É prácticamente un descoñecido para moitos, e sen embargo o seu traballo tivo moito que ver en proxectos audiovisuais galegos. Falamos de Enrique Barreiro (Castronuño, Valladolid 1899- Sanxenxo 1984) que foi director de cine, fotógrafo e inventor e do que se recorda a súa figura estes dÃas en Pontevedra. Cunha exposición e cun libro, organizados dentro do festival de cine "Olladas sobre ó planeta" que se celebra desde o martes na cidade do Lérez.
A homenaxe
Onte foi un dÃa grande para o audiovisual en Pontevedra. En primeiro lugar porque se celebraba a xornada inaugural do que é o primeiro festival de cine da cidade do Lérez, "Olladas do planeta" que se desenvolve en varios lugares debido a varias pantallas colocadas en distintos puntos da cidade (Teatro Principal, Facultade de Belas Artes e o Pazo da Cultura). E en segundo lugar, porque se acolleu a inauguración doutra das mostras que era unha materia pendente para a cidade de Pontevedra: homenaxear ó cineasta, inventor e fotógrafo Enrique Barreiro. E esta materia perdida fÃxose cunha exposición "Enrique Barreiro. Cineasta e inventor pontevedrés" que coordina e investigou o historiador e crÃtico de cine Carlos López Piñeiro, promovido polo Concello de Pontevedra.
Nesta mostra se poderán ver, ata o dÃa 25 no Pazo de Mugartegui unha seire de materiais empregados polo cineasta e que foron conservados polo seu fillo, Enrique Barreiro, que hoxe é un coñecido arquitecto pontevedrés. Neses testemuños da súa figura, pódense apreciar documentos e elementos da traxectoria de cineasta e inventor, e están formados por documentos que van dos anos 1919 a 1960 e que permanecÃan inéditos ata o momento. Entre todas as mostras destca unha máquina de fotografÃa que pertenceu a Francisco Zagala e que despois se converteu nunha herdanza familiar.
O libro que amosa unha vida
Ademais da mostra, onte tamén se fixo público no Pazo de Mugartegui a obra "As miserias do éxito e as grandezas do fracaso". Unha obra que correu a cargo de Carlos López Piñeiro, que foi editado polo concello de pontevedrés e no que se pretende trazar un perfil da vida e da obra do pontevedrés. AÃnda que naceu en Castronuño, en Valladolid, en 1899, Enrique Barreiro considerouse pontevedrés, xa que viveu e morreu durante unha temporada. Comezou a desenvolver a súa actividade na primera metade dos anos 20, desenvolvendo as primeiras investigacións fotográficas ó redor dun novo procedemento de cine en cor, que foi finalmente patentado en 1925. Na obra pretende facer fincapé nas miserias do éxito e as grandezas do fracaso, porque durante a súa traxectoria houbo situación moi irregulares. Por unha banda, concebÃu e realizou o documental "Pontevedra, cuna de Colón", no que defendÃa a tese pontevedresa de Cristóbal Colón (1927). Cinco anos máis tarde, mentras continuaba cos seus experimentos fotográficos constituÃu, co seu irmán Ramón e co pintor Ramón Peña a productora Folk, coa que sacou adiante un noticiario cinematográfico que se mantivo ata 1935. Dunha iniciativa da que saÃron traballos como "Por unha Galicia nova/Hacia una Galicia mejor" (1933)- pola que foi encarcelado na Guera Civil -, apoiando o Estatuto de AutonomÃa de Galicia ou "El Seminario de Estudios Gallegos en Deza" (1934).
E os seus momento de grandeza, contrastaron cunha situación de decadencia que o acompañarÃa ata o final dos seus dÃas. No seu laboratorio fotográfico de Madrid, onde fixou a súa residencia desde o final da guerra. Tras patentar o chamado "Yuxtacolor" e desenvolvendo as actividades da empresa Laia. O "Cinefotocolor" e a imposición do "Eastmancolor" condearon o proxecto ó fracaso, polo que decidÃu voltar ó seu estudio de Pontevedra.
A homenaxe
Onte foi un dÃa grande para o audiovisual en Pontevedra. En primeiro lugar porque se celebraba a xornada inaugural do que é o primeiro festival de cine da cidade do Lérez, "Olladas do planeta" que se desenvolve en varios lugares debido a varias pantallas colocadas en distintos puntos da cidade (Teatro Principal, Facultade de Belas Artes e o Pazo da Cultura). E en segundo lugar, porque se acolleu a inauguración doutra das mostras que era unha materia pendente para a cidade de Pontevedra: homenaxear ó cineasta, inventor e fotógrafo Enrique Barreiro. E esta materia perdida fÃxose cunha exposición "Enrique Barreiro. Cineasta e inventor pontevedrés" que coordina e investigou o historiador e crÃtico de cine Carlos López Piñeiro, promovido polo Concello de Pontevedra.
Nesta mostra se poderán ver, ata o dÃa 25 no Pazo de Mugartegui unha seire de materiais empregados polo cineasta e que foron conservados polo seu fillo, Enrique Barreiro, que hoxe é un coñecido arquitecto pontevedrés. Neses testemuños da súa figura, pódense apreciar documentos e elementos da traxectoria de cineasta e inventor, e están formados por documentos que van dos anos 1919 a 1960 e que permanecÃan inéditos ata o momento. Entre todas as mostras destca unha máquina de fotografÃa que pertenceu a Francisco Zagala e que despois se converteu nunha herdanza familiar.
O libro que amosa unha vida
Ademais da mostra, onte tamén se fixo público no Pazo de Mugartegui a obra "As miserias do éxito e as grandezas do fracaso". Unha obra que correu a cargo de Carlos López Piñeiro, que foi editado polo concello de pontevedrés e no que se pretende trazar un perfil da vida e da obra do pontevedrés. AÃnda que naceu en Castronuño, en Valladolid, en 1899, Enrique Barreiro considerouse pontevedrés, xa que viveu e morreu durante unha temporada. Comezou a desenvolver a súa actividade na primera metade dos anos 20, desenvolvendo as primeiras investigacións fotográficas ó redor dun novo procedemento de cine en cor, que foi finalmente patentado en 1925. Na obra pretende facer fincapé nas miserias do éxito e as grandezas do fracaso, porque durante a súa traxectoria houbo situación moi irregulares. Por unha banda, concebÃu e realizou o documental "Pontevedra, cuna de Colón", no que defendÃa a tese pontevedresa de Cristóbal Colón (1927). Cinco anos máis tarde, mentras continuaba cos seus experimentos fotográficos constituÃu, co seu irmán Ramón e co pintor Ramón Peña a productora Folk, coa que sacou adiante un noticiario cinematográfico que se mantivo ata 1935. Dunha iniciativa da que saÃron traballos como "Por unha Galicia nova/Hacia una Galicia mejor" (1933)- pola que foi encarcelado na Guera Civil -, apoiando o Estatuto de AutonomÃa de Galicia ou "El Seminario de Estudios Gallegos en Deza" (1934).
E os seus momento de grandeza, contrastaron cunha situación de decadencia que o acompañarÃa ata o final dos seus dÃas. No seu laboratorio fotográfico de Madrid, onde fixou a súa residencia desde o final da guerra. Tras patentar o chamado "Yuxtacolor" e desenvolvendo as actividades da empresa Laia. O "Cinefotocolor" e a imposición do "Eastmancolor" condearon o proxecto ó fracaso, polo que decidÃu voltar ó seu estudio de Pontevedra.