Puntuación: 1.9/5 (82 votos)
Toda obra artística é filla do seu tempo, e no caso concreto da época medieval, os textos literarios tiñan que cumprir coa dualidade horacia¬na de ensinar e divertir conxuntamente. O Novelino como obra literaria medieval responde ben a estas premisas, pois buscaba entreter e divertir, pero sen esquecer a súa faceta didáctica. Cómpre advertir que non se trataba dun didactismo moralista ou relixioso, senón laico e pragmáti¬co. Respondía deste xeito a obra ás expectativas dunha sociedade moi concreta, a sociedade toscana comunal, onde a nova clase emerxente, a burguesía (formada por mercadores, banqueiros, artesáns, etc.), precisa¬ba dunha literatura en vulgar, axeitada á súa visión do mundo, funda¬mentalmente laica e vitalista, e que, ó mesmo tempo que motivo de diversión e de entretemento, ofrecese pautas de comportamento e mo¬delos de conduta. A nova clase mercantil estimaba a intelixencia e a agudeza verbal á marxe de cuestións morais, era unha sociedade prag¬mática e tolerante, tal e como se pode observar nalgúns contos onde, por riba de diferenzas culturais e relixiosas, se valoraba a intelixencia práctica, o feito de saber reaccionar a tempo coa palabra xusta, coa res- posta aguda e enxeñosa.
Estamos ante unha das primeiras obras en prosa elaboradas nun vulgar italiano, concretamente florentino, escrita a finais do século XIII, presumiblemente entre 1281 e 1300.
[Fragmento da Introdución de María Consuelo Frutos]