Bruno admira ao seu rimán. Ou a o seu irmán, como lle corrixe adoito a súa nai. Malia ser só un pouco máis vello ca Bruno, sempre lle axuda, apréndelle unha chea de cousas e divírtense moito xuntos. Pero, ademais, o seu rimán ten unha ponte marabillosa. Sábeno todos os rapaces do edificio. E nmon é só unha ponte, tamén pode ser unha estrada, un bambám, mesmo un valo para animais... [Contracapa do libro]