O triunfo dos novos

Os X-Men, coñecidos en España como Patrulla-X, é un grupo de superheroes do Universo Marvel, creado por Stan Lee e Jack Kirby en 1963

Artigo orixinalmente publicado en La Opinión o 10 de xuño de 2006 por Javier Cuervo.



Os superheroes de X-Men son un negocio que ten corenta e tres anos. A comezos dos sesenta, dentro da explosión da editorial Marvel, detonada polas renovadoras ideas comerciais de Stan Lee e o soporte gráfico de Jack Kirby, a academia de mutantes foi, porén, un fracaso.

Lee encontrou a súa oportunidade dentro dunha editorial de segunda nun momento murcho para os superheroes e aplicou uns criterios máis ligados para a xuventude. O seu primeiro éxito foron os Catro Fantásticos, unha familia que adquiría poderes nunha viaxe especial. Algúns poderes nin siquera eran novos, xa houbera un Facho Humano e un Home Elástico. Spiderman, deseñado por Steve Ditko, daba a un rapazolo tímido de instituto poderes arácnidos e problemas familiares e escolares. Hulk era a besta, un monstruo a tempo parcial dentro do corpo dun científico militar radiado con raios gamma.

X-Men era un grupo de adolescentes metidos nunha academia dirixida por un profesor Xavier calvo, paralítico e mentalista. A "operación triunfo" consistía en se afacer a convivir coas peculiaridades de ser diferente, pór un traxe chamativo e salvar un mundo que os aldraxaba con modais racistas. Os mutantes son Homo Superior e facían sentirse ameazados aos humanos, sobre todo a políticos fachas e carcas en xeral.

Comezaron con Kirby, o rei, seguiron o solvente Don Heck e tiveron a Neal Adams, un artista admirado daquela e despois. Os X-Men tíñano todo para triunfar... pero non o lograron.

Chegou viva a colección até 1975, mais con reedicións sen criterio que só aproveitaban un material devaluado até que a serie renaceu con nova numeración, un primeiro número en formato "xigante", un deseñador nada excepcional, Dave Cockrum, e un guionista fóra de serie ao que Marvel debe o maior éxito dos últimos trinta anos: Chris Claremont.

Á serie refundada, con novos mutantes amigos e inimigos, amoríos e morte (e resurreccións) incorporouse despois o máis prometedor dos deseñadores daquela, un John Byrne en plena potencia, e ao seu ronsel, artistas como John Romita Jr, Paul Smith, Walt Simonson, Jim Lee, ademais de españois como o asturiano Germán García. Sairon tramas e subtramas, series regulares e especiais... Unha liña de mitantes que tivo bebés e púberes-X.
Hai dous personaxes básicos nos que se asenta o universo mutante: Lobeto e Kitty Pride, o máis besta e a máis delicada.

Lobeto (Wolverine) non foi creado por Claremont nin para a serie, senón para Hulk por Len Wein, Herb Trimpe, e John Romita pai, pero foi desenvolvido nos X-Men.

Lobeto é a violencia: As súas poutas de adamantium (un metal ficticio) descontroladas pola súa furia matan con facilidade e o seu poder de rexeración permite levalo á beira da morte a pesar de sufrir malleiras brutais.
Kitty Pride é o contrario. Os seus poderes son máis salvadores que agresivos. A súa capacidade para atravesar paredes e obxectos e facer que outros adquiran esa capacidade se os toca, fana máis invulnerable que letal, e aínda que os anos pasaron, a primeira Kitty que coñecemos era unha adolescente chea de inseguridades nunha academia chea de xente maior que ela.

Mutante é un concepto que ven da xenética e que a banda deseñada ten virado ’pop’. Noutro sentido, non hai nada máis mutante que un adolescente. A propia serie ten mutado abondo con formacións cambiantes que nada teñen que ver con aquela inicial: Cíclope, que debía controlar a súa ollada mortal de raios destrutivos; Ángel, neno de papá e con alas; A Moza Maravilla, telequinética; Home de Xeo, como o seu propio nome indica, e Besta, primatoide intelectual.

Chris Claremont foi guionista da serie durante 18 anos, deixouna e e tras voltar a ela, segue en activo. Recibiu o premio Haxtur do Salón o Cómic do Principado de Asturias.
Agora mesmo aínda está X-Men 3 nos cines, acabase de iniciar un coleccionable de quiosco e entre as coleccións regulares de Panini (a editorial en castelán) destaca Astonishing X-Men, con guión de Joss Whedon (o creador de Buffy, Cazavampiros, Angel e Firefly) e deseños de John Cassaday, presentando unha hipótese para a Historia-X, que recolle a nova película: ¿E se se puidesen curar os poderes mutantes?