A internacionalización e a creación dun premio impulsan a expansión do Outono Fotográfico

A aposta está a funcionar. Un ano despois da creación da súa sección oficial e coa necesidade de medrar como reto, o Outono Fotográfico chega á XXXI edición con máis exposicións e localizacións ca nunca e a se consolidar no ámbito internacional. A creación do Premio Galicia de Fotografía Contemporánea marca un fito nun proceso de expansión que semella imparable.

O falecemento en 2011 de Benito Losada, promotor durante 28 deste certame, deixaba o Outono Fotográfico ourensán nunha situación indefinida. No entanto, os seus sucesores á fronte do evento, Xosé Lois Vázquez e Víctor Neves, continuaron coa tarefa enfrontando unha decidida aposta polo crecemento como xeito de viabilizar o encontro. Así nacía o pasado ano a sección oficial do Outono e se anunciaba a intención de incrementar os contactos internacionais deste evento. Coa edición que se está a celebrar por todo o país, con exposicións que prolongan ata xaneiro, verifícase a consolidación dun encontro que ameaza con non parar a súa marcha.

A dimensión
En total son 126 exposicións e 506 artistas en 41 localidades galegas, entre elas e por vez primeira as sete cidades do país, sen esquecer 38 cursos e obradoiros. A maiores, Barcelona e Portugal fan parte tamén das mostras dun evento que abandona a súa etiqueta "de Ourense" para se afianzar como multilocal. Malia ás cifras, Vázquez non quere ser triunfalista. "Non quero pecar de orgullo e falar de consolidación. Dependemos de axudas públicas e toda consolidación queda relativizada xa que en calquera momento poden minguar". No entanto, recoñece que "logo do pasado ano e do que levamos deste, si podemos concluír que as liñas xerais e os obxectivos que nos marcamos están a se cumprir". Se o ano pasado a presentación no Paraty em Foco de Río de Janeiro e a colaboración co el Fòrum Fotogràfic de Barcelona abrían a xeira de contactos internacionais, este ano dous eventos portugueses, o l Festival Encontros da Imagem de Braga o iNstantes de Avintes, súmanse ás colaboracións e intercambian mostras coa cita galega."Agardamos que esta liña de internacionalización continúe pouco a pouco, porque tampouco tempos moitos medios nin cartos para viaxar".

O premio
Como a grande novidade deste ano está a convocatoria do Premio Galicia de Fotografía Contemporánea. "Esta vén sendo a coroa coa que sempre soñamos para o Outono Fotográfico, pensamos que aínda podía quedar máis lonxe. O certame funcionou moi ben, con fotógrafos de oito países e un nivel moi alto". Posesións para un esquecemento de Daniel Díaz Trigo foi a serie que se impuxo nesta primeira edición e que lle reportou ao seu autor 16.000 euros ademais da edición dun libro e dunha exposición que prevé itinerar durante cinco anos. O premio, que nace co apoio da Deputación de Lugo e mais da Consellaría de Cultura, ten a peculiaridade de aceptar traballos que se realizasen nos últimos dez anos mesmo aínda que estivesen parcialmente publicados.

A veteranía
Na súa comunicación deste ano o festival destaca a súa lonxevidade. Estamos a falar do evento fotográfico máis antigo da Península Ibérica e, segundo apunta Vázquez, "posiblemente o segundo máis antigo do mundo só por detrás do de Arlés, que ten máis de 40 anos". A pervivencia do evento sorprende a moita xente fóra do país. "En moitos lugares non nos cren ata que visitan o web e ven que non esaxeramos. Non conciben ademais que poidamos facer un evento destas dimensións, de tres meses de duracións e tantas sedes, e non entenden por qué non se coñece máis. Para nós, isto amosa o nivel de periferia que é Galicia no conxunto do Estado e Ourense dentro de Galicia". No entanto, en xeral, a aceptación é moi positiva. "aínda que é algo totalmente atípico, resulta relativamente sinxelo de explicar e de entender.

Influencia
Sen entrar a valorar a pegada que poden ter deixado tantas edicións deste encontro sobre a arte da imaxe en Galicia, o coordinador sinala que "a pervivencia do Outono ao longo dos anos indubidablemente tivo que ter unha incidencia a nivel de actividade fotográfica. É difícil de definir, pero sen dúbida feitos como a presenza de moitos autores de nivel internacional en diferentes edicións deixaron a súa pegada en autores máis novos". Nese sentido apuntan as posibilidades formativas que ten este evento. "Sería interesante empregar o Outono como instrumento de aprendizaxe, xa que achega exposicións de moi bo nivel con contextos curatoriales que explican moi ben o que se expón, e diso pódese aprender moito", sinala.

As vías para saír
Para Vázquez dúas variables explican o maior recoñecemento internacional do evento. "Por unha banda está a rede, que traballamos moito estes últimos anos ao potenciar o web e traballar moito Facebook, Twitter en Yotube", explica. "Por outra banda, o cambio de dirección que lle imprimimos ao Outono, coa sección oficial, homologou o festival internacionalmente, fai máis sinxelo presentalo fóra, aínda que continúe a ser unha mestura". De cara ao futuro, consolidar a vocación internacional do encontro preséntase como unha prioridade para o Outono. "Outra proposta que queremos desenvolver é consolidar, dentro dos enormes límites que temos, un mercado de coleccionismo de fotografía en Galicia".