Unha novela sen tÃtulo, de trece capÃtulos, na que Francisco Fernández del Riego realiza unha autoficción sobre os primeiros anos de relación coa que serÃa a súa dona, Evelina Hervella. Esta é a descuberta que revelou o investigador e crÃtico Ramón Nicolás durante a última sesión do simposio que organiza a Real Academia Galega sobre o homenaxeado no DÃa das Letras e que fechou as súas portas en Lourenzá este 6 de setembro.
Segundo apuntou Nicolás na súa intervención "este mecanoscrito é un texto interesante que completa os memorialistas do autor porque, alén de ofrecer datos novos sobre a súa biografÃa persoal, focaliza boa parte desas experiencia na figura de Evelina Hervella. Sempre nun segundo plano, aquà cobra realce e relevancia como a compañeira que foi de Fernández del Riego e que, probablemente o salvou dunha condena aÃnda maior que a que supuxo a guerra a través da compaña e o do amor", explica no web do RAG.
A obra, que se conservou no arquivo do autor, conta con 51 páxinas e está protagonizada por un álter ego do autor, de nome Nucho, "hipocorÃstico de Marcelino Solovio" nunha "inequÃvoca homenaxe ao personaxe de Adrián Solovio da novela oteriana Arredor de si". A obra comeza en 1913, data do seu nacemento, ata 1941-42, cando se instala en Vigo coa súa dona. Segundo Nicolás "o relato constitúe un sorprendente 'periplo sentimental', tal como el mesmo nomea, noutras palabras de recendo lÃrico que sentencia na dedicatoria: unha 'paisaxe arrincada á alma polos bicos amorosos da ilusión'. Na mesma dedicatoria aclárase a data da escrita, "Nos finais de 1938, segundo da guerra".
Segundo o investigador, a obra "fai posible un recoñecemento minucioso dos primeiros tempos da relación de Fernández del Riego e Evelina Hervella, convertida nesta páxinas en Eve Sorrosal. E, ao mesmo tempo, acceder a interesantes reflexións ou autorreflexións que o autor non empregarÃa posteriormente noutras obras".
Segundo apuntou Nicolás na súa intervención "este mecanoscrito é un texto interesante que completa os memorialistas do autor porque, alén de ofrecer datos novos sobre a súa biografÃa persoal, focaliza boa parte desas experiencia na figura de Evelina Hervella. Sempre nun segundo plano, aquà cobra realce e relevancia como a compañeira que foi de Fernández del Riego e que, probablemente o salvou dunha condena aÃnda maior que a que supuxo a guerra a través da compaña e o do amor", explica no web do RAG.
A obra, que se conservou no arquivo do autor, conta con 51 páxinas e está protagonizada por un álter ego do autor, de nome Nucho, "hipocorÃstico de Marcelino Solovio" nunha "inequÃvoca homenaxe ao personaxe de Adrián Solovio da novela oteriana Arredor de si". A obra comeza en 1913, data do seu nacemento, ata 1941-42, cando se instala en Vigo coa súa dona. Segundo Nicolás "o relato constitúe un sorprendente 'periplo sentimental', tal como el mesmo nomea, noutras palabras de recendo lÃrico que sentencia na dedicatoria: unha 'paisaxe arrincada á alma polos bicos amorosos da ilusión'. Na mesma dedicatoria aclárase a data da escrita, "Nos finais de 1938, segundo da guerra".
Segundo o investigador, a obra "fai posible un recoñecemento minucioso dos primeiros tempos da relación de Fernández del Riego e Evelina Hervella, convertida nesta páxinas en Eve Sorrosal. E, ao mesmo tempo, acceder a interesantes reflexións ou autorreflexións que o autor non empregarÃa posteriormente noutras obras".
