Figura pouco coñecida do galeguismo do século XX, Ramiro Isla participou de fitos da nosa cultura como a primeira revista monolingüe en galego alén mar, Terra. Durante a Guerra Civil, tivo un papel fundamental no apoio ao exilio galeguista cara a México e Chile. Tamén participou na creación da empresa química Zeltia, e traballou, canda a Lois Tobío, nos Laboratorios Roche.
Desde o exilio americano continuou a suá actividade coa creación do grupo e revista Saudade e participou da publicación de obras como o Cancioneiro da loita galegta. Tamén liderou o Ateneo Gallego de Venezuela e fixo parte das actividades da Editorial Galaxia, coa que continuou a colaborar ao seu retorno ao país.
Colaboracións coa Fundación Penzol e a Sociedade de Estudos, Publicacións e Traballos (SEPT) marcaron a actividade dos seus últimos anos. A súa traxectoria valeulle recibir en 1986 a Medalla Castelao. Faleceu en Vigo en 1987, mesmo ano no que nacía a Fundación Isla Couto da man dos seus irmáns Celso, Manolo e Xaime, canda á dona deste último, Cristina Nóvoa.
