Os Moondog Blues Party levan case dez anos nos escenarios cunha proposta de rock e blues que os ten levado por moitos escenarios do noroeste e Portugal, e Javi Prado, o seu vocalista e fundador, leva participando da escena musical galega desde os anos 90. Falamos con el sobre como xestionar unha banda que vive dos directos neste contexto de caÃda do público en vivo, e a supervivencia dos grupos nunha época sen case discográficas nin produtoras.
"Efectivamente, hai unha perda de valor da música en directo que se plasma nun novo tipo de público", asegura Prado, "nós advertÃmolo máis ou menos desde 2007. A xente está no público falando entre si mentres ti tocas. Parece que, se non estás sentado nunha butaca escoitando, entón xa tes licenza para pasar dos intérpretes".
O público non só parece despistado, senón que anda un pouco a contrafÃo. "Nós temos a sorte de contar cun público fiel que nos enche as salas e non temos problema para que nos contraten, pero se vas ver un concerto dalgunha banda nova, sobre todo o que ves no público son outros músicos", sinala Javier. "De feito, pasounos hai pouco que nos chamaron preguntando por grupos, mencionamos o novo duns coñecidos nosos de aquà de Pontevedra, e dixéronnos que non os Ãan chamar porque non eran coñecidos e ademáis de Pontevedra! En plan que se son doutra localidade non funcionan".
Despiste institucional e mediático
Para Javier Prado, a problemática da música en directo ten que ver coa carencia dunha industria musical profesionalizada e do despiste institucional. "Decatámonos cando imos a Portugal, e observas que teñen todo preparado, anunciado nos medios e na rúa, toda a loxÃstica de acomodación do artista, o público atento, e notamos unha enorme diferencia con Galicia, onde hai moitÃsimas carencias".
O veterano vocalista apunta outro detalle que pode ser determinante, e do que se ten falado pouco: "A música galega deu un cambio espectacular entre os 90 e a seguinte década. Falamos dun cambio exponencial, eh? Os músicos galegos na década do 2000 chegaron a un nivel de profesionalización moi alto, tiveron moita ambición, obtiveron resposta fóraÂ…pero nin as institucións nin os medios se enteraron do que estaba acontecer e non deron resposta. Iniciativas como Galician Tunes non teñen unha significación real na sociedade, e segue a faltar moita visibilización. A min os adolescentes téñenme dito que escoitarÃan moita máis música galega se souberan onde atopala".
Mover un grupo na época de Internet
A música en vivo en Galicia non vive os seus mellores momentos. Sen embargo, "o 80% das vendas de discos fanse no directo", sinala Javier Prado, para quen os concertos ao vivo son a clave económica dos grupos actuais, que se dotan de moitas máis funcións o organización que antes. "Tratamos de suplantar a desaparición das produtoras", sinala Prado, "e entón, no canto de pagar a unha axencia de management, o que facemos é reinvertÃmolo todo en nós mesmos".
Moondog Blues Party funciona entón como unha cooperativa con capacidade loxÃstica para facer que o músico non se sinta un paria do espectáculo. "Facemos que o músico teña un bo hotel pagado, unha boa cea despois do concerto, disponse dunha bolsa de investimento se precisa adquirir novos instrumentos e os beneficios repártense", sinala Prado, quen destaca do sistema "que xenera máis unión e intereses compartidos dentro da banda". A banda leva case dez anos en activo, o cal revela que a fórmula parece funcionar. Prado levou a ela a experiencia precedente.
"O máis importante é o ensaio", sinala o músico cando reflexiona sobre como aprender dos erros e acertos do pasado para sobrevivir no presente. "Ten que haber horas de compromiso persoal, periódicas, semanais, que fagan ver que o grupo avanza. Hai que ter moitÃsimas horas de traballo de ensaio para chegar a un concerto en condicións". Prado conclúe: "hai moitos grupos que convirten o ensaio nunha festa, pero o ensaio é outra cousa".
Pode ser a exportación, os concertos no exterior, unha alternativa para estes grupos emerxentes? Prado pon a súa veteranÃa sobre a mesa: "saÃr fóra é un paso moi grande para unha banda, ten que estar nunha fase moi madura, e iso é difÃcil se non atopas quen te produza e te leve a ese nivel".
Como acabarán por repercutir estas baixas cifras de asistentes nunha época na que os grupos máis precisan os concertos para financiarse? O escenario para o futuro aÃnda está por se definir.
"Efectivamente, hai unha perda de valor da música en directo que se plasma nun novo tipo de público", asegura Prado, "nós advertÃmolo máis ou menos desde 2007. A xente está no público falando entre si mentres ti tocas. Parece que, se non estás sentado nunha butaca escoitando, entón xa tes licenza para pasar dos intérpretes".
Hai unha perda de valor da música en directo. A xente está no público falando entre si mentres ti tocas.
O público non só parece despistado, senón que anda un pouco a contrafÃo. "Nós temos a sorte de contar cun público fiel que nos enche as salas e non temos problema para que nos contraten, pero se vas ver un concerto dalgunha banda nova, sobre todo o que ves no público son outros músicos", sinala Javier. "De feito, pasounos hai pouco que nos chamaron preguntando por grupos, mencionamos o novo duns coñecidos nosos de aquà de Pontevedra, e dixéronnos que non os Ãan chamar porque non eran coñecidos e ademáis de Pontevedra! En plan que se son doutra localidade non funcionan".
Despiste institucional e mediático
Para Javier Prado, a problemática da música en directo ten que ver coa carencia dunha industria musical profesionalizada e do despiste institucional. "Decatámonos cando imos a Portugal, e observas que teñen todo preparado, anunciado nos medios e na rúa, toda a loxÃstica de acomodación do artista, o público atento, e notamos unha enorme diferencia con Galicia, onde hai moitÃsimas carencias".
O veterano vocalista apunta outro detalle que pode ser determinante, e do que se ten falado pouco: "A música galega deu un cambio espectacular entre os 90 e a seguinte década. Falamos dun cambio exponencial, eh? Os músicos galegos na década do 2000 chegaron a un nivel de profesionalización moi alto, tiveron moita ambición, obtiveron resposta fóraÂ…pero nin as institucións nin os medios se enteraron do que estaba acontecer e non deron resposta. Iniciativas como Galician Tunes non teñen unha significación real na sociedade, e segue a faltar moita visibilización. A min os adolescentes téñenme dito que escoitarÃan moita máis música galega se souberan onde atopala".
A min os adolescentes téñenme dito que escoitarÃan moita máis música galega se souberan onde atopala
Mover un grupo na época de Internet
A música en vivo en Galicia non vive os seus mellores momentos. Sen embargo, "o 80% das vendas de discos fanse no directo", sinala Javier Prado, para quen os concertos ao vivo son a clave económica dos grupos actuais, que se dotan de moitas máis funcións o organización que antes. "Tratamos de suplantar a desaparición das produtoras", sinala Prado, "e entón, no canto de pagar a unha axencia de management, o que facemos é reinvertÃmolo todo en nós mesmos".
Moondog Blues Party funciona entón como unha cooperativa con capacidade loxÃstica para facer que o músico non se sinta un paria do espectáculo. "Facemos que o músico teña un bo hotel pagado, unha boa cea despois do concerto, disponse dunha bolsa de investimento se precisa adquirir novos instrumentos e os beneficios repártense", sinala Prado, quen destaca do sistema "que xenera máis unión e intereses compartidos dentro da banda". A banda leva case dez anos en activo, o cal revela que a fórmula parece funcionar. Prado levou a ela a experiencia precedente.
"O máis importante é o ensaio", sinala o músico cando reflexiona sobre como aprender dos erros e acertos do pasado para sobrevivir no presente. "Ten que haber horas de compromiso persoal, periódicas, semanais, que fagan ver que o grupo avanza. Hai que ter moitÃsimas horas de traballo de ensaio para chegar a un concerto en condicións". Prado conclúe: "hai moitos grupos que convirten o ensaio nunha festa, pero o ensaio é outra cousa".
Pode ser a exportación, os concertos no exterior, unha alternativa para estes grupos emerxentes? Prado pon a súa veteranÃa sobre a mesa: "saÃr fóra é un paso moi grande para unha banda, ten que estar nunha fase moi madura, e iso é difÃcil se non atopas quen te produza e te leve a ese nivel".
Como acabarán por repercutir estas baixas cifras de asistentes nunha época na que os grupos máis precisan os concertos para financiarse? O escenario para o futuro aÃnda está por se definir.
Serie
Onde marchou o público?
Javier Prado: "Nin as institucións nin os medios se enteraron do boom da música galega na última década"
Son os novos grupos musicais e os repertorios arriscados as vÃtimas da crise de consumo?
Música clásica e popular viven as horas máis baixas da década en número de espectadores
