Ás doce desta mañá a Facultade de Xeografía e Historia da USC concentrarase para opoñerse á proposta da Subcomisión de Humanidades do Consello Coordinador Universitario que deseña o novo mapa de titulacións. A supresión dalgunhas delas e o modelo proposto para a súa estructura abre unha serie de interrogantes ¿que pasa cos títulos actuais? ¿como se desenvolve o proceso? ¿como afecta a estudiantes e profesores?
Desde hai quince días a universidade española está en pé de guerra. Desde Sevilla a Navarra e desde Barcelona ata Santiago as facultades ofrecen o seu malestar polo informe inicial redactado polas diferentes subcomisións para o Consello de Coordinación Universitaria que perfila unha primeira proposta do mapa de titulacións. Nese borrador figuraba a reducción das titulacións de Humanidades de 24 actuais a 10 títulos e as técnicas de 59 a 25/27 e todas elas terían 240 créditos (que equivalen a catro cursos universitarios).
A publicación na prensa dos novos títulos levantou espullas entre universitarios e docentes que se uniron para defender as súas titulacións. O paro desta mañá non é mais que unha da múltiples actividades que desde a Facultade de Xeografía e Historia da Universidade de Santiago (USC) se está a facer. Ruben Lois, decano do centro explica que en primeiro lugar o que pretendemos é evitar que desapareza o grao independente de Historia da Arte e de crear un grao conxunto de Historia e Historia da Arte, pero a súa demanda non é particular senón que coas medidas previstas o que pretendemos é expresar o noso malestar porque en todos os procesos de reordenación das titulacións sempre acaba por reducirse a presenza dos estudos de Humanidades, e é sempre unha práctica tendenciosa. Nesta dirección o decano apunta que se nos piden os requisitos verán que cumprimos sobradamente. Temos 150 alumnos matriculados en primeiro, e preto de 1.000 entre o primeiro e segundos ciclo, co cal a demanda está cuberta. Ademais, temos un nivel de empregabilidade ao redor do 60% no que os alumnos están dentro das proximidades, e mais do 90% ao nivel xeral.
Na súa loita non están sós. Ruben Lois explícanos que xa se ten posto en contacto cos decanos doutras facultades e doutras universidades porque debe ser unha loita común. De momento, o gabinete de comunicación da Ministra de Educación e Ciencia aclarou que estamos nunha fase inicial do proceso e onde as subcomisións constituídas a tal efecto barrallan neste momento diferentes posibilidades.
A estructura das titulacións e o Suplemento Europeo ao Título (SET) son as medidas máis polémicas que supoñen a integración cara un Espazo Europeo de Educación Superior (EEES).
A xénese do problema
En xuño de 1999, 29 países europeos asinaron un compromiso para a construción do que chamaron o Espazo Europeo de Educación superior, é dicir, unha estructura académica que fose equiparable en toda a UE. De tal xeito un estudante podería cursar estudos universitarios en España e o seu título podería ser equiparable en calquera país da Unión Europea. Daquela sinatura naceron a Declaración de Boloña que contén os principios básicos na nova situación e que se resume en dous piares. Por unha banda a calidade, buscando e definindo modelos e patróns para mellorar a situación do ensino e, pola outra, a igualdade e a equiparación entre os sistemas universitarios de toda Europa.
Esta segunda característica implica redefinir o mapa de titulacións do que tanto se fala estes días, buscando un nome semellante para cada título en todos os países, establecer un sistema baseado en dous niveles principais (grado e posgrado), ao que lle seguirán os estudos de doutoramento e que teñen un sistema común de créditos que permita fomentar a comparabilidade dos estudos, fomentar a mobilidade dos estudantes, dos titulados e dos docentes.
A maior parte destes principios resúmense no novo marco universitario que se concretou na chamada Declaración de Bolonia e que nos comunicados de Praga e de Lisboa incluíron algunhas liñas adicionais, como o rol activo das universidades como parte integrante deste proceso.
A situación española
Desde entón cada un dos países que asinaron a declaración de Bolonia comezaron a reformar os seus sistemas universitarios cara a integración. En España o primeiro paso foi o de reformar a lei universitaria que deu lugar á tan polémica Lei Orgánica de Universidades (LOU) que no seu momento levou ás rúas a estudantes e profesores en contra do goberno pero que foi aprobada finalmente.
Para achegarse cara ese Espazo Europeo de Educación Superior (EEES) a LOU proxectou unha serie de medidas. A primeira delas, é a implantación do sistema de créditos europeo que é diferente do sistema actual. O crédito europeo, tal e como figura no Documento Marco para a Integración do sistema universitario español no espazo europeo de ensino superior elaborado polo anterior goberno en febreiro de 2003, é unha unidade de valoración do volume de traballo total do alumno, expresado en horas, que inclúe tanto as clases, teóricas ou prácticas, como o esforzo dedicado ao estudo e á preparación e realización de exames. É dicir unha medida que faga unha estimación do traballo do alumno e non do número de horas de clase como se valora agora.
Outra das medidas foi a carreira pola calidade que comezaron as universidades españolas, fundamentando en mecanismo e procesos de avaliación, certificación e acreditación. De feito a calidade é un dos obxectivos básicos que achega a LOU e para o que se crea un organismo a Axencia Nacional de Avaliación da Calidade e da Acreditación que, xunto cos órganos correspondentes de cada comunidade autónoma (hai que lembrar que educación é unha competencia cedida) serán as encargadas de elaborar os informes que analicen o sistema educativo.
As cuestións concretas
En todo caso o Ministerio aclara que non se trata de invalidar ningunha titulación, que seguirán mantendo os seus efectos profesionais e académicos en todo momento. Mentres non se aprobe o novo mapa de titulacións, os estudantes seguirán cursando os planos de titulacións actuais con validez plena. Polo demais, desde o curso 2003/2004 todos os titulados poden pedir o Suplemento Europeo ao título, un documento que ofrece información académica e profesional para a sociedade, a universidade e os axentes xeradores de emprego, é dicir, o documento que proba os coñecementos adquiridos cando o alumno solicita emprego fóra do país no que cursou estudos. Neste sentido, os termos e as condicións e as condicións deste suplemento aínda están por definir.
En todo caso, todos os que traballan no proceso de creación dese marco universitario superior que afecta a diferentes universidades ten unha data tope: o 2010.
Desde hai quince días a universidade española está en pé de guerra. Desde Sevilla a Navarra e desde Barcelona ata Santiago as facultades ofrecen o seu malestar polo informe inicial redactado polas diferentes subcomisións para o Consello de Coordinación Universitaria que perfila unha primeira proposta do mapa de titulacións. Nese borrador figuraba a reducción das titulacións de Humanidades de 24 actuais a 10 títulos e as técnicas de 59 a 25/27 e todas elas terían 240 créditos (que equivalen a catro cursos universitarios).
A publicación na prensa dos novos títulos levantou espullas entre universitarios e docentes que se uniron para defender as súas titulacións. O paro desta mañá non é mais que unha da múltiples actividades que desde a Facultade de Xeografía e Historia da Universidade de Santiago (USC) se está a facer. Ruben Lois, decano do centro explica que en primeiro lugar o que pretendemos é evitar que desapareza o grao independente de Historia da Arte e de crear un grao conxunto de Historia e Historia da Arte, pero a súa demanda non é particular senón que coas medidas previstas o que pretendemos é expresar o noso malestar porque en todos os procesos de reordenación das titulacións sempre acaba por reducirse a presenza dos estudos de Humanidades, e é sempre unha práctica tendenciosa. Nesta dirección o decano apunta que se nos piden os requisitos verán que cumprimos sobradamente. Temos 150 alumnos matriculados en primeiro, e preto de 1.000 entre o primeiro e segundos ciclo, co cal a demanda está cuberta. Ademais, temos un nivel de empregabilidade ao redor do 60% no que os alumnos están dentro das proximidades, e mais do 90% ao nivel xeral.
Na súa loita non están sós. Ruben Lois explícanos que xa se ten posto en contacto cos decanos doutras facultades e doutras universidades porque debe ser unha loita común. De momento, o gabinete de comunicación da Ministra de Educación e Ciencia aclarou que estamos nunha fase inicial do proceso e onde as subcomisións constituídas a tal efecto barrallan neste momento diferentes posibilidades.
A estructura das titulacións e o Suplemento Europeo ao Título (SET) son as medidas máis polémicas que supoñen a integración cara un Espazo Europeo de Educación Superior (EEES).
A xénese do problema
En xuño de 1999, 29 países europeos asinaron un compromiso para a construción do que chamaron o Espazo Europeo de Educación superior, é dicir, unha estructura académica que fose equiparable en toda a UE. De tal xeito un estudante podería cursar estudos universitarios en España e o seu título podería ser equiparable en calquera país da Unión Europea. Daquela sinatura naceron a Declaración de Boloña que contén os principios básicos na nova situación e que se resume en dous piares. Por unha banda a calidade, buscando e definindo modelos e patróns para mellorar a situación do ensino e, pola outra, a igualdade e a equiparación entre os sistemas universitarios de toda Europa.
Esta segunda característica implica redefinir o mapa de titulacións do que tanto se fala estes días, buscando un nome semellante para cada título en todos os países, establecer un sistema baseado en dous niveles principais (grado e posgrado), ao que lle seguirán os estudos de doutoramento e que teñen un sistema común de créditos que permita fomentar a comparabilidade dos estudos, fomentar a mobilidade dos estudantes, dos titulados e dos docentes.
A maior parte destes principios resúmense no novo marco universitario que se concretou na chamada Declaración de Bolonia e que nos comunicados de Praga e de Lisboa incluíron algunhas liñas adicionais, como o rol activo das universidades como parte integrante deste proceso.
A situación española
Desde entón cada un dos países que asinaron a declaración de Bolonia comezaron a reformar os seus sistemas universitarios cara a integración. En España o primeiro paso foi o de reformar a lei universitaria que deu lugar á tan polémica Lei Orgánica de Universidades (LOU) que no seu momento levou ás rúas a estudantes e profesores en contra do goberno pero que foi aprobada finalmente.
Para achegarse cara ese Espazo Europeo de Educación Superior (EEES) a LOU proxectou unha serie de medidas. A primeira delas, é a implantación do sistema de créditos europeo que é diferente do sistema actual. O crédito europeo, tal e como figura no Documento Marco para a Integración do sistema universitario español no espazo europeo de ensino superior elaborado polo anterior goberno en febreiro de 2003, é unha unidade de valoración do volume de traballo total do alumno, expresado en horas, que inclúe tanto as clases, teóricas ou prácticas, como o esforzo dedicado ao estudo e á preparación e realización de exames. É dicir unha medida que faga unha estimación do traballo do alumno e non do número de horas de clase como se valora agora.
Outra das medidas foi a carreira pola calidade que comezaron as universidades españolas, fundamentando en mecanismo e procesos de avaliación, certificación e acreditación. De feito a calidade é un dos obxectivos básicos que achega a LOU e para o que se crea un organismo a Axencia Nacional de Avaliación da Calidade e da Acreditación que, xunto cos órganos correspondentes de cada comunidade autónoma (hai que lembrar que educación é unha competencia cedida) serán as encargadas de elaborar os informes que analicen o sistema educativo.
As cuestións concretas
En todo caso o Ministerio aclara que non se trata de invalidar ningunha titulación, que seguirán mantendo os seus efectos profesionais e académicos en todo momento. Mentres non se aprobe o novo mapa de titulacións, os estudantes seguirán cursando os planos de titulacións actuais con validez plena. Polo demais, desde o curso 2003/2004 todos os titulados poden pedir o Suplemento Europeo ao título, un documento que ofrece información académica e profesional para a sociedade, a universidade e os axentes xeradores de emprego, é dicir, o documento que proba os coñecementos adquiridos cando o alumno solicita emprego fóra do país no que cursou estudos. Neste sentido, os termos e as condicións e as condicións deste suplemento aínda están por definir.
En todo caso, todos os que traballan no proceso de creación dese marco universitario superior que afecta a diferentes universidades ten unha data tope: o 2010.