A nivel sonoro guitarras contundentes, sintetizadores rozando o Tecno-pop, manipulacións da voz e outros recursos levan a un deseño musical bailable, potente e escuro en digno acompañamento dunhas letras directas cheas dun existencialismo cotián rabioso que sinala sen pudor nin reviravoltas contradicións e medos do dÃa a dÃa ("tou pensando en falarche, sempre o penso moito e despois xa é tarde", Tou pensando), sacando contradicións, frustracións e sucesos a un nivel de vida de rúa trazando con desgarro un retrato da contemporaneidade desde os retrousos repetitivos e o descaro: "Pode joderche e podes negalo, pero hai algo que che gusta de min" (Perdón por ser tan sexy)
Segundo a comunicación feita pública por Ernie Records, para Nuno este traballo representa a súa propia vida "resumida en 30 e poucos minutos", di, "ten todas as miñas alegrÃas e as miñas penas, todo o duro, todo o romántico e todo o escuro que levo dentro de cada dÃa, para ben e para mal". Nuno, que se atopa autodefinido por estes 9 temas, describe este Grande Amore, máis alá de outras etiquetaxes coma un disco de Rock & Roll. Malia todo é innegable a actitude punk tan patente nas letras e retrousos, cun certo desprezo por unha seriedade imposta desde fóra para decantarse por aquilo que realmente lle importa ao artista con total honestidade, entre a vulnerabilidade e a potencia más rabiosa.
