A sede da Fundación Laxeiro en Vigo acollÃa este 30 de xuño a inauguración da segunda exposición de obras descoñecidas do pintor que celebra este ano. Laxeiro descoñecido II. Obras inéditas de segunda época, achega vinte e catro pezas do pintor catalogadas con posterioridade a 2009 e ata o momento nunca expostas ao público.
A variedade de estilos e de técnicas predominan nesta proposta, que se pode ver ata o 2 de outubro e fai parte das conmemoracións do DÃa das Artes Galegas, que se lle dedica neste 2022 ao pintor de LalÃn. As mostra completa o percorrido iniciado o pasado mes de marzo cunha primeira exposición de obras inéditas correspondentes coa etapa máis temperá do autor.
Segundo explica a fundación, as obras que se amosan agora por vez primeira abarcan un perÃodo que vai dende finais dos anos cincuenta, ata o ano noventa, un tempo no que o creador "rompe coa noción de estilo único, abrazando un eclecticismo que ilustra a liberdade creativa do pintor e a busca do seu propio camiño, unha vez superados os postulados que caracterizaron ao grupo de Os novos ".
As pezas da mostra recollen tanto figuración expresionista e granÃtica como abstracción na súa vertente xeométrica e orgánica. Deste xeito amosan "un repertorio de solucións expresivas que dá boa conta da versatilidade dun Laxeiro xa maduro e plenamente inserido no mundo profesional da arte". Segundo salienta a presentación do proxecto, o autor "parece utilizar o seu éxito para ampliar a súa liberdade creativa, de xeito que a súa variedade de rexistros forma parte intrÃnseca do interese do seu traballo, como un sinal de identidade irrenunciable".
Destaca desta época a continuidade da inspiración na cultura popular, "ás veces cunha tenrura inédita con respecto á súa primeira época", e que en ocasións leva "a unha sorte de surrealismo onÃrico que sorprende pola súa pegada nomeadamente laxeiriana e, dende aÃ, mergúllase nos camiños da abstracción, nos que o misterio articula todo o relato, ben no ámbito da xeometrÃa, sempre levada á sensualidade do seu trazo, ou no ámbito do xesto máis espontáneo".
Malia a diversidade de estilos, linguaxes e temáticas, na selección que se amosa "imponse a inconfundible pegada de Laxeiro, un feito que, por unha banda, evidencia a liberdade creativa do artista e a súa permeabilidade con respecto ao contexto da época, e por outra, unha marcada personalidade".
Figura, 1970.
Músico, 1987.
Sen tÃtulo, 1969.
Pastor músico, 1959.
Sen tÃtulo, Ca. 1973.
Sen tÃtulo, 1967.
Sen tÃtulo, 1966.
Sen tÃtulo, 1965.
Sen tÃtulo, 1965-75.
A variedade de estilos e de técnicas predominan nesta proposta, que se pode ver ata o 2 de outubro e fai parte das conmemoracións do DÃa das Artes Galegas, que se lle dedica neste 2022 ao pintor de LalÃn. As mostra completa o percorrido iniciado o pasado mes de marzo cunha primeira exposición de obras inéditas correspondentes coa etapa máis temperá do autor.
Segundo explica a fundación, as obras que se amosan agora por vez primeira abarcan un perÃodo que vai dende finais dos anos cincuenta, ata o ano noventa, un tempo no que o creador "rompe coa noción de estilo único, abrazando un eclecticismo que ilustra a liberdade creativa do pintor e a busca do seu propio camiño, unha vez superados os postulados que caracterizaron ao grupo de Os novos ".
As pezas da mostra recollen tanto figuración expresionista e granÃtica como abstracción na súa vertente xeométrica e orgánica. Deste xeito amosan "un repertorio de solucións expresivas que dá boa conta da versatilidade dun Laxeiro xa maduro e plenamente inserido no mundo profesional da arte". Segundo salienta a presentación do proxecto, o autor "parece utilizar o seu éxito para ampliar a súa liberdade creativa, de xeito que a súa variedade de rexistros forma parte intrÃnseca do interese do seu traballo, como un sinal de identidade irrenunciable".
Destaca desta época a continuidade da inspiración na cultura popular, "ás veces cunha tenrura inédita con respecto á súa primeira época", e que en ocasións leva "a unha sorte de surrealismo onÃrico que sorprende pola súa pegada nomeadamente laxeiriana e, dende aÃ, mergúllase nos camiños da abstracción, nos que o misterio articula todo o relato, ben no ámbito da xeometrÃa, sempre levada á sensualidade do seu trazo, ou no ámbito do xesto máis espontáneo".
Malia a diversidade de estilos, linguaxes e temáticas, na selección que se amosa "imponse a inconfundible pegada de Laxeiro, un feito que, por unha banda, evidencia a liberdade creativa do artista e a súa permeabilidade con respecto ao contexto da época, e por outra, unha marcada personalidade".