Unha escolma de esculturas de Francisco Leiro protagonizan a nova exposición do Museo de Arte Contemporánea de Vigo (MARCO). A institución abrÃa na mañá deste 22 de abril a mostra que se poderá ver ata o vindeiro 16 de outubro e que, con comisariado do propio director do Museo, Miguel Fernández-Cid, relaciona as pezas do escultor de Cambados cos espazos do centro.
O proxecto propón unha revisión da obra que o escultor desenvolveu nas dúas últimas décadas centradas no antropomórfico, un dos eixes da súa produción. Esculturas narrativas en granito, bronce e madeira; maquetas, colaxes e debuxos, amosan o interese do artista polo corpo humano con propostas realizadas de xeito especÃfico para a exposición. As pezas dialogan cos espazos do museo "de modo que o público perciba os distintos xogos de escala e materiais nos que se desenvolve unha das esculturas máis persoais da arte europea desta época".
"Madeira de piñeiro, de acacia, de castiñeiro, de cedro. O tipo é o menos relevante para o artista, quen conforma corpos inventados a base de talos de madeira. Corpos sen embigos, ensamblados uns con outros, monumentais e de tamaño reducido. O artista volve explorar por unha das liñas máis intensas e poderosas da súa obra: o antropomórfico, o zoomórfico, o ambiguo da figura humana", adianta a presentación do proxecto.
O comisario destaca ademais que "entre os elementos que definen e individualizan claramente a súa obra están a presenza dunha especie de tradición oral (tamén visual, por suposto) na orixe de moitas das súas composicións. E da mitoloxÃa, culta e popular, de ditos e proverbios, do coñecemento dende o rural: poucos escultores teñen a súa capacidade, mesmo a súa facilidade, para levar ao tridimensional esa especie de haikus do paradoxo que son os nomes e historias populares. Menos aÃnda os que saben radicalizar a súa proposta por defender a súa contemporaneidade".
Entrevista a Leiro sobre a exposición en Atlántico Diario TV
O proxecto propón unha revisión da obra que o escultor desenvolveu nas dúas últimas décadas centradas no antropomórfico, un dos eixes da súa produción. Esculturas narrativas en granito, bronce e madeira; maquetas, colaxes e debuxos, amosan o interese do artista polo corpo humano con propostas realizadas de xeito especÃfico para a exposición. As pezas dialogan cos espazos do museo "de modo que o público perciba os distintos xogos de escala e materiais nos que se desenvolve unha das esculturas máis persoais da arte europea desta época".
"Madeira de piñeiro, de acacia, de castiñeiro, de cedro. O tipo é o menos relevante para o artista, quen conforma corpos inventados a base de talos de madeira. Corpos sen embigos, ensamblados uns con outros, monumentais e de tamaño reducido. O artista volve explorar por unha das liñas máis intensas e poderosas da súa obra: o antropomórfico, o zoomórfico, o ambiguo da figura humana", adianta a presentación do proxecto.
O comisario destaca ademais que "entre os elementos que definen e individualizan claramente a súa obra están a presenza dunha especie de tradición oral (tamén visual, por suposto) na orixe de moitas das súas composicións. E da mitoloxÃa, culta e popular, de ditos e proverbios, do coñecemento dende o rural: poucos escultores teñen a súa capacidade, mesmo a súa facilidade, para levar ao tridimensional esa especie de haikus do paradoxo que son os nomes e historias populares. Menos aÃnda os que saben radicalizar a súa proposta por defender a súa contemporaneidade".
Entrevista a Leiro sobre a exposición en Atlántico Diario TV