Agustín Fernández Paz: unha retrospectiva contada por el mesmo (I)

Publicamos hoxe a primeira parte dunha longa entrevista realizada a Agustín Fernández Paz por Henrique Monteagudo (con realización audiovisual de Paco Vila Barros) para un documental sobre 25 anos de normalización lingüística que o Consello da Cultura Galega publicará en breve en Internet. Entre as numerosas entrevistas realizadas para o documental, esta de Agustín Fernández Paz é unha das máis longas por vontade do propio escritor, que tiña moito interese en deixar constancia dun gran número de recordos. A entrevista está semieditada, o cal permite apreciar a espontaneidade e naturalidade do escritor falando da súa infancia, do seu periodo de formación e do seu activismo vinculado á docencia e ás novas tendencias en educación. Mañá publicaremos a segunda parte da entrevista.



Aquí podes ver algunhas das declaracións realizadas nesta primeira parte da entrevista. Os códigos numéricos son os do interior do vídeo.

04:22
O primeiro contacto co galego escrito foi cando meu pai trae á casa os primeiros libros de Galaxia. Eu veño dunha familia que lle gustaba moito ler. Foi unha conmoción porque era comprobar que a lingua que falaba todo deus estaba nos libros. Prestáballos o señor Crende, un encadernador, que estaba suscrito aos libros de Galaxia. Meu pai léunolos en voz alta.

07:00
A Cunqueiro meu pai tratábao do negocio porque no obradoiro do meu pai facíanse as caixas dos capóns cando ía chegando decembro. Cunqueiro viña sempre á feira dos capóns e sempre mercaba para agasallar aos cataláns, chegaba ao obradoiro do meu pai, falaba con el e mercáballe as caixas.

09:00
No meu barrio había grandes narradores orais. A Capadora, a señora Xenerosa, vivía soa e estivera casada cun capador que morrera afogado nun río. Contábanos contos e sucedidos. Un dos contos que conta Docampo en Cando petan na porta pola noite. Era formidable. O señor Celestino. Había auténticos mestres do relato oral e o galego era a lingua do ambiente.

12:29
Fun estudar a Xixón aos 14 anos, pero alí na Laboral, contra os últimos anos, había algunha xente que resulta que traía libros e outro material en galego. Corrían poemas mecanografados poemas de Celso Emilio e de Ferrín, pero sen autoría. E tamén os primeiros libros en galego.

20:40
Marcho a Barcelona coa presunción rídicula de estudar ciencia da educación sen ter latín e grego. Eu era perito industrial especialista en máquinas de herramientas. Eu entro en crise nas milicias. Un amigo dime unha frase: tes que decidir se vas pasar a túa vida entre parafusos ou entre libros. En Barcelona fixémonos moi amigos de Xesús González Gómez e de Miro Casavella, e sobre todo o círculo que se reunía pola noite ao redor de Costa-Clavell no 69-71. Reuníase xente moi interesante.

35:00
A primeira exposición de cómic galego fixémola Chichi Campos e máis eu.

55:00
En Mugardos publico un artigo na revista Encrucillada no cal eu recollía as testemuñas dos meus alumnos, de cuarto de EXB, sobre como lles zoscaban os anteriores mestres.