RSS
CRÍTICA
No final, o absurdo
» Escritor/a:
Xurxo Sierra Veloso
» Ed. Galaxia,
» Ano: 2010
» Xénero: Narrativa
» Coleccion: Literaria
» Pax: 180
» ISBN: 978-84-9865-326-7
Tres historias que camiñan pola fronteira do cotián e do absurdo, enfiadas por Xurxo Sierra. Unha historia de vidas cruzadas na que o destino dos personaxes introduce un plus de intriga que sorprende ao lector. Unha narración que bebe da incerteza do cotiá en cada páxina. Que ninguén é quen parece e que todos gardamos no peto un segredo para os demais é a primeira conclusión que se pode tirar desta obra. A segunda é que a casualidade e o absurdo son elementos consubstanciais á propia existencia, tanto que ás veces semella que son elas as que dominan a vida das persoas.
Montse Pena Presas. Sada
As vidas de Andrés Queguas, de Lidia Cameselle e de Luciano Bendaña entretécense cos fíos da casualidade e da sorpresa que xorde do inesperado. Andrés terá unha descendencia coa que non conta, Lidia levará a cabo un grave delito e Sindo será acusado de crimes que non cometeu. Ningún destes personaxes imaxina que un instante, un detalle, en definitiva, un estar no lugar non axeitado, cambiará para sempre o rumbo das súas vidas e mesmo o sentido da existencia para outras persoas que se cinguen a eles a través do destino. Con este argumento, Xurxo Sierra Veloso volveu nos últimos meses á actualidade literaria con Os fíos, obra gañadora do Premio Repsol YPF de Narrativa Breve.
A narración constrúese a partir do entretecido –que irá construíndo o propio lectorado, aínda que o autor non se resista, en certos momentos, a facérnolo evidente– de tres historias interpretadas por cadanseu dos personaxes nomeados. O autor recomenda nun paratexto inicial que a lectura se realice na orde desexada, pois neste caso a cronoloxía é máis un estorbo ca unha axuda para gozar da literatura. Dependendo do punto onde se comece a historia, o clímax e a incerteza cambiarán de lugar, polo que quen isto escribe insta aos lectores e lectoras a deixarse levar pola intuición e elixir a parte que máis lles seduza da obra para comezar.
Desvelar máis sobre o que se conta n’Os fíos suporía anular unha narración que bebe da incerteza do cotiá en cada páxina. Que ninguén é quen parece e que todos gardamos no peto un segredo para os demais é a primeira conclusión que se pode tirar desta obra. A segunda é que a casualidade e o absurdo son elementos consubstanciais á propia existencia, tanto que ás veces semella que son elas as que dominan a vida das persoas. Sierra Veloso xa nos amosara isto en boa parte da súa produción, mais moi especialmente n’Os mércores de Fra (2006, Premio Risco de Creación Literaria), a novela en que o oráculo lle di ao seu protagonista que vai morrer en mércores. Non obstante, nesta xeira, a abordaxe do absurdo non se cimenta tanto nos caracteres (os da súa anterior novela eran excepcionais) e conta cun pouso máis filosófico. Os personaxes que se nos presentan nesta ocasión semellan monicreques movidos pola man do destino, de tal xeito que a existencia semella unha partida de cartas da que nunca se sabe quen vai gañar máis ca un camiño cheo de probas que cómpre ir superando.
Polo demais, a novela constrúese a partir das outras características inherentes á escrita deste autor: un galego fondamente enriquecido, que achega interese literario; unha historia interesante (aínda que quizais excesivamente alicerzada na conexión vital entre os tres personaxes, de xeito que cada relato individual deixa unha sensación de elemento literario un chisco inacabado); e uns protagonistas movidos polos fíos do inesperado dentro dunha vida que se lles vai das mans sen decatárense. Ademais, compleméntanse con diversas páxinas impregnadas de descricións moi precisas, interesantes para amantes do costumismo. Porque Os fíos é unha novela para lectoras e lectores demorados e pacientes –a pesar da rapidez con que se pode navegar polas súas páxinas-: pacientes cómpre que sexan para gozar das numerosas precisións literarias que enchen a novela; mais sobre todo pacientes para artellar a historia última que quere artellar Sierra Veloso, esa que nos conta que, ao final, é a existencia quen nos leva cara algures e non nós quen nos diriximos a ela.
7 / 2 / 2012
Montse Pena Presas. Sada
As vidas de Andrés Queguas, de Lidia Cameselle e de Luciano Bendaña entretécense cos fíos da casualidade e da sorpresa que xorde do inesperado. Andrés terá unha descendencia coa que non conta, Lidia levará a cabo un grave delito e Sindo será acusado de crimes que non cometeu. Ningún destes personaxes imaxina que un instante, un detalle, en definitiva, un estar no lugar non axeitado, cambiará para sempre o rumbo das súas vidas e mesmo o sentido da existencia para outras persoas que se cinguen a eles a través do destino. Con este argumento, Xurxo Sierra Veloso volveu nos últimos meses á actualidade literaria con Os fíos, obra gañadora do Premio Repsol YPF de Narrativa Breve.
A narración constrúese a partir do entretecido –que irá construíndo o propio lectorado, aínda que o autor non se resista, en certos momentos, a facérnolo evidente– de tres historias interpretadas por cadanseu dos personaxes nomeados. O autor recomenda nun paratexto inicial que a lectura se realice na orde desexada, pois neste caso a cronoloxía é máis un estorbo ca unha axuda para gozar da literatura. Dependendo do punto onde se comece a historia, o clímax e a incerteza cambiarán de lugar, polo que quen isto escribe insta aos lectores e lectoras a deixarse levar pola intuición e elixir a parte que máis lles seduza da obra para comezar.
Desvelar máis sobre o que se conta n’Os fíos suporía anular unha narración que bebe da incerteza do cotiá en cada páxina. Que ninguén é quen parece e que todos gardamos no peto un segredo para os demais é a primeira conclusión que se pode tirar desta obra. A segunda é que a casualidade e o absurdo son elementos consubstanciais á propia existencia, tanto que ás veces semella que son elas as que dominan a vida das persoas. Sierra Veloso xa nos amosara isto en boa parte da súa produción, mais moi especialmente n’Os mércores de Fra (2006, Premio Risco de Creación Literaria), a novela en que o oráculo lle di ao seu protagonista que vai morrer en mércores. Non obstante, nesta xeira, a abordaxe do absurdo non se cimenta tanto nos caracteres (os da súa anterior novela eran excepcionais) e conta cun pouso máis filosófico. Os personaxes que se nos presentan nesta ocasión semellan monicreques movidos pola man do destino, de tal xeito que a existencia semella unha partida de cartas da que nunca se sabe quen vai gañar máis ca un camiño cheo de probas que cómpre ir superando.
Polo demais, a novela constrúese a partir das outras características inherentes á escrita deste autor: un galego fondamente enriquecido, que achega interese literario; unha historia interesante (aínda que quizais excesivamente alicerzada na conexión vital entre os tres personaxes, de xeito que cada relato individual deixa unha sensación de elemento literario un chisco inacabado); e uns protagonistas movidos polos fíos do inesperado dentro dunha vida que se lles vai das mans sen decatárense. Ademais, compleméntanse con diversas páxinas impregnadas de descricións moi precisas, interesantes para amantes do costumismo. Porque Os fíos é unha novela para lectoras e lectores demorados e pacientes –a pesar da rapidez con que se pode navegar polas súas páxinas-: pacientes cómpre que sexan para gozar das numerosas precisións literarias que enchen a novela; mais sobre todo pacientes para artellar a historia última que quere artellar Sierra Veloso, esa que nos conta que, ao final, é a existencia quen nos leva cara algures e non nós quen nos diriximos a ela.
CRÍTICAS POR XÉNERO
Máis críticas de
Narrativa
culturagalega.org | RSS | Aviso legal | Contacto | O equipo do portal | Licenza de uso | Contactar coa redacción: redaccion@culturagalega.org I T: +34 981 957202 | F: +34 981957205 |
Consello da Cultura Galega. | http://www.consellodacultura.gal
Pazo de Raxoi, 2 andar. 15704 Santiago de Compostela (Galicia)
Tfno: 981957202 | Fax : 981957205 | e-mail: redaccion@culturagalega.gal
Pazo de Raxoi, 2 andar. 15704 Santiago de Compostela (Galicia)
Tfno: 981957202 | Fax : 981957205 | e-mail: redaccion@culturagalega.gal