O mais "in"

A nova banda deseñada de autor (6)

Falábamos fai pouco da pobreza que moitos dos émulos de LŽAssociation que habitan as páxinas da Bd dos nosos veciños do norte (con permiso de Andorra) facían gala nas súas obras. Pero non todo está perdido entre a xuventude francesa, un grupo de autores entroncados coa tradición están a facer dun xeito moito máis persoal o seu propio camiño.
Sebastien Lumineau

A primeira vez que oín falar deste autor foi en boca dun dos popes da nova BD francesa, Blutch, no 2006. Recomendaba encarecidamente a compra do primer monográfico deste nome Une Vintaigne nunha charla no Festival de Angulema.

Non é casualidade que fora Blutch quen chame a atención sobre este autor, os dous mostran o mesmo senso do humor irónico e caustico fronte o cotian, casualmente os dous coinciden no Charlie Hebdo.

Sen embargo non confundamos estes parecidos coa súa enfoque narrativa gráfica, contrariamente a Blutch, Lumineau opta por unha liña periodistica, e adopta modismos propios da banda deseñada tradicional francesa.

Lumineau xoga coa narrativa e gusta dos experimentos, tamen irónicos e causticos. Bo exemplo é Fido Face á son Destin, editado o ano pasado e nomeado como un dos imprescindibles do pasado Festival de Angulema.


Émile Bravo

Tamen mostra reverencia pola tradición Emile Bravo (1964), o seu traballo forma parte da escola de Bruselas, a liña clara, máis tradicional, e porque non dicilo recalcitrante.

Sen embargo o seu traballo pode atoparse en revistas de prestixio internacional coma MOME ou COMIX 2000, en parte debido os temas e enfoques que lleda o seu traballo. Está interesado en mostras as caras máis escuras da humanidade, tamen dende certa perspectiva alonxada e irónica, pero cun poso moito máis desgarrador do que atopamos en Lumineau, quizáis porque o lápis de Bravo viaxa ós grandes dramas históricos e contemporaneos, dende a guerra mundial, ata o conflicto palestino-israelí.

En España podemos atopar o seu traballo en publicación coma El Manglar.

Stéphane Oiry

Nacido no 1970, o traballo gráfico de Stéphane Oiry aproveita moitos dos recursos da ilustración contemporanea, mezclados coa lonxeva tradición francesa, pero nel si que podemos rastrear referencias a LŽAssociation, o seu estilo ten unha viveza e unha frescura similar ó de eles. A súa modernidade é sobretodo gráfica, no narrativa entregase a unha narrativa clásica, non por iso menos efectiva, que pode recordarnos a Dupui et Berberian.

As súas historias son sinxelas, cotias, e humorísticas, pero executadas con mimo, e cunha sensibilidade que se nota fruto da observación do seu entorno (a xestualidade, os decorados, as roupas) xigantesca.

É Stéphane Oiry probablemente un gran artesan que sen chegar a ter a forte personalidade dos dous anteriores, sen ofrecernos nada tan realmente novo, consigue atraparnos, co seu bo facer. As veces ese pode ser o mellor dos valores.

Podemos disfrutar do seu traballo en series como Les Passe-Murailles ou no seu webcomic Roncho et Grognon (http://ronchonetgrognon.canalblog.com/).