O pleno da Real Academia Galega resolveu esta mañá dedicar o DÃa das Letras Galegas 2022 a Florencio Delgado Gurriarán (Córgomo, VilamartÃn de Valdeorras, 1903 - Fair Oaks, California, 1987), un autor ourensán "cuxo labor literario e activismo polÃtico e cultural constitúen un dos capÃtulos máis destacados das letras galegas da diáspora". Nun comunicado, a RAG define a Gurriarán como "excelente poeta e cultivador dun galego enxebre caracterÃstico das terras de Valdeorras", e quere destacar que coa súa elección tamén se homenaxea "por primeira vez" a Galicia do exilio republicano en México.
Florencio Delgado Gurriarán é definido pola Academia Galega como "ponte entre a Galicia exiliada en México e a Galicia interior". El chegou a México tras escapar a través de Francia no ano 1939, no famoso buque Ipanema que levou os refuxiados españolis a América. Gurriarán era un membro "moi activo" do Partido Galeguista en Valdeorras e tamén estivera vinculado ás Irmandades da Fala e ao Seminario de Estudos Galegos, ademais de participar nas correntes poéticas de vangarda. En América realizou unha importantÃsima tarefa para manter viva a cultura galega, ben a través de constribucións propias como poeta, ben a través da tradución de grandes autores da literatura universal ao galego ou mesmo coa edición de importantÃsimas revistas como Vieiros (1959-1968), que facilitou o diálogo cultural entre os exiliados e a Galicia do interior.
Florencio Delgado Gurriarán é definido pola Academia Galega como "ponte entre a Galicia exiliada en México e a Galicia interior". El chegou a México tras escapar a través de Francia no ano 1939, no famoso buque Ipanema que levou os refuxiados españolis a América. Gurriarán era un membro "moi activo" do Partido Galeguista en Valdeorras e tamén estivera vinculado ás Irmandades da Fala e ao Seminario de Estudos Galegos, ademais de participar nas correntes poéticas de vangarda. En América realizou unha importantÃsima tarefa para manter viva a cultura galega, ben a través de constribucións propias como poeta, ben a través da tradución de grandes autores da literatura universal ao galego ou mesmo coa edición de importantÃsimas revistas como Vieiros (1959-1968), que facilitou o diálogo cultural entre os exiliados e a Galicia do interior.