Os Cahiers du cinema están de volta. Para ler os textos de Grierson, de Cartier Bresson ou de Flaherty xa non hai que acudir aos libros e ás bibliotecas especializadas. Basta con acudir ao quiosco e mercar un exemplar da revista Ariel. Unha publicación monográfica en galego que presenta un cine menos convencional, desde un punto de vista teórico e que está relacionado coas proxeccións que se fan no Cineclub Compostela.
No último número da revista Ariel hai unha entrevista a VÃctor Erice, a tradución dun texto da revista Cahiers du Cinema, un apartado sobre o festival de Donostia de 2003, xunto a un artigo sobre "Blade Runner" alén dun texto sobre a excepción cultural. Con reste repaso ao sumario podemos ver a esencia dunha revista que foi evolucionando co paso do tempo. "A revista Ariel xorde a partir do Cineclube, co que nós empezamos a facer unha publicación pero empezou sendo unha cousa máis pequeniña e chegou a ser o que agora aparece". Deste xeito o director da revista, Daniel Salgado explica a evolución dunha publicación que hoxe se presenta como alternativa dentro do sector editorial sobre o mundo cinematográfico.
Unha revista en oito milÃmetros
"Todos os que formamos Ariel somos lectores de revistas e de libros de cinematografÃa e de aà fomos tomando ideas pero non copiamos ningún modelo". Asà Daniel Salgado o director de Ariel explica a xénese da revista. Non habÃa referentes, soamente o interese por cubrir un oco dentro do sector editorial que até o momento non estaba cuberto. "No mercado, continúa Daniel, hai un montón de revistas mais ningunha monográfica en galego e co tratamento que esta ofrece".
Entre os puntos fortes que amosa a revista está o poder ofrecer un material que non é moi habitual dentro dese tipo de revistas. As traducións dos textos que publicaron reputados cineastas desde Flaherty, Grierson, Jean Renoir, Joseph L. Mankiewicz ou LuÃs Buñuel, até cine máis actual. Iso si, "Ariel" escapa do cinema comercial, optando por unha visión máis teórica e elaborada que se evidencia tanto na redacción como na selección de temas. Por iso é habitual encontrar textos sobre filmes clásicos como "Amencer" (de F. W. Murnau) ou "A gran redada" (de Fritz Lang).
Hai alén diso, espazos para documentos, para a recuperación de manifestos, textos ou calquera elemento relacionado con calquera tipo de cinematografÃa. No número deste mes hai unha ollada sobre o cinema novo, coa publicación da Carta de Brasilia, unha chamada á reorganización, e á necesidade de medrar para o cinema brasileiro.
En todo caso, Ariel é o exemplo dunha revista profesional feita desde o amauterismo, porque os nove redactores non son todos xornalistas. "Somos, aÃnda que o concepto non nos guste moito cinéfilos, explica Daniel, somos xente que chega de puntos diferentes, desde ciencias até historia da arte".
Unha problemática común
Alén da importancia e da necesidade de seleccionar os contidos Ariel é unha revista ao uso, e ten os mesmos problemas que o resto das publicacións en canto á tiraxe e á distribución. Actualmente Ariel edita de 800 a 1000 exemplares que se distribúen mediante o Consorcio editorial, a distribuidora que crearon Galaxia, BahÃa, Sotelo Blanco e A Nosa Terra para competir con empresas foráneas. Grazas a este sistema de distribución a revista chega a todos os puntos de Galicia.
A revista Ariel é ao punto do iceberg dun proxecto moito máis amplo que abrangue a todo o cineclub Compostela. De feito a revista xurdiu como consecuencia da actividade do cineclub e boa parte dos contidos que nela aparecen están directamente relacionados coas proxeccións e as sesións que se fan na súa programación anual.
O cineclub
Mañá martes comeza unha nova temporada do Cineclub coa pelÃcula do boliviano Jorge Sanjinés "O sangue do Cóndor" con esta proxección inÃciase unha nova etapa. Daniel Salgado explica que "o cineclub acaba de dar unha mudanza, porque nestas últimas temporadas querÃamos que o que se vÃa fora sempre en 35 e 16 milÃmetros, é dicir, en formato cine. Pero vista a escasa oferta que hai en versión orixinal, prescindimos fuxir de purismo de formato, dándolle preferencia aos tÃtulos". Por iso, a programación deste ano estará moito máis completa e variada en canto aos tÃtulos ofertados e dos que iremos dando conta en AVG, o soportal do audiovisual galego.
No último número da revista Ariel hai unha entrevista a VÃctor Erice, a tradución dun texto da revista Cahiers du Cinema, un apartado sobre o festival de Donostia de 2003, xunto a un artigo sobre "Blade Runner" alén dun texto sobre a excepción cultural. Con reste repaso ao sumario podemos ver a esencia dunha revista que foi evolucionando co paso do tempo. "A revista Ariel xorde a partir do Cineclube, co que nós empezamos a facer unha publicación pero empezou sendo unha cousa máis pequeniña e chegou a ser o que agora aparece". Deste xeito o director da revista, Daniel Salgado explica a evolución dunha publicación que hoxe se presenta como alternativa dentro do sector editorial sobre o mundo cinematográfico.
Unha revista en oito milÃmetros
"Todos os que formamos Ariel somos lectores de revistas e de libros de cinematografÃa e de aà fomos tomando ideas pero non copiamos ningún modelo". Asà Daniel Salgado o director de Ariel explica a xénese da revista. Non habÃa referentes, soamente o interese por cubrir un oco dentro do sector editorial que até o momento non estaba cuberto. "No mercado, continúa Daniel, hai un montón de revistas mais ningunha monográfica en galego e co tratamento que esta ofrece".
Entre os puntos fortes que amosa a revista está o poder ofrecer un material que non é moi habitual dentro dese tipo de revistas. As traducións dos textos que publicaron reputados cineastas desde Flaherty, Grierson, Jean Renoir, Joseph L. Mankiewicz ou LuÃs Buñuel, até cine máis actual. Iso si, "Ariel" escapa do cinema comercial, optando por unha visión máis teórica e elaborada que se evidencia tanto na redacción como na selección de temas. Por iso é habitual encontrar textos sobre filmes clásicos como "Amencer" (de F. W. Murnau) ou "A gran redada" (de Fritz Lang).
Hai alén diso, espazos para documentos, para a recuperación de manifestos, textos ou calquera elemento relacionado con calquera tipo de cinematografÃa. No número deste mes hai unha ollada sobre o cinema novo, coa publicación da Carta de Brasilia, unha chamada á reorganización, e á necesidade de medrar para o cinema brasileiro.
En todo caso, Ariel é o exemplo dunha revista profesional feita desde o amauterismo, porque os nove redactores non son todos xornalistas. "Somos, aÃnda que o concepto non nos guste moito cinéfilos, explica Daniel, somos xente que chega de puntos diferentes, desde ciencias até historia da arte".
Unha problemática común
Alén da importancia e da necesidade de seleccionar os contidos Ariel é unha revista ao uso, e ten os mesmos problemas que o resto das publicacións en canto á tiraxe e á distribución. Actualmente Ariel edita de 800 a 1000 exemplares que se distribúen mediante o Consorcio editorial, a distribuidora que crearon Galaxia, BahÃa, Sotelo Blanco e A Nosa Terra para competir con empresas foráneas. Grazas a este sistema de distribución a revista chega a todos os puntos de Galicia.
A revista Ariel é ao punto do iceberg dun proxecto moito máis amplo que abrangue a todo o cineclub Compostela. De feito a revista xurdiu como consecuencia da actividade do cineclub e boa parte dos contidos que nela aparecen están directamente relacionados coas proxeccións e as sesións que se fan na súa programación anual.
O cineclub
Mañá martes comeza unha nova temporada do Cineclub coa pelÃcula do boliviano Jorge Sanjinés "O sangue do Cóndor" con esta proxección inÃciase unha nova etapa. Daniel Salgado explica que "o cineclub acaba de dar unha mudanza, porque nestas últimas temporadas querÃamos que o que se vÃa fora sempre en 35 e 16 milÃmetros, é dicir, en formato cine. Pero vista a escasa oferta que hai en versión orixinal, prescindimos fuxir de purismo de formato, dándolle preferencia aos tÃtulos". Por iso, a programación deste ano estará moito máis completa e variada en canto aos tÃtulos ofertados e dos que iremos dando conta en AVG, o soportal do audiovisual galego.
