Son vinte e tres poemas da lÃrica galega postrobadoresca que datan entre os anos 1380 e 1430. En cadea sen prijon é un cancioneiro atribuÃdo a Afonso Paez aÃnda que tamén poderÃa ser atribuÃdo a Joan Garcia. O profesor da USC, Henrique Monteagudo foi o encargado de facer o estudo e a edición crÃtica deste volume que edita a ConsellarÃa de Cultura. Desa investigación sobre os textos atopados nun arquivo familiar en Lugo, Monteagudo destacou tres caracterÃsticas: o idioma, escritos en galego cunha pegada moi limitada do castelán; que se producironen Galicia e, en terceiro lugar, que as composicións atopadas non son cantigas, senón dizeres. Son composicións recitativas en lugar de musicadas e “probablemente das máis antigas das producidas no centro-oeste da PenÃnsula Ibérica”.
Segundo se indica na nota de prensa remitida pola ConsellarÃa de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria, o groso da colección poética “vén constituÃdo por poesÃa amatoria, do estilo da cantiga de amor trobadoresca, en xeral moi tópica aÃnda que con formas e temas novos. Tamén contén unha insólita composición piadosa de cento tres versos que se afasta da tradición das Cantigas de Santa MarÃa e que, pola súa calidade poética, sen dúbida pasará a ser peza obrigada de toda antoloxÃa histórica da literatura galega”.
Segundo se indica na nota de prensa remitida pola ConsellarÃa de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria, o groso da colección poética “vén constituÃdo por poesÃa amatoria, do estilo da cantiga de amor trobadoresca, en xeral moi tópica aÃnda que con formas e temas novos. Tamén contén unha insólita composición piadosa de cento tres versos que se afasta da tradición das Cantigas de Santa MarÃa e que, pola súa calidade poética, sen dúbida pasará a ser peza obrigada de toda antoloxÃa histórica da literatura galega”.