Xa non é só un espectáculo para nenos, os monicreques maduraron, fixéronse adultos e agora preparan funcións “só para maiores”. Temas diferentes e unha linguaxe corrosiva, menos suavizada, para un público cada vez máis lonxevo. Os tÃteres para adultos gañan adeptos pouco a pouco e aproveitamos para velos nesta edición do Galicreques que organiza a Asociación Cultural Barriga Verde.
“Cando falamos de tÃteres, todo o mundo pensa en espectáculos para nenos, pero son moito máis ca iso, son verdadeiras obras de teatro, que sirven para todos os públicos, todas as temáticas e todas as idades”. Asà fala Sandra, marionetista arxentina da compañÃa "Asomados e escondidos". Con máis vinte anos dándolle vida aos monicreques, reivindica o carácter universal para un xénero considerados por moitos como menor pero que busca o seu sitio fóra dos horarios infantÃs. As funcións de tÃteres xa non son só matinais, nin vespertinas, comezan a programarse ao mesmo tempo que as obras de teatro, á caÃda da tarde, buscando abrir un oco entre o público máis veterán.
Semellanzas e diferenzas
A aragonesa Elena (de “Los tÃteres de la TÃa Elena”) explica que “cando monto un espectáculo dame igual que sexa para adultos que para os nenos, porque para min están feitos coa mesma profesionalidade, e co mesmo nivel de esixencia”. A maior parte dos profesionais que participaron estes dÃas nesta edición de Galicreques coinciden en destacar que varÃan os códigos, a linguaxe e sobre todo na temática. “Hai temas, explica Mario de "Asomados e escondidos", que non podes abordar para os nenos, pero é a única diferenza, no resto, no noso entusiasmo ou na nosa dedicación, todo é exactamente igual”.
“A principal diferenza, explica Miguel, o terceiro artÃfice de "Asomados e escondidos", é a rendabilidade. Os espectáculos para nenos sà o son, mentres o de adultos non acaban de callar no público”. “Os adultos, os maiores non está acostumados a este tipo de espectáculos” apunta rapidamente Sandra. Este trÃo arxentino programou o seu espectáculo en Arxentina durante toda unha temporada. Sandra conta que tiñan a certeza de que “lle gustaba á xente, que saÃan da sala na que estabamos, e lle dicÃan aos seus amigos que fosen velo, que era realmente bo, peroÂ… ao final, non acaba por encherse, é como se aÃnda non estivesen acostumados”. Esa situación é semellante á que se produce en Galicia, sen embargo, fontes da sala Yago apuntan que este ano, por primeira vez, os tÃteres para adultos tiveron máis demanda que en edicións anteriores. Mario pensa que se pode producir nos tÃteres o mesmo que acontece no mundo dos debuxos animados, que os adultos comezan a ver un producto de animación pensado para eles, lonxe da amabilidade esixida para o espectáculo infantil.
A importancia dos programadores
“Xa non é só que o público adulto non esté acostumado, nin que o resto das profesións nos consideren como un xénero menor, é tamén que os programadores non se atreven a incluir este tipo de montaxes nas súas previsión”. Este é o diagnóstico de Elena, a marionetista de “Os tÃteres da tÃa Elena”. Para evitar esta situación, a súa última montaxe “Cabaré contratempo” aparece como unha mestura entre teatro, cabaré e marionetas. “Resulta moito máis doado vender o espectáculo se ofreces algo máis diverso, comeza a ter cabida en localidades e programas que serÃan máis reticentes se lle dis que a base principal da función son os monicreques.
AÃnda que poida parecer o contrario, todos coinciden en destacar que o público infantil é moito máis esixente. “Se a un neno non lle contas algo que lle interesa nos primeiros cinco minutos, comeza a armar balbordo e serÃa difÃcil continuar co adulto. Os maiores, aÃnda que non lle guste, por respeto están en silenzo e podes facer o espectáculo. Neste sentido son moito máis esixentes os cativos” explica Miguel. Pola súa banda, Elena explica que “nas función para nenos tes que estar pendente de máis cousas, que os movementos sexan bos, e ao mesmo tempo, buscar que se impliquen para que se divirtan máis”.
Galicreques
A etapa compostelá dos Galicreques vén de rematar esta fin de semana, pero continúa no Consorcio das Mariñas (Oleiros, Sada, Betanzos, Bergondo, Culleredo, Arteixo, Abegondo, Cambre e Carral) e en Lugo, onde os programas (tanto de adultos como de nenos) seguen en marcha. Con esta van xa once edicións en dez anos, nos que a Asociación Cultural Barriga Verde foi creando un oco no público para dar a coñecer o mundo das marionetas a través de funcións, exposicións e conferencias.
“Cando falamos de tÃteres, todo o mundo pensa en espectáculos para nenos, pero son moito máis ca iso, son verdadeiras obras de teatro, que sirven para todos os públicos, todas as temáticas e todas as idades”. Asà fala Sandra, marionetista arxentina da compañÃa "Asomados e escondidos". Con máis vinte anos dándolle vida aos monicreques, reivindica o carácter universal para un xénero considerados por moitos como menor pero que busca o seu sitio fóra dos horarios infantÃs. As funcións de tÃteres xa non son só matinais, nin vespertinas, comezan a programarse ao mesmo tempo que as obras de teatro, á caÃda da tarde, buscando abrir un oco entre o público máis veterán.
Semellanzas e diferenzas
A aragonesa Elena (de “Los tÃteres de la TÃa Elena”) explica que “cando monto un espectáculo dame igual que sexa para adultos que para os nenos, porque para min están feitos coa mesma profesionalidade, e co mesmo nivel de esixencia”. A maior parte dos profesionais que participaron estes dÃas nesta edición de Galicreques coinciden en destacar que varÃan os códigos, a linguaxe e sobre todo na temática. “Hai temas, explica Mario de "Asomados e escondidos", que non podes abordar para os nenos, pero é a única diferenza, no resto, no noso entusiasmo ou na nosa dedicación, todo é exactamente igual”.
“A principal diferenza, explica Miguel, o terceiro artÃfice de "Asomados e escondidos", é a rendabilidade. Os espectáculos para nenos sà o son, mentres o de adultos non acaban de callar no público”. “Os adultos, os maiores non está acostumados a este tipo de espectáculos” apunta rapidamente Sandra. Este trÃo arxentino programou o seu espectáculo en Arxentina durante toda unha temporada. Sandra conta que tiñan a certeza de que “lle gustaba á xente, que saÃan da sala na que estabamos, e lle dicÃan aos seus amigos que fosen velo, que era realmente bo, peroÂ… ao final, non acaba por encherse, é como se aÃnda non estivesen acostumados”. Esa situación é semellante á que se produce en Galicia, sen embargo, fontes da sala Yago apuntan que este ano, por primeira vez, os tÃteres para adultos tiveron máis demanda que en edicións anteriores. Mario pensa que se pode producir nos tÃteres o mesmo que acontece no mundo dos debuxos animados, que os adultos comezan a ver un producto de animación pensado para eles, lonxe da amabilidade esixida para o espectáculo infantil.
A importancia dos programadores
“Xa non é só que o público adulto non esté acostumado, nin que o resto das profesións nos consideren como un xénero menor, é tamén que os programadores non se atreven a incluir este tipo de montaxes nas súas previsión”. Este é o diagnóstico de Elena, a marionetista de “Os tÃteres da tÃa Elena”. Para evitar esta situación, a súa última montaxe “Cabaré contratempo” aparece como unha mestura entre teatro, cabaré e marionetas. “Resulta moito máis doado vender o espectáculo se ofreces algo máis diverso, comeza a ter cabida en localidades e programas que serÃan máis reticentes se lle dis que a base principal da función son os monicreques.
AÃnda que poida parecer o contrario, todos coinciden en destacar que o público infantil é moito máis esixente. “Se a un neno non lle contas algo que lle interesa nos primeiros cinco minutos, comeza a armar balbordo e serÃa difÃcil continuar co adulto. Os maiores, aÃnda que non lle guste, por respeto están en silenzo e podes facer o espectáculo. Neste sentido son moito máis esixentes os cativos” explica Miguel. Pola súa banda, Elena explica que “nas función para nenos tes que estar pendente de máis cousas, que os movementos sexan bos, e ao mesmo tempo, buscar que se impliquen para que se divirtan máis”.
Galicreques
A etapa compostelá dos Galicreques vén de rematar esta fin de semana, pero continúa no Consorcio das Mariñas (Oleiros, Sada, Betanzos, Bergondo, Culleredo, Arteixo, Abegondo, Cambre e Carral) e en Lugo, onde os programas (tanto de adultos como de nenos) seguen en marcha. Con esta van xa once edicións en dez anos, nos que a Asociación Cultural Barriga Verde foi creando un oco no público para dar a coñecer o mundo das marionetas a través de funcións, exposicións e conferencias.