|
|
|
Pensando traxectos |
|
Non queda dúbida que é moi difícil retratar a presenza, pero moito máis complicado resulta capturar e presentar os traxectos, as liñas. Cando isto se aplica á creación contemporánea increméntase a dificultade. Por iso, nisto de describir perspectivas en camiño, en evolución, quedan como exemplos destacados os denominados certames de arte actual. Nestes días visitamos unha nova edición dun dos máis recoñecidos, o “Premio Auditorio de Galicia”, que vén a agrupar o colectivo de iniciativas realizadas desde diversas institucións como o “Novos Valores” da Deputación de Pontevedra, a “Mostra Unión Fenosa”, o Artes Visuais da Deputación de Ourense, o “Concello de Cambre”, o “Comarcas do Sar” ou o “Artxove”. A súa importancia, con moitos matices e tonalidades, se define incuestionable nesa misión de plataforma e visibilidade, de pensar traxectos. |
|
Paisaxe en horizonte |
|
Quizais unha das maiores sorpresas que produce a mostra que presenta Manolo Paz nesta galería sexa a distribución das pezas escultóricas no espazo expositivo; nun aparente cambio de poéticas, de obras, que segue mantendo fontes e voces de atracción co pasado, coa súa traxectoria. Quizais acostumados aos seus fitos verticais, ás buscas en interiores, en baleiros que penetran os ventres de pedra, a presente obra bebe nun exterior para deixase empapar pola paisaxe, no percorrido, que se desenvolve e medra na horizontal. |
|
De lados borrosos |
|
Nunca se pode imaxinar un futuro, nin tan sequera retratalo antes de deixarse emocionar, alterar, envorcar; antes de dispoñer os centos de dúbidas e caídas da realidade. Nunca se pode imaxinar tampouco o presente. Quizais esas sexan as verdadeiras enerxías que Carlos Pazos (Barcelona, 1949) proxecta en todos os seus traballos, sempre inesquecibles. A mostra que presenta estes meses na galería compostelá persegue diversas mensaxes, diversas dúbidas e capturas, tamén labazadas ao espectador, ao visitante despistado. |
|
Hábitats inesperados |
|
Mentres buscamos pretextos nas ducias de excusas expositivas que podemos visitar nestas datas estivais, preguntámonos onde podemos atopar as marxes da estrutura expositiva, os límites dos lugares, das arquitecturas, dos centros; todo con motivo da nova intervención de Pablo Orza dentro do proxecto “In-situ” que organizan desde a Fundación Granell en Compostela. Todo pensando nos modos de instalar, mentres marcamos a particular linguaxe creativa deste autor e repasamos o que foron as anteriores escalas neste espazo. |
|
Memorias instaladas |
|
Dispóñense uns dados sobre un campo saídos dun enorme cubilete, despois cuñas pechadas en caixas de parafina e madeira, unha relación de figas de ferro pintadas de branco e boias que descansan nun terreo sen auga. Son fragmentos dunha das traxectorias creativas máis innovadoras da arte galega actual; Carlos Rial representa a opción de resistencia desde unha obra pensada na escultura e, quizais o máis importante, desde o proxecto espacial. Nestas datas podemos descubrir un novo argumento de diálogo na instalación que propón no Espazo Anexo do MARCO. |
|
Warning: include(bomeran_index.php): failed to open stream: No such file or directory in /var/www/html/cultura/html/colaboracion1.php on line 349
Warning: include(): Failed opening 'bomeran_index.php' for inclusion (include_path='.:/usr/share/pear:/usr/share/php') in /var/www/html/cultura/html/colaboracion1.php on line 349
|
