Marcos S. Calveiro ofrécenos este engaiolante relato que resultou gañador do premio estatal Ala Delta. A súa forza literaria mergúllanos nesta ocasión no Bagdad en guerra conseguindo retratar unha dura vida cotiá de supervivencia na que tamén hai lugar para a esperanza a través do valor e da suxestión que agochan as palabras.
14 / 1 / 2008
Isabel Soto. Santiago
Tan pronto un ten a oportunidade de se adentrar nos relatos de Marcos S. Calveiro é difícil resistir o engado e abandonar a lectura unha vez comezada. O autor, aínda nos comezos dun camiño que aventuramos ateigado de éxitos, foi quen de engaiolar o xurado dun premio de ámbito estatal, o Ala Delta, ao que concorren orixinais en todas as linguas do Estado, con “O carteiro de Bagdad”, a súa primeira achega aos lectores infantís. A sedutora pluma de Calveiro, cunha chea de entusiastas seguidores entre nós, comeza xa a traspasar fronteiras coa calidade da súa escrita e o seu particular imaxinario.
A súa forza literaria mergúllanos nesta ocasión no Bagdad en guerra, nun conflito de plena actualidade que asoma acotío ás nosas pantallas co perigo de se converter nunha traxedia entre outras moitas para a que semella non chegar nunca a fin. A ollada de Calveiro consegue retratar, para un lectorado de partida infantil, a vida cotiá dunha familia que, malia os múltiples atrancos, intenta manter os vínculos, a súa forma de vida, o seu sistema de crenzas, lembranzas e tradicións, o imaxinario de seu, termando da vida e loitando por sobrevivir entre o medo e a angustia.
A inexorable rutina plásmase nesa especie de ladaíña que principia, delicada e fermosamente, boa parte dos capítulos –“Nada muda en Bagdad. Os meses rematan coa fin da lúa nova. Unhas noites despois, o tremelucente hidal, o delgado fío branco da lúa, anuncia no ceo escuro o seu abalo”–, case breves flashes no decorrer temporal, enfeitados con sutís e conmovedoras pinceladas. Existe un antes e un despois da guerra: as rúas buliciosas son agora trincheiras, os negocios están pechados, a convivencia foi substituída por receos e prexuízos e ao balbordo constante de estoupidos e disparos sucede o silencio, o toque de queda, nun lugar onde talvez as despedidas sexan para sempre. Hai un neno que alimenta a súa curiosidade cos relatos do pai, que non acode á escola porque non hai e que leva meses xogando só, lonxe do seu amigo da infancia, por diferenzas que non percibe e por misterios que non logra comprender. Ten un pai carteiro que arrisca a vida para repartir o correo na súa motocicleta, consciente de que, se cadra, nas mensaxes que entrega reside un retallo de esperanza para que os seus destinatarios se aferren á vida; un carteiro que chora ao malvender os seus prezados libros. Mais tamén hai lugar para a esperanza e a ilusión que chegan de xeitos por veces inesperados, como asistir ao triunfo dunha cantante nun concurso de televisión. E hai unha viaxe perigosa que o neno emprende co fin de cumprir a vontade do pai e entregar unha misteriosa carta, unha viaxe desas que fan medrar e que se revela novamente cargada de esperanza a través do valor e da suxestión que agochan as palabras.
Non é a primeira vez que un dos nosos creadores se achega ao conflito iraquí. Lembremos por exemplo para o público xuvenil “Irmán do vento”, obra coa que Manuel Lourenzo mereceu o Premio Merlín 2003. O carteiro de Bagdad vai destinado a lectores a partir de 10 anos pero os que sobrepasan con moito esa idade non deberían deixar escapar a oportunidade de saborear a plasticidade da prosa de Calveiro, as súas requintadas metáforas, esas historias engarzadas a través de luzadas evocadoras, a solemnidade dos seus personaxes, e, en fin, gozar desta fermosa edición alumeada coas ilustracións de Miguel Ángel Díez e ao coidado de Ignacio Chao, ao que cómpre agradecerlle descubrirnos a Calveiro e poñer nas nosas mans esta delicia.