O ilusionismo desvélase coma unha práctica con numerosos adeptos en Galicia

Son arredor dun cento. Vencellados ao ilusionismo nas súas máis variadas formas, afeccionados e profesionais de todo o país encóntranse regularmente para compartir experiencias e perfeccionar a súa arte. Eventos coma o Festival Internacional de Maxia de Lugo, o título de Galego Egrexio que recibiu o pasado mes de maio o Mago Antón ou a recente gravación e emisión do programa especial "Dez magos no país das marabillas" amosan que Galicia é toda unha potencia en ilusión.

A tradición do ilusionismo en Galicia non naceu onte. Xa a comezos de século un lugués de Portomarín, Manuel Rodríguez de Saa, actuaba en teatros e salóns de todo o mundo co nome artístico de Waldemar. Entre eles, é claro, o da Cidade da Muralla. Despois del aínda existiron outras figuras destacadas coma Antón Romarís ou Camilo Vázquez, que emigrado en París conseguiu facerse nos anos setenta cun premio internacional de micromaxia alén de impulsar, onda Juan Tamariz, entre outros, a Escola Máxica de Madrid, que revolucionou este xénero en España tamén polos anos setenta. Houbo que agardar no entanto, até os anos oitenta para que unha figura destacada coma o Mago Antón, apoiándose na daquela acaba de crear Televisión de Galicia e nas súas xiras por todo o país (sempre no noso idioma), fose o referente de toda unha xeración de ilusionistas profesionais e afeccionados.

¿De que viven os ilusos?
Espectáculos coma "Merlín e familia", "Insólito por Antonomasia" ou "Vía láctea", en moitos dos cales se mesturaba o teatro e o ilusionismo foron creando canteira, e afeccionados de todo o país con moitas ganas (e en moitos casos pouca idade) comezaron a interesarse pola arte das maxia. Deste xeito na actualidade unha nova xeira de magos especializados nas máis diversas artes, están a abrirse paso por todo o país. Pedro Volta, o Mago Teto ou o mago Xacobe son só uns poucos dos máis coñecidos. "Galicia é unha pasada a nivel de ilusionismo e de maxia", sinala Teto, "hai un monte de xente afeccionada e bastante xente profesional ou semiprofesional". Iso si, recoñece que vivir da ilusión é difícil. "Hai uns pouquiños que poden vivir disto, catro ou cinco en Galicia, logo hai moitos outros que compaxinan o ilusionismo con outras actividades". Cafés-concerto, casas de cultura e teatros son os lugares máis habituais nos que se pode ver en acción os ilusionistas galegos.

Maxia con raíz
A grande maioría dos magos iniciáronse no oficio por si mesmos. "A base onde están todos os coñecementos son os libros", sinala Teto. "Tamén contamos cos vídeos, os DVD e Internet, que está a facer moito pola difusión da maxia". Lamenta no entanto a inexistencia de materiais en galego con este propósito porque, como calquera arte, deberíase empregar para normalizar o idioma. Neste sentido, afirma Teto "coa maxia non só consegues transmitir trucos, emocións, soños, desexos... debes conseguir protestar, como cando houbo xogos contra a guerra ou contra Nunca Máis".

E Teto traballa non só de palabra, senón tamén de obra, e el mesmo ofrece un número que pretende ser unha pequena homenaxe a Castelao, con láminas, combinando música do pais e fusionando diferentes artes".

Escolas de maxia
Aínda que en Galicia existe preto dun cento de magos, entre afeccionados, semiprofesionais e profesionais, non existe ningún centro de formación. Hai, de xeito illado, pequenas iniciativas de magos que comparten experiencias comúns en Lugo, Santiago, Vigo e A Coruña. Por exemplo en Santiago, cada semana se reúnen no Dado-Dadá unha ducia de magos composteláns ou residentes na cidade. Luís García, un dos cartómagos máis relevantes do panorama máxico actual, Antón Romarís, Camilo Vázquez, Vituco, Richard ou Carlos Asorey son algúnso dos magos que acoden semanalmente á cita.

Alén diso, o ano pasado desenvolveuse en Lugo o primeiro Festival Internacional de Maxia, que conseguiu reunir a ilusionistas de talla internacional como o norteamericano Dylan Arce, o valenciano Yunque e o suízo Peter Marvey; e do que agora se pretende desenvolver unha segunda edición. As negociacións pasan porque o Concello lucense volva apoiar economicamente o proxecto, alén do respaldarazo da Televisión de Galicia para emitir o evento, que o ano pasado non o puido emitir ante a rapidez na que se organizou o festival. É precisamente o ente público o que está a servir de "foro máxico" en dúas direccións: por unha banda como punto de encontro entre magos de diferentes especialidades, para poder ver un "estado da cuestión"; e, pola outra banda, achegando a maxia e o ilusionismo aos telespectadores. O día de reis a TVG emitía un programa especial, "Dez magos no país das marabillas" que reunía a dez magos de diversas especialidades conducidos polo mago Antón. O mago Pablo de maxia xeral, o mago Roman, especialista en manipulación; Xosé Manuel Carballo, experto en comunicación; o mago Vituco parando unha bala cos dentes; o mago Teto como escapista; o mago Kiko habitual da cartomaxia; o mago Cali, cun número de maxia de salón; o mago Camilo Vázquez, especialista en micromaxia; Antonio Romariz especialista en maxia cómica e o mago Anyo de Ourense, dedicado á mimomaxia ofreceron un panorama das diferentes disciplinas dese mundo tan complexo que é a maxia que ten en Galicia, país cunha tradición esotérica nada desdeñábel, un excelente campo de traballo.

Unha experiencia que ten previsto repetirse a finais de ano, o proxecto, que está aínda sen concretar, e que pretende contar coa presenza doutros dez magos diferentes do panorama máxico, está ideado para finais de ano.

Iniciativas divertidas, e curiosas para a xente, que lle serven aos magos para estudar a maxia, non só para actuar. Nese sentido, o mago Teto, cre que o que pode precisar Galicia é "unha escola de maxia. Unha alcancemia onde a xente podería apuntarse para ter unha serie de cursos". Unha academia Hogwarts que sentara os chanzos, as técnicas e ensinase o ilusionismo nas súas máis variadas formas.