Da cor á cama

Leva anos traballando sobre as propiedades terapéuticas relacionadas co espazo e coa cor, por iso, moitas das súas obras pretenden provocar determinados sentimentos (angustia, ansiedade, calor….) ao espectador. A súa obra é fácilmente recoñecible pola súa variada e vistosa gama cromática, así como pola recorrencia á escultura plasmada na idea da cama. O universo creativo de Mónica Alonso anega o Museo de Lugo na primeira mostra retrospectiva desa artista lucense que leva vinte anos no mundo da arte.

A súa obra estivo exposta en numerosos centros do mundo. De Chile a Alemaña, de Italia a Francia pasando por numerosos puntos da xeografía española. Mónica Alonso é unha artista segura en ARCO, a súa obra está presente no Centro Galego de Arte Contemporánea, na Fundación La Caixa, na Endesa, na de Caja Madrid, na colección Unión Fenosa, entre numerosos museos, e unha das referencias imprescindibles da arte galega contemporánea.

Naceu en Lugo, onde fixou a súa residencia hai unha morea de anos dunha forma consciente. “Vivimos nun mundo no que se pide que o artista teña como dous ou tres lugares de residencia, como se se valorara esa circunstancia", expón unha Mónica Alonso que asegura facer "unha obra moi íntima, moi persoal e traballo conmigo mesma, por iso necesito un lugar emocionalmente seguro e un equipo técnico para realizar eses proxectos”. Ademais, a artista asegura estar en Lugo exclusivamente cando traballa e, cando non o fai, está viaxando polo mundo. Para o crítico e comisario Xosé Manuel Lens, "pertence ó grupo de autores que ordenan o seu contexto nun continuo diálogo crítico coa arquitectura e co territorio, convertendo o lugar, a memoria e a propia vida en elementos terapéuticos que describen e expanden a súa imaxinativa produción". Un concepto de espazo no que incide a crítica Chus Martínez Domínguez, ao afirmar que "proxecta e dispón espazos propios onde calcular, analizar e testar as anatomías sensibles do pensamento, deseñando mediante a arte estruturas de vida, rincóns, arquitecturas de terapia que son extinción e consolo".

Expor toda unha vida
“O Museo de Lugo convidoume a facer a mostra e como este ano cumplo 40 anos, e levo 18 anos de traballo, pensamos que máis facer unha exposición podíamos facer unha retrospectiva” asegura esta artista. O resultado, que se pode ver desde o pasado venres no Museo Provincial de Lugo, pretende visualizar as liñas de traballo desta artista que ten experimentado coa cor como expresión dos sentimentos, da cama como obxecto escultórico e sobre a intervención do espazo.
A mostra que recupera os seus preto de vinte anos de traballo iníciase con gravados realizados a principios dos anos oitenta (1984). “Son pequenas obras que fixen cando estaba na facultade e que eu considero que é como o xermolo de todo o meu traballo posterior”. Por iso, son o punto de partida desta exposición que tamén fai un percorrido por unha das súas ideas recorrentes: a cama. “A mostra así ve a evolución estética e toda a evolución conceptual ata o proxecto actual Angustia de viaxe” explica a artista. Nesa mesma sala, fíxose un percorrido por proxectos como “Terapia lugar de felicidade”( na que se mostraban dous cuartos de hotel cunha peza central que é unha maqueta deses cuartos na que se transforma a sala nunha burbulla azul) que foi a primeira exposición individual desta artista “algo así como a miña presentación” asegura.

A partir de ahí, a mostra recolle pezas doutros proxectos desta prolífica artista como “Magnífico espacio”, “Campos de experimentación de suicidio”… e recupera un proxecto de 2004. “Trátase das Cápsulas TIP, que son espazos terapéuticos que xera o espectador. Para esta edición quixemos facer un experimento e convidamos a xente de ámbitos dispares para que constrúa o seu TIP. Así, no ámbito da música contactamos con Mercedes Peón, no da literatura con Marica Campo; logo con Miguelanxo García, psicólogo do Clínico de Santiago- e no ámbito da ciencia con Pilar Bermejo, catedrática de crítica analítica”. A exposición complétase cun proxecto inédito, que é o resultado da investigación dunha bolsa que a artista gozou no ano 2009, “era do frío ao calor pasando polo temperado que reflexa a angustia fría e a angustia quente que é unha instalación específica na que convido ao espectador a experimentar a angustia, pero non a destructiva”.

Actividades paralelas
Esta revisión do traballo da artista non se esgota na exposición, senón que desde o museo deseñouse unha serie de actividades paralelas que contribúen a divulgar a súa figura. “Queríamos dar unha lectura total de todo o que se está a amosar na exposición, asegura a propia artista, e hai actividades de todo tipo, desde un libro que recolle os meus soños (A obra onírica de Carme Casbelisa, que se presenta 25 de marzo, ás 19:00 horas, no Centro Galego de Arte Contemporánea (CGAC), en Santiago de Compostela); o catálogo da exposición (Mónica Alonso. Obras (1993-2011)11 de maio de 2011, no Museo Provincial de Lugo); así como diferentes percorridos guiados (para escolares, estudosos da arte e público en xeral). Son distintas actividades que servirán para dar a coñecer a importancia do proceso dentro da obra desta artista.