Morre a cineasta Patricia Ferreira

Estivo moi vencellada ao audiovisual galego dirixindo longametraxes coma 'Se quien eres' e o documental 'Señora de'

Patricia Ferreira                Imaxe: Arquivo AVG
Patricia Ferreira Imaxe: Arquivo AVG
A cineasta madrileña de orixe galega Patricia Ferreira faleceu hoxe en Madrid aos 65 anos vítima dun cancro. Ferreira (Madrid, 1958) estudou Ciencias da Comunicación Audiovisual e Xornalismo en Madrid. Comezou realizando crítica cinematográfica para RNE e a revista Fotograma, para desde mediados dos oitenta exercer en axudantía de dirección. Dirixiu despois diversos programas de televisión como 'Planta Baja', series dramáticas como 'Equinoccio' e 'Paraísos cercanos' e documentais, dos que pasou ao cine. A Academia Galega do Audivisual ven de expresar publicamente as súas condolencias e lembrar dela que foi a primeira muller finalista á mellor dirección nos Premios Mestre Mateo polo seu traballo en 'O alquimista impaciente'.

Patricia Ferreira estivo moi vencellada a Galicia asinando a súa primeira longametraxe cinematográfica aquí da man de Continental Produciones, o filme de intriga 'Sé quien eres' (1999), rodado en Galicia, co que acadou unha candidatura a mellor dirección novel nos Premios Goya e que estrou na sección Panorama da Berlinale, nun fito do seu tempo para unha película producida pola incipiente industria audiovisual galega. O tándem coa produtora coruñesa levouna a dirixir tamén a película 'El alquimista impaciente' (2001) que incluíu tamén numeroso equipo técnico e artístico galego. Ambas longametraxes tiveron no seu momento dobraxe íntegra ao galego, incluído nas súas comercializacións en formato DVD. En 2004 volveu traballar con Continental dirixindo a película "Para que no me olvides", coa que participou na Sección Oficial do Festival Internacional de Cine de Berlín (2005) e acadou o Premio do Público no Festival de Toulouse (2005). No ano 2009 presentou o documental 'Señora de', rodado en galego e con produción de O Raio Verde, no que trece mulleres contan as súas vidas na España franquista, un tempo no que as súas voces, os seus desexos e os seus pensamentos foron silenciados. Durante anos a súa actividade centrouse na creación e impulso de CIMA (Asociación de Mulleres Cineastas e de Medios Audiovisuais), a través da que defendeu unha sociedade máis igualitaria e diversa e a igualdade de oportunidades no cine e o audiovisual para as mulleres.