Martín Romero "con máis páxinas podo profundizar moito máis na psicoloxía dos personaxes"

Martín Romero está a traballar en Francia no libro que levará por título "Las Fabulosas Crónicas del Ratón Taciturno", o proxecto que lle valeu a bolsa Alhóndiga Bilbao. Constará de varias BDs breves mais con continuidade entre elas. Trátase de historias fantásticas que van retratando psicoloxicamente a infancia do protagonista mediante o recurso de desdebuxar o límite entre a realidade e a ficción. Romero estima que o proxecto terá arredor de 240 páxinas e confía telo rematado, máis tardar, a primeiros de 2011.

- Que diferenzas poden agardar os lectores entre esta nova obra e o anterior que coñecen de ti?

Pois non sei, creo que vai na liña, o que pasa é que agora conto con moitas máis páxinas para para desenvolver un personaxe, podo profundizar moito máis na súa psicoloxía. De feito o proxecto inclúe historietas, ainda que redebuxadas e retocadas, que fixen hai xa algún tempo como "O home do saco" e "La ratonera".

- É o teu estilo, ou introduciches algún cambio?

En xeral non cambiei moito a forma de debuxar, pero hai partes do libro nas que si cambio o estilo. Por un lado creo que axuda á narración da historia xa que os considero cambios xustificados e por outro lado sérvenme a nivel persoal tanto para explorar outras vías gráficas e narrativas como para que o traballo de debuxar e especialmente o de entintar non resulte tan mecánico e pesado.

- Está orientado a público maior ou a meniños?

Penso que é para todos os públicos. O protagonista é un neno e as historias están cheas de fantasía polo que creo que un neno podería gozalo pero tamén son historias moi crípticas nas que hai moitas cousas que non pasan na superficie, polo que un adulto fará unha lectura máis profunda. A historia é un exorcismo á influencia paterna na que o protagonista debe comezar a buscar a súa propia identidade. Axúdome do imaxinario "infantil" para intentar facer un retrato psicolóxico do protagonista pero creo que os problemas e as situacións que se lle presentan son típicos dunha idade máis avanzada. O que pasa é que debido ás circunstancias, o rapaz debe plantarlles cara en plena infancia.

- Consideras que este é o teu primeiro traballo "grande"?

Si. A nivel de guión nunca antes intentei desenvolver a psicoloxía dun personaxe de forma tan complexa, no libro falarei dos seus complexos, dos seus medos, das súas relacións coa familia e co resto de rapaces, dos seus soños, e a nivel narrativo tento probar e investigar maneiras de contar unha historia que nunca antes utilicei.

- Os teus anteriores títulos son contos máis ou menos pequenos, verdade?

Si, pero a estrutura deste comic é esa, pequenas historias, de unhas 30 páxinas, autoconclusivas pero que ao lelas de corrido teñen continuidade e dan forma á infancia do protagonista.

- Que é o que máis destacarías da túa experiencia coa bolsa Alhóndiga?

Destacaría sobre todo a oportunidade de poder estar un ano centrado exclusivamente ao desenvolvemento dun comic. Ata agora todas as historietas que fixen debía facelas a contrareloxo, para enviar a algun concurso ou publicación pero sen descoidar os traballos de ilustración para poder "pagar o aluguer". Coa bolsa Alhondiga teño a oportunidade de despreocuparme de todo iso e centrarme exclusivamente na BD. Isto axuda a reflexionar máis antes de facer as cousas, se antes a primeira idea é a que desenvolvía agora podo pulir máis as cousas, tanto a nivel de guión como de narración.

- Contaches con algún tipo de asesoramento o coordinación por parte deles, ou simplemente presentaches un proxecto e eles aceptaron?

Simplemente presentei o proxecto.

- A publicación do libro correrá por conta de Alhóndiga, ou na bolsa non está incluída a edición senón só a creación do cómic?

Non, na bolsa só está incluída a creación do comic.

- Tes algunha perspectiva de publicación nun selo concreto?

Si, en España teño xa apalabrado cunha editorial para publicalo, mais aínda non asinei o contrato e non quero dicir máis. E en Francia hai un par que parecen estar interesadas. De todas formas, aínda me queda moito por facer e prefiro pensar nestes asuntos máis adiante.