¿Que é unha produción galega? ¿unha pelÃcula rodada aquÃ? ¿con capital galego? ¿que estea no noso idioma? A definición do que é unha produción galega é máis importante do que parece. Ademais de constituÃr a marca de identidade dun traballo, dese criterio dependen as subvencións e as liñas de axuda do goberno ao sistema audiovisual.
A semana pasada coñecemos os candidatos aos premios Goya, os premios máis importantes da cinematografÃa española. Entre as producións que optan ás prezadas estatuÃñas figuran producións como “Camarón”, “Gisaku”, “Para que non me esquezas”, algunhas delas levan a etiqueta de galegas, aÃnda que hai casos nos que as porcentaxes de participación galega son moi reducidas. Non é unha cuestión menor, diso dependen as subvencións que fan que se realicen moitas pelÃculas do paÃs e foi un dos motivos polos que a Academia Galega do Audiovisual organizou un foro para achegar posturas entre o goberno e o sector para definir os criterios a seguir para chamarlle galega ou non.
Unha problemática común
En primeiro lugar, que “O reino dos ceos”, a última longametraxe de Ridley Scott sexa considerada unha produción española, ou que a australiana Nicole Kidman fora candidata ao Goya (no ano 2002, na XVI edición dos premios da Academia) revela que non é unha cuestión propia só do audiovisual galego. Fontes do Ministerio de Cultura destacan que nunha coprodución “con tal de que existan cartos españois, ou unha productora implicada, esa pelÃcula xa se considera española”. En Cataluña, Marc López, responsable de fomento da área audiovisual do Instituto de Industrias Culturais, explica que “a efectos de subvención, para que unha pelÃcula se considere catalana serve só con que este producida por unha produtora con sede social en Cataluña, agora ben o resto de requisitos figuran nas correspondentes convocatorias de axudas”.
A obtención do certificado de nacionalidade está definida pola lei (concretamente a 15/2001 de 9 de xullo) que establece os criterios polos que unha produción obtén o certificado de española. A lei apunta tres apartados: un primeiro que regula a porcentaxe mÃnima de participación de integrantes de equipos técnicos e artÃsticos e que a rodaxe, salvo esixencias do guión, a prosprodución no estudo e os traballos de laboratorio, se realicen en territorio de Estados membro da UE; Un segundo apartado fai referencia ás coproducións, que solventa asà “terán a consideración de pelÃculas españolas as realizadas en réxime de coproducción con empresas estranxeiras, de acordo coas condiciones esixidas a tal efecto pola regulación especÃfica sobre a materia ou polos correspondentes convenios internacionais, e os que afectan á Comunidade Iberoamericana de Nacións”. O terceiro asegura que se “entenderá por obra comunitaria a que posúa certificado de nacionalidade expedido por un dos Estados membros da Unión Europea”.
Agora ben, a condición de nacionalidade non obvia outros criterios, nos que se sustentan os modelos de subvención e, en parte, o problema principal.
O debate
O goberno galego presentou na última sesión do Foro Academia o seu borrador para definir unha produción galega. FÃxoo a través de todas as institucións con competencias en materia de audiovisual (ConsellarÃa de Cultura, Dirección Xeral de Comunicación Audiovisual e a Televisión de Galicia) e cunha vocación integradora, é dicir, para escoitar as propostas de todos os integrantes do sector. Manolo González, asesor da ConsellarÃa de Cultura, establece que se trata dun “borrador que pretende diferenciar os modelos de producións sobre os que se artellan as polÃticas de axuda do goberno”. Distingue dúas vÃas: un modelo de produción ou coprodución maioritaria e unha coprodución minoritaria galega.
Manolo González explÃcanos que a produción ou coprodución maioritaria galega se define por dúas vÃas. “A primeira afecta ao capital empregado na produción (aportación do produtor galego-capital propio, axudas públicas, dereitos de antena...) e o idioma de rodaxe ou gravación en versión orixinal galega”. A lingua inclúese por primeira vez nun dos criterios para a concesión de axudas e como o propio asesor di “xa era hora de que se tivera en conta o idioma”.
Existe unha segunda vÃa para acadar como coprodución ou produción maioritaria que se dá no caso que haxa que filmar, por razóns de produción, nun idioma diferente do galego. “Nese caso, explica Manuel, hai que cumprimentar unha especie de baremo onde demostres que os teus xefes de equipo e os actores e actrices principais sexan galegos e, por outra banda, que as empresas que teñan a súa sede fiscal en Galicia”. Este baremo é o que se está a debater cos profesionais (actores, directores, técnicos e productores)”. De momento non existe prazo fixado para rematar con este documento que defina unha produción audiovisual galega, pero Manuel González establece que se pretende aplicar para as subvencións do 2006. A dÃa de hoxe, o borrador estase a enviar a todas as partes do sector para que poidan achegar as súas consideracións Pola súa banda, os actores e actrices, a través da Asociación de Actores, Directores e Técnicos de Escena xa elaboraron a súa proposta que lle presentará á Xunta e á TVG en breve.
Manuel González quere deixar ben claro que seguerá habendo unha liña aberta de financiamento a coprodución minoritaria. “Non se lle pechan portas a ninguén e o que se pretende é que o diñeiro público que se lle concede a un sector como o do audiovisual, contribúa a fortalecer, o tecido productivo e os profesionais de Galicia”.
En todo caso, non é unha cuestión doada. Hai moitos e moi variados intereses que complican unha definición global e haberá que agardar para ver como se regula e consensúa o que é unha produción galega.
A semana pasada coñecemos os candidatos aos premios Goya, os premios máis importantes da cinematografÃa española. Entre as producións que optan ás prezadas estatuÃñas figuran producións como “Camarón”, “Gisaku”, “Para que non me esquezas”, algunhas delas levan a etiqueta de galegas, aÃnda que hai casos nos que as porcentaxes de participación galega son moi reducidas. Non é unha cuestión menor, diso dependen as subvencións que fan que se realicen moitas pelÃculas do paÃs e foi un dos motivos polos que a Academia Galega do Audiovisual organizou un foro para achegar posturas entre o goberno e o sector para definir os criterios a seguir para chamarlle galega ou non.
Unha problemática común
En primeiro lugar, que “O reino dos ceos”, a última longametraxe de Ridley Scott sexa considerada unha produción española, ou que a australiana Nicole Kidman fora candidata ao Goya (no ano 2002, na XVI edición dos premios da Academia) revela que non é unha cuestión propia só do audiovisual galego. Fontes do Ministerio de Cultura destacan que nunha coprodución “con tal de que existan cartos españois, ou unha productora implicada, esa pelÃcula xa se considera española”. En Cataluña, Marc López, responsable de fomento da área audiovisual do Instituto de Industrias Culturais, explica que “a efectos de subvención, para que unha pelÃcula se considere catalana serve só con que este producida por unha produtora con sede social en Cataluña, agora ben o resto de requisitos figuran nas correspondentes convocatorias de axudas”.
A obtención do certificado de nacionalidade está definida pola lei (concretamente a 15/2001 de 9 de xullo) que establece os criterios polos que unha produción obtén o certificado de española. A lei apunta tres apartados: un primeiro que regula a porcentaxe mÃnima de participación de integrantes de equipos técnicos e artÃsticos e que a rodaxe, salvo esixencias do guión, a prosprodución no estudo e os traballos de laboratorio, se realicen en territorio de Estados membro da UE; Un segundo apartado fai referencia ás coproducións, que solventa asà “terán a consideración de pelÃculas españolas as realizadas en réxime de coproducción con empresas estranxeiras, de acordo coas condiciones esixidas a tal efecto pola regulación especÃfica sobre a materia ou polos correspondentes convenios internacionais, e os que afectan á Comunidade Iberoamericana de Nacións”. O terceiro asegura que se “entenderá por obra comunitaria a que posúa certificado de nacionalidade expedido por un dos Estados membros da Unión Europea”.
Agora ben, a condición de nacionalidade non obvia outros criterios, nos que se sustentan os modelos de subvención e, en parte, o problema principal.
O debate
O goberno galego presentou na última sesión do Foro Academia o seu borrador para definir unha produción galega. FÃxoo a través de todas as institucións con competencias en materia de audiovisual (ConsellarÃa de Cultura, Dirección Xeral de Comunicación Audiovisual e a Televisión de Galicia) e cunha vocación integradora, é dicir, para escoitar as propostas de todos os integrantes do sector. Manolo González, asesor da ConsellarÃa de Cultura, establece que se trata dun “borrador que pretende diferenciar os modelos de producións sobre os que se artellan as polÃticas de axuda do goberno”. Distingue dúas vÃas: un modelo de produción ou coprodución maioritaria e unha coprodución minoritaria galega.
Manolo González explÃcanos que a produción ou coprodución maioritaria galega se define por dúas vÃas. “A primeira afecta ao capital empregado na produción (aportación do produtor galego-capital propio, axudas públicas, dereitos de antena...) e o idioma de rodaxe ou gravación en versión orixinal galega”. A lingua inclúese por primeira vez nun dos criterios para a concesión de axudas e como o propio asesor di “xa era hora de que se tivera en conta o idioma”.
Existe unha segunda vÃa para acadar como coprodución ou produción maioritaria que se dá no caso que haxa que filmar, por razóns de produción, nun idioma diferente do galego. “Nese caso, explica Manuel, hai que cumprimentar unha especie de baremo onde demostres que os teus xefes de equipo e os actores e actrices principais sexan galegos e, por outra banda, que as empresas que teñan a súa sede fiscal en Galicia”. Este baremo é o que se está a debater cos profesionais (actores, directores, técnicos e productores)”. De momento non existe prazo fixado para rematar con este documento que defina unha produción audiovisual galega, pero Manuel González establece que se pretende aplicar para as subvencións do 2006. A dÃa de hoxe, o borrador estase a enviar a todas as partes do sector para que poidan achegar as súas consideracións Pola súa banda, os actores e actrices, a través da Asociación de Actores, Directores e Técnicos de Escena xa elaboraron a súa proposta que lle presentará á Xunta e á TVG en breve.
Manuel González quere deixar ben claro que seguerá habendo unha liña aberta de financiamento a coprodución minoritaria. “Non se lle pechan portas a ninguén e o que se pretende é que o diñeiro público que se lle concede a un sector como o do audiovisual, contribúa a fortalecer, o tecido productivo e os profesionais de Galicia”.
En todo caso, non é unha cuestión doada. Hai moitos e moi variados intereses que complican unha definición global e haberá que agardar para ver como se regula e consensúa o que é unha produción galega.
