A exposición estará aberta ata o 27 de xuño

Giuseppe Pennone, Giovanni Anselmo e Gilberto Zorio son os pais da chamada arte povera, é dicir, aquela que transformaba en arte materiais de refugallo e doados de recoller como o chumbo, cristal, teas ou madeira. Os dous primeiros xa expuxeran no CGAC e hoxe, coa inauguración de Gilberto Zorio (Turín, 1944), complétase o achegamento desta institución a un movimento artístico de gran calado internacional. Pezas abertas, invistacións á viaxe, á sensación de movimento centran o universo simbólico de Zorio, un dos italianos máis recoñecidos e que se poderán ver na exposición que percorre a súa traxectoria (ata o 27 de xuño).

A cotidianeidade como arte

Stella Sparks, 2008. alluminio, dieci luci stroboscopiche, dieci trasformatori Tesla con archi voltaici, fosforo temporizzatore 480 x 452 x 50 cm Foto Andy Keate

Utopia realta rivelazione. 1971

lettere di cera fosforescente, lettere fluorescenti, ferro, lampade alogene, lampade di Wood, temporizzatore dimensioni ambiente veduta dell'installazione, Museo Pecci, Prato, 1992 courtesy dell'artista foto © Salvatore Licitra

Microfoni, 1968

microfoni, mixer, amplificatore, effetto eco, diffusori acustici, blocchi di cemento, vimini dimensioni ambiente veduta dell'installazione, Galleria Sperone, gennaio 1969 foto© Paolo Bressano

Crogiuoli, 1981

Due crogiuoli da fusione, barra di rame, tubi di ferro, acqua acidulata, solfato di rame cm 500 x 500 x 300 Courtesy Galleria Oredaria, Roma

Gilberto Zorio leva a súa arte pobre ao CGAC