Seis novelas da literatura galega propostas polas AGE contan co visto e prace da AGAPI para poderen ser levadas ao cine

Ler novelas no cine

A relación entre a literatura e o cine é tan vella como o propio invento dos Lumiere porque ambos os dous traballan con ideas. Sustentar este vínculo entre eles é beneficioso por unha banda porque avala o éxito da producción e, pola outra, porque axuda a aumentar a venda de libros. “Trece Badaladas”ou “O lapis do carpinteiro” son algúns exemplos desta relación que medra día a día en Galicia. E, para o futuro, hai seis novelas que segundo un informe da AGAPI e da AGE poden ser películas de éxito.

“Dos 12 proxectos de longametraxes e dos 20 de telefilmes, 25 están baseados en novelas. O motivo é que as boas historias están na literatura”, deste xeito Pancho Casal, director de Continental explicaba nunha entrevista a Culturagalega.org os plans futuros da súa productora. Un exemplo claro de por onde van os tiros no audiovisual galego.



Neste momento aínda está en carteleira “13 badaladas” o filme de Xavier Villaverde baseado na novela homónima de Suso de Toro que tivo oito edicións en papel logo da expectación espertada pola película. E é precisamente Suso de Toro o escritor que máis guións está proporcionando ao audiovisual a día de hoxe. Baseados nas novelas de de Toro haberá en breve ata cinco películas (catro a través de Continental e unha desenvolvida por Filmax). E non só iso, o vindeiro 25 de abril estrearase outra producción galega moi agardada logo do éxito do seu libro, “O lapis do carpinteiro” de Manolo Rivas. Un traballo que leva a cabo Portozás Visión que é ademais a primeira longametraxe dirixida por Antón Reixa e que ten como participantes a Luís Tosar, Manuel Manquiña ou María Pujalte. Entre os proxectos que se farán a medio e longo prazo no audiovisual figuran tamén a adaptación de obras de Agustín Fernández Paz e de Manolo Rivas.



Un convenio para afianzar a relación

Pero a boa relación que viven o cine e a literatura en Galicia é algo moi recente e para que sexa algo sólido e duradeiro tres piares do sector uníronse e presentaron un convenio co que fortalecer eses vencellos: son a AGAPI, a AGE e a Consellería de Cultura.



Pero a orixe do proxecto comezou anos atrás. No ano 2000 a Sección de Comunicación do Consello da Cultura Galega decidiu sentar na mesma mesa aos creadores de ideas do país: por unha banda aos escritores e pola outra aos encargados de facer cinema. De aí deu paso á que a Consellería de Cultura tomase o relevo no papel mediador entre o sector deixando constancia por escrito deste interese redactando un convenio que implicase ás dúas partes. A letra pequena establecía que cada unha das editoriais que forman parte da Asociación de Escritores en Lingua Galega debía propor dous títulos publicados baixo o seu selo para a súa posible adaptación ao audiovisual. O resultado final era crear unha listaxe de obras susceptibles de formaren parte dos títulos que poidan encher as carteleiras e que teñan como única premisa directriz que se tratase de novelas que formasen parte da literatura galega máis recente. A outra parte do convenio implicaba á AGAPI que, coñecedora dos problemas e das vantaxes que tiña unha producción audiovisual, analizase as debilidades e fortalezas de cada libro.



Ademais, todo este interese é posible debido a determinadas variables. Por unha banda o grao de madurez acadado polo sector do audiovisual, que xa conta con experiencias previas de adaptación cinematográfica, e pola outra, como industria, que xa se iniciou no desafío da gran producción.



Os resultados

O resultado deste traballo foi unha listaxe de dezaseis obras en que figuran autores de diferente traxectoria literaria, datos de vendas e de xeracións ben distintas. A nómina de autores inclúe libro como “Memoria erótica” de Carlos Velo, “Amigos sempre” de Alfonso Eire, “Covardes” de María Xosé Porteiro ao lado de autores xa case consagrados como Manuel Rivas, aquí con “Bala perdida”.



O caso é que dos dezaseis títulos ofrecidos pola Asociación de Editores, a AGAPI fixo unha valoración das obras reducindo a seis aquelas que “aproban” os criterios que as fan ser susceptibles de éxito. E isto sempre tomando como referencia as claves que o sector da industria ten aplicado e depurado ao longo do tempo.



Os títulos aprobados

Desas seis obras que teñen o visto e prace da AGAPI, non todas son iguais, é dicir, non todas teñen a mesma dificultade, polas súas propias estructuras narrativas. Así, “O xabaril branco” de Tucho Calvo e “Morning Star” de Xosé Miranda poderían ser levadas ao cine sen grandes dificultades. “O Bandido casanova” de Hixinio Puentes Novo, “Reminiscencias de Bob Dylan” de Xosé Antonio Moreno e “Un home que xaceu aquí” de Aníbal C. Malvar están nun segundo nivel de dificultade de adaptación cinematográfica, precisando mesmo unha fonda reescrita. En terceiro lugar, cun futuro prometedor, pero que require participación do autor para que se poidan desenvolver as súas posibilidades está “Bala perdida” de Manuel Rivas.



En todo caso, o convenio e a análise deixa sobre a mesa e o mantel seis propostas viables para se converteren en futuros éxitos sempre e cando o productor decida levalas á gran pantalla.