A unha semana de que saia á rúa "Bd Banda", a última tentativa de sacar unha revista sobre banda deseñada en galego, un dos seus promotores, Kiko da Silva, explÃcanos polo miúdo este proxecto.
En primeiro lugar, a pregunta básica: ¿como xurdiu a idea de facer "Bd Banda"?
Foi un pouco de rebote. A mÃn pediume unha xente de aquà de Belas Artes unha colaboración para un fanzine, eu dÃxenlles que si, unha cousa en branco e negro e a partir de ahà quedoume a mosca na orella de dicir, "outra vez fotocopias, outra vez algo mal impreso...", e pregunteilles a canto lles saÃa sacar un fanzine en fotocopias. O prezo pareceume unha burrada, e tendo contacto con xente que viña de abrir imprentas dixitais vin que por non moitos cartos, trescentas ou catrocentas mil pesetas, habÃa posibilidades de sacar unha publicación barata e cunha calidade decente.
Unha cousa curiosa de "BD Banda" é que vai haber dúas edicións, unha en galego e outra en castelán.
Si, estamos rematando agora mesmo a primeira edición, que é en galego.Queremos sacar dúas polo tema de non perder subvencións e simplemente polo idioma. E logo porque tamén somos conscientes de que en Galicia hai dous tipos de lectores, hai quen le integramente en galego e hai quen aÃnda vivindo en Galicia quere en castelán. E máis que nada a posibilidade que dá o castelán para exportar a revista. AÃnda non está clara cal vai ser a distribuidora, pero está clara a idea de que cando saia BD Banda de castelán é presentala no FNAC de Madrid levando a catro ou cinco autores. E despois distribuila de xeito humilde porque este é un proxecto pequeno que intenta acadar a supervivencia deste tipo de banda deseñada.
¿Que autores colaboran na revista?
Estaba previsto que neste primeiro número estivesen os tres fundadores de "Xofre" (Fran Jaraba, Xan López DomÃnguez e Miguelanxo Prado), pero finalmente por cuestións de espacio Miguelanxo deixouno para o segundo número. Tamén deixamos para o segundo número unha reportaxe sobre a banda deseñada de Fran Jaraba que vai aparecer na rede.
[Os autores:
Temos a Isidro Ferrer, deseñador gráfico que traballou para "Madriz", "El Ojo ClÃnico" e ten feito anuncios para Canal+ e para Wolkwagen. Federico del Barrio é un debuxante madrileño que comezou en "Cairo, e publicou en "Madriz" ou "El Ojo ClÃnico", e agora traballa coma humorista gráfico para "La Razón", asinando coma CaÃn. Miguel Calatayud é valenciano, un dos ilustradores máis importante de toda España, e gañou un montón de premios. Tamén comezou en "Cairo" e pasou por "Madriz". Marcos Paz Navas, que é da Coruña e está traballando agora con Santiago Gutierrez "Santy" en "La Opinión" da Coruña. Oscar Villán, ourensán que gañou o Premio Nacional de Ilustración por "O coelliño branco". Despois temos a Frank Meyer, escritor e poeta alemán que traballa para Galaxia e vén de publicar "Pêle Mêle Fel", un libro de poemas.Está Fruela Alonso, que é un rapaz asturiano que se estrea na banda deseñada con esta revista. Está Raúl, que traballou para "El PaÃs" e agora mesmo está en "La Razón", e que fixo moitas ilustracións para SM e Alfaguara. Ademais dos xa ditos, galegos están Fernando Ruibal, que é un rapaz de Pontevedra, Xan López DomÃnguez, que xa sabemos todos quen é, Miguel Anxo Robledo, Kiko da Silva, Manel Cráneo, da Coruña, Siro López, XaquÃn MarÃn, Pinto e Chinto, Alfredo López, xornalista de "La Voz de Galicia" que fai reportaxes sobre banda deseñada e cine. Tamén está Juan Rivas, que é ilustrador de Kalandraka e fixo cousas para os Fanzines das Xornadas de Ourense, e tamén está Juan Carlos Sobral que é un pintor novo de Pontevedra que vai facer un gravado para regalar con cada exemplar. É un pouco para dar idea de que a revista é distinta do que hai de banda deseñada. Tamén está Alberto Guitián de Lugo. Quedou xente fóra non por non querer, senón porque habÃa un número de páxinas un deseño de revista determinado.]
¿Cantas páxinas ten?
Oitenta, con periodicidade semestral. Das oitenta unhas vinte van a cor, máis a portada e as gardas. O prezo está sen determinar pero roldará as novecentas pesetas.
¿Cara onde se orienta, dentro do que hai en banda deseñada?
Tentamos facer un pouco coma rematou a revista "Madriz", de que non haxa unha liña moi determinada porque senón convertimos a revista nun "Cimoc" ou un "Cairo", cun tipo concreto de traballos, un tipo concreto de público. E como xa sabemos que o público está moi limitado, queremos facer o que non pode facer unha editorial, que é dar variedade e calidade ó mesmo tempo. Entón por aquà pasarán todas as historias que non publican ou non queren publicar as editoriais que están a sacar banda deseñada, que hai pouquÃsimas. Non tentamos que sexa unha revista normal. Temos publicidade pero só a da imprenta porque nolo pediron. Non queremos publicidade porque pensamos que darÃa a mesma estética que as revistas que collen publicidade das editoriais. Queremos ofrecer un producto que non poida sacar unha editorial, non tanto porque non queira senón porque hai determinados argumentos editoriais que llo impiden. Queremos sacar unha revista con moitos autores, unha revista con todas as páxinas de banda deseñada agás a reportaxe, sen censura de ningún tipo, únicamente de calidade texto-ilustración, para o que hai un pequeno consello editorial...
Queremos diferenciarnos un pouco do que é un fanzine.
[O Concepto:
A revista xoga un pouco coas mesmas intencións á hora de presentarse que tiñan Dalà e Buñuel con "Un perro andaluz". Esa minipresentación, cando cortan o ollo de que "esta é unha pelÃcula que hai que ver cun ollo distinto ó que estamos afeitos. AsÃ, a nosa intención con Bd Banda e presentalo deste xeito. E para empezar rachamos o esquema de portada imposto hoxe en dÃa, a toda cor, o logotipo enriba da ilustración... Presentamos algo moi sobrio, moi directo e impactante por raro. Aparece unha banda na que se ven dous nenos aÃnda que pertencen a un cómic de adultos, e que están ollando por unha rendixa. En canto abres revista atopas un conto curto de Miguel Calatayud que falas dos distintos xeitos de ollar, fala dun cÃclope que ten coma maior desexo ver tridimensionalmente con dous ollos. E remata tamén dun xeito estraño, tamén en negro, cun poema de Frank Meyer que di "ó final existÃa a ollada, e ollada estaba baleira, e a ollada baixou ó chan.]
¿Cales son esas diferencias entre revista e fanzine?
En primeiro lugar nós temos Depósito Legal, esa é a diferencia por antonomasia. Despois está que supoñemos que o funciomanento dun fanzine é por colegueo, e aÃnda que a revista tamén funciona por colegueo, este é un colegueo selectivo. Cando metes a xente que xa leva un montón de anos traballando xa é un colegueo selectivo. E cando sacas a xente que xa leva moitos anos e chegan traballos de xente nova, o que queres é non baixar a calidade dos que xa están senón subir, dar a coñecer xente que é tan boa coma os que xa levan moitos anos.
¿A revista sostense mediante traballo voluntario?
Si, non querÃamos pero como hai unha serie de problemas para acadar subvencións, como é que che piden o primeiro número. Estás entón invertindo unha serie de cartos que, dependendo de que vaia cara adiante ou non, xa non se voltan recuperar. E aÃnda que vai cara adiante, ou ocorre un milagre ou eses cartos non os voltamos ver. Intentamos conseguir unha mÃnima subvención da Xunta para que, aÃnda que a revista se siga automantendo, que é a idea, os autores poidan chegar a cobrar, alomenos unha mostra de que se tenta facer algo por pagarlles.
[A loita:
Desde un punto de vista moi persoal creo que hai unha pequena obsesión de querer loitar cos nenos contra os videoxogos, e iso é un pouco un sensentido porque querer loitar contra a realidade, contra a cantidade de stress que che quita un videoxogo cun cómic é unha estupidez. Penso que un neno ó que lle gusta á banda deseñada dificilmente a cambiará por un videoxogo, aÃnda que poida levala ó mesmo tempo. Porque todos nós xogamos a un videoxogo de cando en vez pero seguimos gostando da banda deseñada, pero seguimos sendo conscientes que o que che ofrece un videoxogo non cho pode dar a banda deseñada.]
¿Cres que a afección galega está preparada para unha revista coma esta?
Non é que estea preparada, é que nestes intres hai unha expectación para que saia algo. Lembro que a cuestión de "Bd Banda", que é algo ó que lle levamos dando voltas cinco meses, e neste perÃodo formouse unha expectación enorme. Lembro cando saÃu "La Carallada" na Coruña producÃronse toda clase de especulacións sobre que era imposible sacar unha revista de banda deseñada en Galicia. Pero si que hai expectación. Estes dÃas falaba con Raúl, en Madrid, que é moi escéptico sobre que haxa lectores de cómic, pero aquÃ, vendo sitios coma A Coruña, onde se moven milleiros de persoas dos que o noventa por cento son adultos.
[O penúltimo intento: "Elipse":
"Elipse" tiña unha vertente un tanto problemática máis que nada por de onde saiu, quen a publicaba. Se tentas facer unha revista alternativa ás editoriais tes que estar totalmente desvencellado de calquera cousa que teña que ver cunha editorial como é un goberno. Porque senón atópaste cos mesmos problemas editoriais, que é a censura, que ó parecer é ese o problema de que "Elipse" no siga saÃndo, porque ó parecer hai material para o número dous, e estráñame que Miguelanxo Prado non teña contactos para conseguir máis "Elipse".]
En primeiro lugar, a pregunta básica: ¿como xurdiu a idea de facer "Bd Banda"?
Foi un pouco de rebote. A mÃn pediume unha xente de aquà de Belas Artes unha colaboración para un fanzine, eu dÃxenlles que si, unha cousa en branco e negro e a partir de ahà quedoume a mosca na orella de dicir, "outra vez fotocopias, outra vez algo mal impreso...", e pregunteilles a canto lles saÃa sacar un fanzine en fotocopias. O prezo pareceume unha burrada, e tendo contacto con xente que viña de abrir imprentas dixitais vin que por non moitos cartos, trescentas ou catrocentas mil pesetas, habÃa posibilidades de sacar unha publicación barata e cunha calidade decente.
Unha cousa curiosa de "BD Banda" é que vai haber dúas edicións, unha en galego e outra en castelán.
Si, estamos rematando agora mesmo a primeira edición, que é en galego.Queremos sacar dúas polo tema de non perder subvencións e simplemente polo idioma. E logo porque tamén somos conscientes de que en Galicia hai dous tipos de lectores, hai quen le integramente en galego e hai quen aÃnda vivindo en Galicia quere en castelán. E máis que nada a posibilidade que dá o castelán para exportar a revista. AÃnda non está clara cal vai ser a distribuidora, pero está clara a idea de que cando saia BD Banda de castelán é presentala no FNAC de Madrid levando a catro ou cinco autores. E despois distribuila de xeito humilde porque este é un proxecto pequeno que intenta acadar a supervivencia deste tipo de banda deseñada.
¿Que autores colaboran na revista?
Estaba previsto que neste primeiro número estivesen os tres fundadores de "Xofre" (Fran Jaraba, Xan López DomÃnguez e Miguelanxo Prado), pero finalmente por cuestións de espacio Miguelanxo deixouno para o segundo número. Tamén deixamos para o segundo número unha reportaxe sobre a banda deseñada de Fran Jaraba que vai aparecer na rede.
[Os autores:
Temos a Isidro Ferrer, deseñador gráfico que traballou para "Madriz", "El Ojo ClÃnico" e ten feito anuncios para Canal+ e para Wolkwagen. Federico del Barrio é un debuxante madrileño que comezou en "Cairo, e publicou en "Madriz" ou "El Ojo ClÃnico", e agora traballa coma humorista gráfico para "La Razón", asinando coma CaÃn. Miguel Calatayud é valenciano, un dos ilustradores máis importante de toda España, e gañou un montón de premios. Tamén comezou en "Cairo" e pasou por "Madriz". Marcos Paz Navas, que é da Coruña e está traballando agora con Santiago Gutierrez "Santy" en "La Opinión" da Coruña. Oscar Villán, ourensán que gañou o Premio Nacional de Ilustración por "O coelliño branco". Despois temos a Frank Meyer, escritor e poeta alemán que traballa para Galaxia e vén de publicar "Pêle Mêle Fel", un libro de poemas.Está Fruela Alonso, que é un rapaz asturiano que se estrea na banda deseñada con esta revista. Está Raúl, que traballou para "El PaÃs" e agora mesmo está en "La Razón", e que fixo moitas ilustracións para SM e Alfaguara. Ademais dos xa ditos, galegos están Fernando Ruibal, que é un rapaz de Pontevedra, Xan López DomÃnguez, que xa sabemos todos quen é, Miguel Anxo Robledo, Kiko da Silva, Manel Cráneo, da Coruña, Siro López, XaquÃn MarÃn, Pinto e Chinto, Alfredo López, xornalista de "La Voz de Galicia" que fai reportaxes sobre banda deseñada e cine. Tamén está Juan Rivas, que é ilustrador de Kalandraka e fixo cousas para os Fanzines das Xornadas de Ourense, e tamén está Juan Carlos Sobral que é un pintor novo de Pontevedra que vai facer un gravado para regalar con cada exemplar. É un pouco para dar idea de que a revista é distinta do que hai de banda deseñada. Tamén está Alberto Guitián de Lugo. Quedou xente fóra non por non querer, senón porque habÃa un número de páxinas un deseño de revista determinado.]
¿Cantas páxinas ten?
Oitenta, con periodicidade semestral. Das oitenta unhas vinte van a cor, máis a portada e as gardas. O prezo está sen determinar pero roldará as novecentas pesetas.
¿Cara onde se orienta, dentro do que hai en banda deseñada?
Tentamos facer un pouco coma rematou a revista "Madriz", de que non haxa unha liña moi determinada porque senón convertimos a revista nun "Cimoc" ou un "Cairo", cun tipo concreto de traballos, un tipo concreto de público. E como xa sabemos que o público está moi limitado, queremos facer o que non pode facer unha editorial, que é dar variedade e calidade ó mesmo tempo. Entón por aquà pasarán todas as historias que non publican ou non queren publicar as editoriais que están a sacar banda deseñada, que hai pouquÃsimas. Non tentamos que sexa unha revista normal. Temos publicidade pero só a da imprenta porque nolo pediron. Non queremos publicidade porque pensamos que darÃa a mesma estética que as revistas que collen publicidade das editoriais. Queremos ofrecer un producto que non poida sacar unha editorial, non tanto porque non queira senón porque hai determinados argumentos editoriais que llo impiden. Queremos sacar unha revista con moitos autores, unha revista con todas as páxinas de banda deseñada agás a reportaxe, sen censura de ningún tipo, únicamente de calidade texto-ilustración, para o que hai un pequeno consello editorial...
Queremos diferenciarnos un pouco do que é un fanzine.
[O Concepto:
A revista xoga un pouco coas mesmas intencións á hora de presentarse que tiñan Dalà e Buñuel con "Un perro andaluz". Esa minipresentación, cando cortan o ollo de que "esta é unha pelÃcula que hai que ver cun ollo distinto ó que estamos afeitos. AsÃ, a nosa intención con Bd Banda e presentalo deste xeito. E para empezar rachamos o esquema de portada imposto hoxe en dÃa, a toda cor, o logotipo enriba da ilustración... Presentamos algo moi sobrio, moi directo e impactante por raro. Aparece unha banda na que se ven dous nenos aÃnda que pertencen a un cómic de adultos, e que están ollando por unha rendixa. En canto abres revista atopas un conto curto de Miguel Calatayud que falas dos distintos xeitos de ollar, fala dun cÃclope que ten coma maior desexo ver tridimensionalmente con dous ollos. E remata tamén dun xeito estraño, tamén en negro, cun poema de Frank Meyer que di "ó final existÃa a ollada, e ollada estaba baleira, e a ollada baixou ó chan.]
¿Cales son esas diferencias entre revista e fanzine?
En primeiro lugar nós temos Depósito Legal, esa é a diferencia por antonomasia. Despois está que supoñemos que o funciomanento dun fanzine é por colegueo, e aÃnda que a revista tamén funciona por colegueo, este é un colegueo selectivo. Cando metes a xente que xa leva un montón de anos traballando xa é un colegueo selectivo. E cando sacas a xente que xa leva moitos anos e chegan traballos de xente nova, o que queres é non baixar a calidade dos que xa están senón subir, dar a coñecer xente que é tan boa coma os que xa levan moitos anos.
¿A revista sostense mediante traballo voluntario?
Si, non querÃamos pero como hai unha serie de problemas para acadar subvencións, como é que che piden o primeiro número. Estás entón invertindo unha serie de cartos que, dependendo de que vaia cara adiante ou non, xa non se voltan recuperar. E aÃnda que vai cara adiante, ou ocorre un milagre ou eses cartos non os voltamos ver. Intentamos conseguir unha mÃnima subvención da Xunta para que, aÃnda que a revista se siga automantendo, que é a idea, os autores poidan chegar a cobrar, alomenos unha mostra de que se tenta facer algo por pagarlles.
[A loita:
Desde un punto de vista moi persoal creo que hai unha pequena obsesión de querer loitar cos nenos contra os videoxogos, e iso é un pouco un sensentido porque querer loitar contra a realidade, contra a cantidade de stress que che quita un videoxogo cun cómic é unha estupidez. Penso que un neno ó que lle gusta á banda deseñada dificilmente a cambiará por un videoxogo, aÃnda que poida levala ó mesmo tempo. Porque todos nós xogamos a un videoxogo de cando en vez pero seguimos gostando da banda deseñada, pero seguimos sendo conscientes que o que che ofrece un videoxogo non cho pode dar a banda deseñada.]
¿Cres que a afección galega está preparada para unha revista coma esta?
Non é que estea preparada, é que nestes intres hai unha expectación para que saia algo. Lembro que a cuestión de "Bd Banda", que é algo ó que lle levamos dando voltas cinco meses, e neste perÃodo formouse unha expectación enorme. Lembro cando saÃu "La Carallada" na Coruña producÃronse toda clase de especulacións sobre que era imposible sacar unha revista de banda deseñada en Galicia. Pero si que hai expectación. Estes dÃas falaba con Raúl, en Madrid, que é moi escéptico sobre que haxa lectores de cómic, pero aquÃ, vendo sitios coma A Coruña, onde se moven milleiros de persoas dos que o noventa por cento son adultos.
[O penúltimo intento: "Elipse":
"Elipse" tiña unha vertente un tanto problemática máis que nada por de onde saiu, quen a publicaba. Se tentas facer unha revista alternativa ás editoriais tes que estar totalmente desvencellado de calquera cousa que teña que ver cunha editorial como é un goberno. Porque senón atópaste cos mesmos problemas editoriais, que é a censura, que ó parecer é ese o problema de que "Elipse" no siga saÃndo, porque ó parecer hai material para o número dous, e estráñame que Miguelanxo Prado non teña contactos para conseguir máis "Elipse".]
