De norte a sur e de leste a oeste, o entroido galego é unha celebración diversa con moitos pequenos matices que cambian de parroquia en parroquia. Ano tras ano vanse recuperando figuras e rituais vinculados á festa. Desta volta, hoxe falamos das Bonitas de Sande, os labregos de Marcón, os cabreiros de MuÃños e os Galos da Mezquita.
Pasado por auga pero imparable, o Entroido galego continúa a recuperar figuras e tradicións esquencidas.
As bonitas de Sande
Disque as Bonitas de Sande naceron dos atavÃos que trouxeron os soldados da parroquia de Sande (Cartelle, Ourense) que combateron na Guerra das Filipinas. Segundo o web do CEIP Manuel Sueiro, como as prendas eran “bonitas”, quedoulles o nome. O seu disfraz consiste nunha máscara na que e pintan con cores partes da cara e un armazón de madeira adornado con plumas de aves, panos de seda e cintas de cores. A vestimenta consta de panos de seda, colchas facendo de faldasÂ…
Os cabreiros de MuÃños
No concello limiá de MuÃños estase a recuperar a curiosa figura do cabreiro, que é un disfraz que simboliza a unha cabra que baixaba o pobo para participar nunha loita que ao final remataba cunha danza. SobresaÃa a cabeza do cabreiro, hoxe feita de cartón-pedra e no pasado pode que creada a partir dunha caliveira. A figura estaba musealizada desde 2004 pero non tiña unha vida real.
Os labregos de Marcón
A parroquia pontevedresa de Marcón está a tentar recuperar un entroido moi singular. Os “labregos” eran unhas figuras vestidas de branco, que levaban un gorro en forma de cono e un pano portugués cruzado. Levaban axóuxeres na perna e bailaban fronte a outra figura, un boneco de palla levado en ombreiros por outro participante. O resto da xente leva caretas, bucinas e caramuxas. Asà Ãan de casa en casa. A Sociedade Antropolóxica Galega (SAGA) está a tentar a recuperación deste orixinal costume.
Os galos da Mezquita
Os galos da Mezquita, do concello da Merca, son outra das festas populares que levaban tres décadas sen se celebrar. Asà chámase aos portadores dun traxe branco con mantóns e colares –como os desta zona ourensá- pero que se singularizan por uns fermosos sombreiros con forma de galo.
Pasado por auga pero imparable, o Entroido galego continúa a recuperar figuras e tradicións esquencidas.
As bonitas de Sande
Disque as Bonitas de Sande naceron dos atavÃos que trouxeron os soldados da parroquia de Sande (Cartelle, Ourense) que combateron na Guerra das Filipinas. Segundo o web do CEIP Manuel Sueiro, como as prendas eran “bonitas”, quedoulles o nome. O seu disfraz consiste nunha máscara na que e pintan con cores partes da cara e un armazón de madeira adornado con plumas de aves, panos de seda e cintas de cores. A vestimenta consta de panos de seda, colchas facendo de faldasÂ…
Os cabreiros de MuÃños
No concello limiá de MuÃños estase a recuperar a curiosa figura do cabreiro, que é un disfraz que simboliza a unha cabra que baixaba o pobo para participar nunha loita que ao final remataba cunha danza. SobresaÃa a cabeza do cabreiro, hoxe feita de cartón-pedra e no pasado pode que creada a partir dunha caliveira. A figura estaba musealizada desde 2004 pero non tiña unha vida real.
Os labregos de Marcón
A parroquia pontevedresa de Marcón está a tentar recuperar un entroido moi singular. Os “labregos” eran unhas figuras vestidas de branco, que levaban un gorro en forma de cono e un pano portugués cruzado. Levaban axóuxeres na perna e bailaban fronte a outra figura, un boneco de palla levado en ombreiros por outro participante. O resto da xente leva caretas, bucinas e caramuxas. Asà Ãan de casa en casa. A Sociedade Antropolóxica Galega (SAGA) está a tentar a recuperación deste orixinal costume.
Os galos da Mezquita
Os galos da Mezquita, do concello da Merca, son outra das festas populares que levaban tres décadas sen se celebrar. Asà chámase aos portadores dun traxe branco con mantóns e colares –como os desta zona ourensá- pero que se singularizan por uns fermosos sombreiros con forma de galo.
Serie
Entroido 2016
Falamos co antropólogo Rafa QuintÃa sobre a promoción destas festas
