Un dos problemas estruturais de Galicia é o avellentamento da súa poboación, o crecente déficit demográfico e un continuado éxodo da xente do rural cara a cidade. O despoboamento das zonas rurais é unha realidade que parece irreversible e, dándolle a volta ao problema, pode converterse nunha interesante e curiosa ruta turÃstica: visitar esas aldeas perdidas e condenadas ao esquecemento.
A Sociedade de Desenvolvemento Comarcal de Galicia ten en marcha un proxecto para determinar cantas aldeas están abandonadas, semiabandonadas ou están en proceso de ser despoboadas para deseñar polÃticas que fagan mudar esa tendencia. Moitas delas teñen en común ser aldeas situadas en lugares de difÃcil acceso e con malas vÃas de comunicación, pero todos eses atrancos son en moitas ocasións inversamente proporcionais á beleza dos seus encraves.
Que é unha aldea abandonada?
O proxecto de determinar cantas e onde están as aldeas abandonadas de Galicia comezou co anterior goberno na Sociedade de Desenvolvemento Comarcal. Daquela, segundo fonte desta entidade, fÃxose unha relación de lugares abandonados en función dos datos que nos facilitaban os concellos, as fundacións comarcais e os propios censos. Toda esta información formou parte dunha base de datos que se rematou no 2003. Co cambio de goberno o proxecto entrou nun proceso de redefinición que pretende agora determinar que se entende por aldea abandonada, semiabandonada e comprobar eses datos a partir do censo catastral. Uns resultados que servirán para impulsar polÃticas de restauración e de rehabilitación para darlle habitabilidade ao rural.
Algunhas medidas que xa se adoptaron consistiron e fomentar novas vivendas para familias co menor poder adquisitivo e fixar poboación en núcleos rurais en estado de abandono ou de semiabandono. As axudas pretenden cubrir ata o 30% do investimento que fagan promotores privados ou cooperativas vivendas co finde mercar e rehabilitar estes lugares, cun máximo de 20.000 euros. As vivendas recuperadas deben ir a familias cuns ingresos inferiores a 5Â’5 veces o salario mÃnimo e que non dispoñan doutra vivenda.
ONDE IR
Un exemplo de aldea recuperada: Fontao
Foi o lugar construÃdo ao pé da mina de wolframio máis produtiva da zona do Deza, falamos do poboado mineiro de Fontao (Silleda). Creado nos anos corenta foi unha zona de grande esplendor que chegou a contar con varios cines e locais de lecer no que os mineiro podÃan gastar o que gañaban. O poboado industrial foi rehabilitado no 2003 mantendo a súa estrutura orixinal e está moi próximo ás minas que, aÃnda que están pechadas, pasear polo seu contorno resulta unha viaxe sorprendente.
Descubre esta ruta a través de Turgalicia
Os Ancares
As complicadas comunicacións e ser unha zona de difÃcil acceso converten a montaña lucense de Os Ancares como un lugar propicio para o continuado esmorecemento das aldeas só aplacado polo crecente gusto polo turismo rural. Nos Ancares hai varios lugares practicamente deshabitados, pero de entre todos eles destacamos “Vilar Maior”, unha xoia soterrada agochada entre as montañas.
Consulta unha proposta no web de Turgalicia
No interior: de Zobra a Grobas
Preto do Mosterio de Acibeiro, en plena Galicia profunda, hai un núcleo rural que non está deshabitado de todo, pero que resulta un espectáculo visual para quen fuxa dun contorno urbanizado. Trátase das parroquias de Zobra e Lebozán en LalÃn que ofrece unha paisaxe única e relaxante para quen queira dar un salto atrás no tempo. Preto delas, pero xa no concello de Forcarei, está Grobas, para os aventureiros máis intrépidos porque as cinco casas que quedaban xa non existen e xa case non hai estrada que leve a este núcleo, situado na gorxa do rÃo do mesmo nome, un afluente do Deza.
Máis información desta zona neste documento atopado no web das RÃas Baixas
De paseo pola Ribeira Sacra
Segundo a Dirección Xeral de Planificación e Desenvolvemento Rural, Carballedo, Pantón, A Pobra, Quiroga, Ribas do Sil, Sober e Taboada reúnen 46 núcleos de poboación deshabitados. Resulta outra zona interesante para visitar e perderse polos numerosos camiños e estradas pero, sobre todo, non deixar de visitar A MÃllara, un dos lugares máis suxestivos do Miño ao seu paso por Pantón, que revive da man dun grupo de amigos de A Coruña que compraron o lugar enteiro.
Visita a zona nesta ruta proposta por Turgalicia
Un exemplo na costa da morte
O lugar de O Couto, na parroquia de San Pedro de Cospindo en Ponteceso, non está abandonada nin deshabitada pero, como tantas aldeas de Galicia, está avellentada e corre o perigo de esmorecer para sempre. Ten unha serie de casas singulares dentro do seu núcleo, entre as que está a reitoral, que corren o perigo de caer. Por iso, a Asociación Cultural O Couto propuxo un proxecto de recuperación que non se materializou como tan pero, a base de iniciativas públicas e privadas van facendo actuación concretas.
Visita a zona nesta ruta proposta por Turgalicia
A Sociedade de Desenvolvemento Comarcal de Galicia ten en marcha un proxecto para determinar cantas aldeas están abandonadas, semiabandonadas ou están en proceso de ser despoboadas para deseñar polÃticas que fagan mudar esa tendencia. Moitas delas teñen en común ser aldeas situadas en lugares de difÃcil acceso e con malas vÃas de comunicación, pero todos eses atrancos son en moitas ocasións inversamente proporcionais á beleza dos seus encraves.
Que é unha aldea abandonada?
O proxecto de determinar cantas e onde están as aldeas abandonadas de Galicia comezou co anterior goberno na Sociedade de Desenvolvemento Comarcal. Daquela, segundo fonte desta entidade, fÃxose unha relación de lugares abandonados en función dos datos que nos facilitaban os concellos, as fundacións comarcais e os propios censos. Toda esta información formou parte dunha base de datos que se rematou no 2003. Co cambio de goberno o proxecto entrou nun proceso de redefinición que pretende agora determinar que se entende por aldea abandonada, semiabandonada e comprobar eses datos a partir do censo catastral. Uns resultados que servirán para impulsar polÃticas de restauración e de rehabilitación para darlle habitabilidade ao rural.
Algunhas medidas que xa se adoptaron consistiron e fomentar novas vivendas para familias co menor poder adquisitivo e fixar poboación en núcleos rurais en estado de abandono ou de semiabandono. As axudas pretenden cubrir ata o 30% do investimento que fagan promotores privados ou cooperativas vivendas co finde mercar e rehabilitar estes lugares, cun máximo de 20.000 euros. As vivendas recuperadas deben ir a familias cuns ingresos inferiores a 5Â’5 veces o salario mÃnimo e que non dispoñan doutra vivenda.
ONDE IR
Un exemplo de aldea recuperada: Fontao
Foi o lugar construÃdo ao pé da mina de wolframio máis produtiva da zona do Deza, falamos do poboado mineiro de Fontao (Silleda). Creado nos anos corenta foi unha zona de grande esplendor que chegou a contar con varios cines e locais de lecer no que os mineiro podÃan gastar o que gañaban. O poboado industrial foi rehabilitado no 2003 mantendo a súa estrutura orixinal e está moi próximo ás minas que, aÃnda que están pechadas, pasear polo seu contorno resulta unha viaxe sorprendente.
Descubre esta ruta a través de Turgalicia
Os Ancares
As complicadas comunicacións e ser unha zona de difÃcil acceso converten a montaña lucense de Os Ancares como un lugar propicio para o continuado esmorecemento das aldeas só aplacado polo crecente gusto polo turismo rural. Nos Ancares hai varios lugares practicamente deshabitados, pero de entre todos eles destacamos “Vilar Maior”, unha xoia soterrada agochada entre as montañas.
Consulta unha proposta no web de Turgalicia
No interior: de Zobra a Grobas
Preto do Mosterio de Acibeiro, en plena Galicia profunda, hai un núcleo rural que non está deshabitado de todo, pero que resulta un espectáculo visual para quen fuxa dun contorno urbanizado. Trátase das parroquias de Zobra e Lebozán en LalÃn que ofrece unha paisaxe única e relaxante para quen queira dar un salto atrás no tempo. Preto delas, pero xa no concello de Forcarei, está Grobas, para os aventureiros máis intrépidos porque as cinco casas que quedaban xa non existen e xa case non hai estrada que leve a este núcleo, situado na gorxa do rÃo do mesmo nome, un afluente do Deza.
Máis información desta zona neste documento atopado no web das RÃas Baixas
De paseo pola Ribeira Sacra
Segundo a Dirección Xeral de Planificación e Desenvolvemento Rural, Carballedo, Pantón, A Pobra, Quiroga, Ribas do Sil, Sober e Taboada reúnen 46 núcleos de poboación deshabitados. Resulta outra zona interesante para visitar e perderse polos numerosos camiños e estradas pero, sobre todo, non deixar de visitar A MÃllara, un dos lugares máis suxestivos do Miño ao seu paso por Pantón, que revive da man dun grupo de amigos de A Coruña que compraron o lugar enteiro.
Visita a zona nesta ruta proposta por Turgalicia
Un exemplo na costa da morte
O lugar de O Couto, na parroquia de San Pedro de Cospindo en Ponteceso, non está abandonada nin deshabitada pero, como tantas aldeas de Galicia, está avellentada e corre o perigo de esmorecer para sempre. Ten unha serie de casas singulares dentro do seu núcleo, entre as que está a reitoral, que corren o perigo de caer. Por iso, a Asociación Cultural O Couto propuxo un proxecto de recuperación que non se materializou como tan pero, a base de iniciativas públicas e privadas van facendo actuación concretas.
Visita a zona nesta ruta proposta por Turgalicia
