxinas en diferentes sentidos–, que afonda nesa intención de presentar un mesmo universo ao que aludiamos liñas arriba; e en segundo lugar, as gardas, reclamo inicial dun volume destas características, que neste caso se converten en exemplo de paratexto informativo dotado de contido, pois nelas rexéitase calquera tipo de mascota para incidir de xeito implícito na proposta no texto.
Moi recomendable, polo tanto, deixarse cativar por este libro insólito e divertido co que todo tipo de lectores, incluídos os máis pequenos, poderán internarse nun mundo fóra do politicamente correcto e sen máis leis que as da imaxinación.
8 / 10 / 2007
Isabel Soto. Santiago
Os lectores e lectoras galegos coñecemos o arxentino Pablo Prestifilippo grazas ás ilustracións que acompañaron os textos de Gloria Sánchez en Rodeira –“Pé mais eu” (1994) e “Doutor Rus” (1995)– coas que comezou unha traxectoria na LIX galega que o levaría a colaborar con outros escritores. Pero o seu universo particular, no que parece sentirse máis cómodo, chegounos da man do álbum “Que parvos son os camaleóns” (Kalandraka, 2003) e, posteriormente, co “Manual de calcetíns salvaxes” (Factoría K, 2006). Agora, vólvenos sorprender cunha nova proposta ancorada no mundo do humor absurdo, na parodia e na subversión dos códigos que rexen a realidade cotiá. As cadeiras protagonistas destas “Instrucións” pertencen e habitan sen dúbida ningunha no mesmo universo surrealista, xa ben recoñecible, que aqueles calcetíns que coa axuda deste orixinal creador conseguimos amestrar.
En “Instrucións para espertar a unha cadeira durmida”, Prestifilippo recunca nas posibilidades dun elemento aparentemente falto de vida e eslamiado para revelarnos deseguido que estes cualificativos pouco lle acaen. Repite neste volume idéntica estruturación en capítulos que nos invitan a percorrer devagar as orixes e características do obxecto, as súas posibles utilidades, as comprobacións previas que cómpre facer e as diferentes actividades que podemos compartir coa cadeira, tirando sempre un beneficio mutuo. O volume gaña en interese nos Anexos, que inclúen unha completa táboa de exercicios, as advertencias sobre erros frecuentes nos nosos comportamentos habituais con respecto ás cadeiras, e mesmo un agradecemento cómplice ao artífice deste e doutros tantos ocorrentes experimentos, o profesor Roxelio Troncoso, que se presenta como unha biografía ilustrada cos fitos máis salientables da súa frutífera carreira. O engado do personaxe reclama unha historia de seu.
Ao noso entender, a parodia linda tanto cos modernos libros de autoaxuda como cos manuais de vontade didáctica, adobiada, iso si, cun espírito lúdico e canalla que percorre as páxinas, ateigadas de xogos baseados na ambigüidade que conectan á perfección co absurdo e coa lóxica infantil. As imaxes descritivas e cargadas de detalles e acenos humorísticos nos que paga a pena reparar, achegan cuestións paralelas ao texto e interactúan intencionadamente con el.
Tamén os aspectos formais deste álbum merecen especial atención ao estar cargados de significado. En primeiro termo o formato, cadrado como a entrega anterior, e doadamente manipulable –mágoa que o deseño obrigue a elixir un corpo de letra pequeno de máis para demorar na lectura e na observación das lendas espalladas polas páxinas en diferentes sentidos–, que afonda nesa intención de presentar un mesmo universo ao que aludiamos liñas arriba; e en segundo lugar, as gardas, reclamo inicial dun volume destas características, que neste caso se converten en exemplo de paratexto informativo dotado de contido, pois nelas rexéitase calquera tipo de mascota para incidir de xeito implícito na proposta no texto.
Moi recomendable, polo tanto, deixarse cativar por este libro insólito e divertido co que todo tipo de lectores, incluídos os máis pequenos, poderán internarse nun mundo fóra do politicamente correcto e sen máis leis que as da imaxinación.
CRÍTICAS POR XÉNERO
culturagalega.org | RSS | Aviso legal | Contacto | O equipo do portal | Licenza de uso | Contactar coa redacción: redaccion@culturagalega.org I T: +34 981 957202 | F: +34 981957205 |
Consello da Cultura Galega. | http://www.consellodacultura.gal
Pazo de Raxoi, 2 andar. 15704 Santiago de Compostela (Galicia)
Tfno: 981957202 | Fax : 981957205 | e-mail: redaccion@culturagalega.gal
Pazo de Raxoi, 2 andar. 15704 Santiago de Compostela (Galicia)
Tfno: 981957202 | Fax : 981957205 | e-mail: redaccion@culturagalega.gal