A primeira exposición do ano Laxeiro amosa pezas descoñecidas do pintor

Laxeiro descoñecido I. Obras inéditas de primeira época é o título da exposición que abre o programa do ano dedicado ao pintor e que abre as súas portas este 4 de marzo en Vigo. A sede da Fundación Laxeiro acolle esta mostra desde as 18 horas e ata o vindeiro 5 de xuño. A proposta é a primeira das dúas exposicións que a entidade programa ao abeiro da celebración do Día das Artes Galegas que a Academia Galega de Belas Artes lle dedica este ano ao artista de Lalín.

Nestas mostras poderá verse unha selección de obras pertencentes a coleccións particulares que a Fundación localizou logo de 2009, ano en que se publicou o Catálogo Universal dedicado ao artista, e que, polo tanto, permanecían inéditas para o público. Desta volta, a sede da entidade amosa un conxunto de debuxos e pinturas datados entre os anos trinta e principios dos anos cincuenta "nas que se pode apreciar a maioría das características da súa estética e da súa narrativa daqueles anos".

Destas, a Fundación destaca rasgos como "unha figuración non realista, fascinada polo popular e o grotesco, en sintonía coas figuracións europeas da primeira metade do século XX;a estética granítica que Os novos" xeración artística na que se inseriu Laxeiro, "adoptaron como característica diferencial e tamén un certo tenebrismo". A estes "debemos engadir unha imaxinación prodixiosa, coa que se situaba no pensamento máxico da tradición europea medieval e unha habilidade natural para o debuxo e a pintura, o que lle permitía alternar linguaxes diversas con facilidade".

Entre os temas dos debuxos e cadros que compoñen a mostra repítense as escenas de Entroido, "nas que Laxeiro, ademais de plasmar unha realidade cultural concreta", o artista "ofrece unha mirada esperpéntica do xénero humano, nun contexto histórico no que os acontecementos políticos internacionais estaban deixando unha pegada de decepción e falta de esperanza."

Canda a estas, aparecen as representacións do mundo infantil, que retrata como un "ámbito de liberdade e inocencia, aínda sen contaminar polas imposicións adultas", a pegada do románico ou o aspecto granítico destas obras "denotan a intencionalidade do mozo Laxeiro de construír unha estética propia que, no argumental, evidencia unha forte vocación narrativa e fabuladora", segundo destaca o texto de presentación desta entidade.

De fondo, a "construción dunha forma de ver afastada da tradición mediterránea, que pon a atención nas imaxes ambiguas, como consecuencia da luz de Galicia, unha xeografía que mira, non ao Mediterráneo, senón cara ao Océano Atlántico, ao Norte onde o descoñecido vai conformando unha visión misteriosa do mundo".