En previsión de construcción, construÃdos ou en reconstrucción os centros culturais son os dinamizadores da vida social e cultural das cidades. A iniciativa pública e a privada serven de acicate creando novos centros para ofrecer unha oferta máis variada e diversificada a propios e alleos. Mentres Coruña prepara un paseo pola historia a través de tres casas museo, Vigo ultima novos centros e Santiago reforma o seu Auditorio.
Os indicadores da saúde cultural dunha poboación son o nivel das súas programacións culturais, o estado dos seus edificios e o grado de seguimento do público ás súas actividades. Mostras que a tupida rede do entretemento ofrece a propios e alleos para divertilos ben cando o tempo non é de todo o agradable que a un lle gustarÃa, ou para retelos cando o tempo é demasiado bo e a xente foxe cara destinos máis refrescantes. E para que cada cidade se dedique a atender á súa xente, e a divertila, ha de gozar de redes culturais e azos ben pensados, programados e estudiados que ofrezan ó público o que pide e ó mesmo tempo entreténdoo.
Ata hai relativamente pouco tempo as programacións culturais estaban ó abeiro das migallas do orzamento que deixaban departamentos máis necesarios como sanidade, facenda ou asuntos sociais, dentro de cada concello con custes que non superaban o 5% anual. Pero a aparición das Fundacións e Sociedades Culturais ó abeiro de grandes empresas e entidades financeiras, recuperando a figura dos mecenas da arte, foi determinante para que o balance da cultura dese positivo nun saldo de contas sobre o investido en cultura. Fundacións como a Barrié que desde a súa creación ten investido en cultura uns 180 millóns de euros (30.000 millóns de pesetas) e que agora pretende estender a súa rede ata Vigo cunha sede que terá un custo duns 12 millóns de euros (2.000 millóns de pesetas).
As principais cidades de Galicia contan cun auditorio que adoita a ser de carácter municipal e que prestan (ou alugan) como sede doutros promotores culturais. E neste reino de Taifas onde cada quen quere gozar dos seus propios reductos, onde cada quen quere ter o seu propio edificio para sirva de sede tanto para as súas coleccións privadas (e polo tanto permanentes) ben para exposicións ou programacións eventuais. Unha especie dunha rede patrimonial ó abeiro da cultura que se reproduce, a diferente escala, tanto en vilas como en cidades. A creación de redes e auditorios de Galicia é un exemplo destes espacios da cultura que moita veces vai parello ós modestos locais que as entidades financeiras van abrindo en pequenas vilas.
Pero o caso máis evidente, desta inxección da cultura de ladrillo, é o que acontece nas grandes urbes, e sobre todo no eixo Vigo – Santiago - Coruña que son os principais centros dinamizadores da vida cultural galega, que se reparten este gran pastel. O Museo Liste, Museo do Mar, Museo de Arte Contemporáneo, a Casa das Palabras, a futura sede da Barrié en Vigo; As Casas de MarÃa Pita, Casares Quiroga e Pablo Picasso na Coruña, e Santiago, a capital cultural, confórmase con reformar o seu auditorio que permanecerá pechado durante todo o mes de agosto (mes de máxima afluencia turÃstica en Compostela). Son espacios que moitas veces non teñen unha programación xa definida e pechada con anterioridade, e que os suman a un edificios máis que resulta custoso de manter e que moitas veces non cumpren a función propagandÃstica que encerran as súas obras (e que se mostra no número de mostras que albergan cada ano).
Vigo
A cidade olÃvica presentaba a principio dos noventa un desfase entre centros de lecer e número de habitantes. O Museo Quiñones de León en Castrelos e o zoo de Vigo (que leva anos pensando en pechar) aglutinaban a oferta cultural dunha cidade duns 290.000 habitantes (censo facilitado polo Concello de Vigo). En tan só unha década abriu ou está pendente de abrir catro novos museos dedicados a parcelas diferentes (arte contemporánea, etnográfico, sobre a linguaxe, e o dedicado a recursos marÃtimos), os centros culturais de Caixanova, Caixa Galicia e a Fundación Barrié (que abrirá as súas portas dentro de dous anos e xa ten a súa programación concertada para os primeiros seis meses de vida). Estes últimos centros terán un custe de 42 millóns de euros (sete mil millóns de pesetas).
A Coruña
A cidade herculina era, ata o dÃa de hoxe, un dos principais centros de actividade cultural en Galicia. A Casa dos Peixes, a Domus (Casa do Home), o Pazo de Congresos, o Auditorio e as Salas Multiusos albergaban a maior programación cultural que se ofrecÃa en Galicia. A cidade herculina, sede das entidades financeiras con maior vida cultural e máis dinámica, servÃa de acubillo ó longo dos Cantóns dos desfiles culturais máis esplendorosos que chegaban ata Galicia. Pero a cidade, que aumentaba o seu número de visitas moi paseniñamente, foi reforzando a oferta de centros culturais con novas iniciativas. A última é un peculiar camiño por recuperar o espacios urbanos a través de tres casas-museo, as de MarÃa Pita, Casares Quiroga e Pablo Picasso que tivo un custo de 5.654.000 euros e que se poñerá en marcha o vindeiro ano.
Santiago
E a capital europea da cultura do 2000 non inaugurou novos centros nos últimos anos. De feito, a súa oferta museÃstica e cultural é o suficientemente ampla e diversificada, a nivel de espacios no que acoller programacións, que logo da capitalidade parecen minguar e diminuÃr. E un claro exemplo disto é que en agosto, en pleno mes de chegada de visitantes, un dos principais centros, o Auditorio de Galicia, entrará en fase de remodelación. O centro como colector cultural acomete a súa primeira reforma desde a súa creación en 1989, e precisa unha intervención en varias salas e que terá un custe de 133.000 euros (uns 23 millóns de pesetas). Uns traballos que acometerán en dúas fases; unha primeira neste mes de agosto no que o auditorio permanecerá pechado ó público e no que correxirán a estructura da cuberta. AÃnda que as obras continuarán durante dous meses máis, desde o concello de Santiago, confirman que iso non vai a alterar ó funcionamento do auditorio, xa que os actos previstos a partires de setembro se celebrarán sen problemas.
Os indicadores da saúde cultural dunha poboación son o nivel das súas programacións culturais, o estado dos seus edificios e o grado de seguimento do público ás súas actividades. Mostras que a tupida rede do entretemento ofrece a propios e alleos para divertilos ben cando o tempo non é de todo o agradable que a un lle gustarÃa, ou para retelos cando o tempo é demasiado bo e a xente foxe cara destinos máis refrescantes. E para que cada cidade se dedique a atender á súa xente, e a divertila, ha de gozar de redes culturais e azos ben pensados, programados e estudiados que ofrezan ó público o que pide e ó mesmo tempo entreténdoo.
Ata hai relativamente pouco tempo as programacións culturais estaban ó abeiro das migallas do orzamento que deixaban departamentos máis necesarios como sanidade, facenda ou asuntos sociais, dentro de cada concello con custes que non superaban o 5% anual. Pero a aparición das Fundacións e Sociedades Culturais ó abeiro de grandes empresas e entidades financeiras, recuperando a figura dos mecenas da arte, foi determinante para que o balance da cultura dese positivo nun saldo de contas sobre o investido en cultura. Fundacións como a Barrié que desde a súa creación ten investido en cultura uns 180 millóns de euros (30.000 millóns de pesetas) e que agora pretende estender a súa rede ata Vigo cunha sede que terá un custo duns 12 millóns de euros (2.000 millóns de pesetas).
As principais cidades de Galicia contan cun auditorio que adoita a ser de carácter municipal e que prestan (ou alugan) como sede doutros promotores culturais. E neste reino de Taifas onde cada quen quere gozar dos seus propios reductos, onde cada quen quere ter o seu propio edificio para sirva de sede tanto para as súas coleccións privadas (e polo tanto permanentes) ben para exposicións ou programacións eventuais. Unha especie dunha rede patrimonial ó abeiro da cultura que se reproduce, a diferente escala, tanto en vilas como en cidades. A creación de redes e auditorios de Galicia é un exemplo destes espacios da cultura que moita veces vai parello ós modestos locais que as entidades financeiras van abrindo en pequenas vilas.
Pero o caso máis evidente, desta inxección da cultura de ladrillo, é o que acontece nas grandes urbes, e sobre todo no eixo Vigo – Santiago - Coruña que son os principais centros dinamizadores da vida cultural galega, que se reparten este gran pastel. O Museo Liste, Museo do Mar, Museo de Arte Contemporáneo, a Casa das Palabras, a futura sede da Barrié en Vigo; As Casas de MarÃa Pita, Casares Quiroga e Pablo Picasso na Coruña, e Santiago, a capital cultural, confórmase con reformar o seu auditorio que permanecerá pechado durante todo o mes de agosto (mes de máxima afluencia turÃstica en Compostela). Son espacios que moitas veces non teñen unha programación xa definida e pechada con anterioridade, e que os suman a un edificios máis que resulta custoso de manter e que moitas veces non cumpren a función propagandÃstica que encerran as súas obras (e que se mostra no número de mostras que albergan cada ano).
Vigo
A cidade olÃvica presentaba a principio dos noventa un desfase entre centros de lecer e número de habitantes. O Museo Quiñones de León en Castrelos e o zoo de Vigo (que leva anos pensando en pechar) aglutinaban a oferta cultural dunha cidade duns 290.000 habitantes (censo facilitado polo Concello de Vigo). En tan só unha década abriu ou está pendente de abrir catro novos museos dedicados a parcelas diferentes (arte contemporánea, etnográfico, sobre a linguaxe, e o dedicado a recursos marÃtimos), os centros culturais de Caixanova, Caixa Galicia e a Fundación Barrié (que abrirá as súas portas dentro de dous anos e xa ten a súa programación concertada para os primeiros seis meses de vida). Estes últimos centros terán un custe de 42 millóns de euros (sete mil millóns de pesetas).
A Coruña
A cidade herculina era, ata o dÃa de hoxe, un dos principais centros de actividade cultural en Galicia. A Casa dos Peixes, a Domus (Casa do Home), o Pazo de Congresos, o Auditorio e as Salas Multiusos albergaban a maior programación cultural que se ofrecÃa en Galicia. A cidade herculina, sede das entidades financeiras con maior vida cultural e máis dinámica, servÃa de acubillo ó longo dos Cantóns dos desfiles culturais máis esplendorosos que chegaban ata Galicia. Pero a cidade, que aumentaba o seu número de visitas moi paseniñamente, foi reforzando a oferta de centros culturais con novas iniciativas. A última é un peculiar camiño por recuperar o espacios urbanos a través de tres casas-museo, as de MarÃa Pita, Casares Quiroga e Pablo Picasso que tivo un custo de 5.654.000 euros e que se poñerá en marcha o vindeiro ano.
Santiago
E a capital europea da cultura do 2000 non inaugurou novos centros nos últimos anos. De feito, a súa oferta museÃstica e cultural é o suficientemente ampla e diversificada, a nivel de espacios no que acoller programacións, que logo da capitalidade parecen minguar e diminuÃr. E un claro exemplo disto é que en agosto, en pleno mes de chegada de visitantes, un dos principais centros, o Auditorio de Galicia, entrará en fase de remodelación. O centro como colector cultural acomete a súa primeira reforma desde a súa creación en 1989, e precisa unha intervención en varias salas e que terá un custe de 133.000 euros (uns 23 millóns de pesetas). Uns traballos que acometerán en dúas fases; unha primeira neste mes de agosto no que o auditorio permanecerá pechado ó público e no que correxirán a estructura da cuberta. AÃnda que as obras continuarán durante dous meses máis, desde o concello de Santiago, confirman que iso non vai a alterar ó funcionamento do auditorio, xa que os actos previstos a partires de setembro se celebrarán sen problemas.