Din sempre que o filme nunca é mellor que unha novela. Sen embargo, hai exepcións. E unha delas poderÃa ser a pelÃcula "La Casa de la Troya" que continuou o éxito que tivo a novela do mesmo nome e que foi dirixida en 1925 por Pérez LugÃn. Este clásico español do cine mudo acaba de ser recuperado en moi bo estado polo Centro Galego de Artes da Imaxe (GGAI) gracias ós seus últimos propietarios. E o centro, en colaboración coa Filmoteca Española dedicÃu restaurar este filme que recrea os anos que Pérez LugÃn pasou en Santiago de Compostela mentres estudiaba dereito.
Unha restauración modélica
Alejandro Pérez LugÃn (1870-1926) gardou unha copia do filme "La Casa de la Troya" ata a súa morte. Un filme orixinal en 13 rolos que quedou fora do circuito comercial e cÃrculos de exhibición. E asÃ, nestas inmellorables condicións foi entregada polos seus últimos propietarios ó Centro Galego de Artes da Imaxe. Unhas caracterÃsticas que determinan que cando se leve a cabo o proceso de restauración, en colaboración coa Filmoteca Española, o resultado será modélico.
Gracias a esta restauración poderase ver un dos grandes clásicos do cine mudo español que foi un éxito de público e que tivo grandes premios. O proxecto comezou a xestarse en 1921, pero a falta de promotores e inversores non o fixo posible ata catro anos despois. Foi nese momento, cando gracias ó apoio económico dun empresario asturiano (Antonio Moriyón) se levou a cabo o que naquel momento se convertÃu como o proxecto máis caro do cine español.
Unha proxección que contou cun reparto de excepción: Luis Peña encarnando a Gerardo Roquer; Carmen Viance na personaxe de Carmiña Castro coa que ascendeu ó máis alto do podium cinematográfico.
E todo empezou cunha novela
Con "La Casa de la Troya" Alejandro Pérez LugÃn pretendeu recuperar ou recrear os seus anos de estudiante en Santiago de Compostela, cando cursaba a carreira de Dereito. Uns anos que quedaron inmortalizados cun libro, cunha pelÃcula e cun edificio, a mÃtica "La casa de La Troya" que servÃu de escenario cinematográfico e de pousada do seu autor. Pero non só Santiago aparece na obra, senón os arredoraes de Santiago. A comarca de As Mariñas, os seus pazos e todas as circunstancias que marcaron o devalar do propio protagonistas. Con esta obra, Pérez LugÃn contribuÃu ó xénero da estudiantina, que estaba moi en boga naquel momento.
Pero o éxito desta obra trascendeu as nosas fronteiras; chegando a provocar versións cinematográficas (IN Gay Madrid- R, Z, Leonard, 1930) e tres versións máis co mesmo tÃtulo.
As restauracións do CGAI
O Centro Galego de Artes da Imaxe leva desde a súa constitución traballando na recuperación de filmes clásicos (e non tanto) para recuperar parte do patrimonio que está a piques de desaparecer para sempre. Entre os seus últimos proxectos están tÃtulos como "Bandera Negra" (Amando de Ossorio, 1956) e se están dando os últimos retoques a "La tragedia dle Xirobio", realizada en 1930 por José Signo.
Unha restauración modélica
Alejandro Pérez LugÃn (1870-1926) gardou unha copia do filme "La Casa de la Troya" ata a súa morte. Un filme orixinal en 13 rolos que quedou fora do circuito comercial e cÃrculos de exhibición. E asÃ, nestas inmellorables condicións foi entregada polos seus últimos propietarios ó Centro Galego de Artes da Imaxe. Unhas caracterÃsticas que determinan que cando se leve a cabo o proceso de restauración, en colaboración coa Filmoteca Española, o resultado será modélico.
Gracias a esta restauración poderase ver un dos grandes clásicos do cine mudo español que foi un éxito de público e que tivo grandes premios. O proxecto comezou a xestarse en 1921, pero a falta de promotores e inversores non o fixo posible ata catro anos despois. Foi nese momento, cando gracias ó apoio económico dun empresario asturiano (Antonio Moriyón) se levou a cabo o que naquel momento se convertÃu como o proxecto máis caro do cine español.
Unha proxección que contou cun reparto de excepción: Luis Peña encarnando a Gerardo Roquer; Carmen Viance na personaxe de Carmiña Castro coa que ascendeu ó máis alto do podium cinematográfico.
E todo empezou cunha novela
Con "La Casa de la Troya" Alejandro Pérez LugÃn pretendeu recuperar ou recrear os seus anos de estudiante en Santiago de Compostela, cando cursaba a carreira de Dereito. Uns anos que quedaron inmortalizados cun libro, cunha pelÃcula e cun edificio, a mÃtica "La casa de La Troya" que servÃu de escenario cinematográfico e de pousada do seu autor. Pero non só Santiago aparece na obra, senón os arredoraes de Santiago. A comarca de As Mariñas, os seus pazos e todas as circunstancias que marcaron o devalar do propio protagonistas. Con esta obra, Pérez LugÃn contribuÃu ó xénero da estudiantina, que estaba moi en boga naquel momento.
Pero o éxito desta obra trascendeu as nosas fronteiras; chegando a provocar versións cinematográficas (IN Gay Madrid- R, Z, Leonard, 1930) e tres versións máis co mesmo tÃtulo.
As restauracións do CGAI
O Centro Galego de Artes da Imaxe leva desde a súa constitución traballando na recuperación de filmes clásicos (e non tanto) para recuperar parte do patrimonio que está a piques de desaparecer para sempre. Entre os seus últimos proxectos están tÃtulos como "Bandera Negra" (Amando de Ossorio, 1956) e se están dando os últimos retoques a "La tragedia dle Xirobio", realizada en 1930 por José Signo.