As reaccións no se fixeron agardar e foron moi numerosas deixando ver a importancia da pegada do artista no mundo da escena teatral e audiovisual do país. Así desde o mundo institucional se pronunciaron o Conselleiro de Cultura, Román Rodríguez, para quen Parada era "unha figura fundamental das nosas artes escénicas como actor, director e tamén como fundador da célebre compañía Teatro do Morcego", o director xeral de Políticas Culturais, Anxo M. Lorenzo e o departamento de cultura da Deputación Provincial da Coruña, desde onde lembraban tamén o activismo co que o actor "defendeu durante toda a súa traxectoria os dereitos da xente de teatro e o futuro das nosas artes escénicas". Tamén o Centro Dramático Galego tivo para Celso parada un especial recordo de pesar e despedida. O moañés traballou na compañía pública nas montaxes de O regreso ao deserto, A cacatúa verde ou A comedia do gurgullo e na súa despedida, alén do recoñecemento da súa importancia como figura quixeron lembralo "compañeiro co que compartirmos moitas horas sobre as táboas".
Usando das súas redes sociais foron moitos os actores e actrices, directores e compañeiros que dedicaron algún momento a dar unha despedida a Parada. Antonio Durán "Morris", Carlos Blanco, Federico Pérez, Paula carballeira, Santiago Cortegoso, María Costas, Mayka Braña, Marián Bañobre, Iolanda Muíños, Cándido Pazó, Eduardo "Tatán" e un longo etcétera de artistas cos que o actor compartiu táboas ou rodaxes desde que iniciou a súa carreira profesional en 1976, hai máis de corenta anos. Todos tiveron para eles palabras ou imaxes cheas de recordos e emoción nas súas despedidas a "Sito", como era chamado nas distancias curtas do compañeirismo e a amizade. No audiovisual, Celso Parada formou parte dos elencos de películas como O lapis do carpinteiro, A praia dos afogados, A lingua das bolboretas, Huidos ou O ano da carracha. Para a televisión, interpretou diferentes papeis en multitude de series: dende Mareas Vivas,
No recordo dos colectivos e eventos
No nivel das representacións colectivas tamén tivo grande repercusión o falecemento prematuro de Paredes. Asociacións e feiras de teatro difundiron publicamente a desolación e a importancia da pegada deixada polo moañés. Desde a Asociación de Actores e Actrices de Galicia (AAAG) emitían un comunicado no que deixaban clara a importancia do actor como "destacado pioneiro da profesionalización da nosa escena, referente para varias xeracións de intérpretes do noso país, figura fundamental do teatro". Para a Xunta Directiva da AAAG, Parada era "un home de escena en todas as súas dimensións, capaz de xerar gran admiración tanto entre os compañeiros de oficio coma no público". A Academia galega do Audiovisal lembraba que a súa longa traxectoria inclúe a participación en ducias de espectáculos teatrais e proxectos audiovisuais e despedíao como "un compañeiro querido e un referente dentro da escena galega". A asociación de empresas teatrais Escena Galega deixaba considetración de Celso como un "actor fundamental, membro da xeración de creadores/as que deu inicio ao teatro profesional galego e fundador en 1989 da nosa compañía asociada Teatro do Morcego". Á compañía do actor tamén facían referencia desde o FIOT de Carballo ao lembrar importancia que para este evento tivo a participación activa de Celso Parada e da súa compañía na creación consolidación desta feira: "foron uns dos piares sobre os que se sustentou o FIOT nos seus comezos. A súa empatía, profesionalidade e compromiso á que pronto se sumou unha entrañable e profunda amizade, creou un vínculo entre ambas partes que o converteu nun clásico en moitas citas deste evento". En Carballo lembran emocionados que no 2005 Parada foi nomeado Xograr de Outono, un recoñecemento honorífico pola súa destacada traxectoria na promoción e desenvolvemento do teatro en Galicia. A ese premio hai que engadirlle tamén o ter recibido o Premio Compostela ao Mellor actor por Misterio cómico en 1992 e o Premio María Casares ao texto adaptado por O lazariño de tormes en 1998. Especialmente sentida foi tamén a despedida desde a súa localidade viciña pola Mostra Internacional de Teatro Cómico de Cangas que na súa recente edición hai apenas uns días, facía o peche da retrospectiva dos Trinta anos de Teatro do Morcego, "a que foi a súa maior obra e unha contribución inesquecible á historia do teatro galego". A MIT de Ribadavia e a Mostra de Teatro Galego de Cariño tamén publicaron condolencias e lembranzas dedicadas ao actor. Agora despois da despedida no tanatorio de Moaña, ao que "Sito" invitaba á súa xente a convertir nun punto de encontro onde "compartir un sorriso", o enorme artista xa dá por baixado o pano e descansa en paz.