Abrir o foco

Ten trinta anos e milleiros de imaxes ás súas costas pero o Outono Fotográfico inicia neste 2012 un novo camiño. Está marcado, en palabras do seu director Xosé Lois Vázquez, por unha apertura “temporal, conceptual, estrutural e espacial” que lle permite ampliar o foco sobre o feito fotográfico. Un proxecto de recuperación da memoria a través da fotografía xunto coa creación dunha sección oficial, comisariada por Víctor Nieves, emerxen sobre esa invasión de 118 exposicións que anegan a oferta cultural do outono.

Máis espazos expositivos, máis artistas, máis localidades galegas e moito máis que fotografías impresas. Logo dunha edición de transición “que alén de homenaxear a Benito Losada, o seu creador e valedor despois de 28 anos, serviu para ver tamén se era posible manter esta criatura súa e sobrevivir sen a súa xestión” asegura Xosé Lois Vázquez, o outono preséntase este ano con aires renovados. “Buscamos a fotografía en todas as súas dimensións, non se trata só de imaxes reproducidas en soporte impreso con tratamentos fotoquímicos, a fotografía en papel, senón tamén en imaxes dixitais ou mesmo imaxes que se producen no noso cerebro”. Esta edición terá o feito fotográfico en todas as súas dimensións e todas as súas formas. Por iso, esta edición que inaugura exposicións a pingueiras e de xeito continuado, preséntase diferente.

O valor do comisariado
Das 118 exposición que fan parte do cartel, preto dunha trintena delas conforman a sección oficial. Aquí radica a gran diferenza deste Outono con respecto aos 29 restantes, xa que Víctor Nieves exercerá de comisario dunha sección que propón un tratamento transversal do feito fotográfico. “Non é so unha coherencia temática senón tamén que respondan a unha reflexión fotográfica sobre a imaxe ben producida por fotóns, ben en películas e papel, ben en fonografías, en imaxes cerebrais”.
Este punto de inflexión permite que esa acabada de estrear sección oficial inclúa desde fotografías feitas con móbil, ata intervención pictóricas sobre cadros de portada da revista Vanity fair (a de Armindo Salgueiro en Ourense, ata o 9 de decembro) ata fotografías minúsculas.

“Creo que a exposición Nós, de Tono Arias, reproduce moi ben todo o que se amplía esta edición” asegura Vázquez. Tono presentaba nesta mosta (que se puido ver no Centro Sociocultural de Conxo) unha revisión fotográfica da casa familiar que deixaron cando el tiña sete anos. Volve de maior para fotografar os familiares nos espazos baleiros e reinterpretar o pasado cunha mirada cómplice. A man de Tono tamén se pode ver nesta edición noutra exposición colectiva “Welcome” que supón a segunda acción do proxecto Dispara iniciado esta primavera e que atende a cultura, educación e solidariedade- impresión dixital, copia de autor, galería de arte, librería especializada en fotografía e desenvolvemento de proxectos culturais.

O Outono Fotográfico leva xa varios anos superando as fronteiras ourensás, provincia que o viu nacer no marco dunha actividade cultural promovida desde unha casa da xuventude, pero este ano o desembarco noutras localidades é máis ci. “Fai parte da aperturas que ten o Outono desde esta edición e que nos fixo ampliar o radio de acción e presentalo mesmo en Brasil”, asume o seu directo. De feito, unha das mostras da exposición que integran a sección oficial ten aberta as súas portas na Ima Foto Galería de Sao Paulo (6 de nvoembro a 20 de xaneiro) para exhibir o obtraallo de Avani Stein que pinta sobre a propia fotografía para achegarse aos grandes mesters do Jazz.

O outono tamén recupera
Alén desa sección oficial marcada por un labor de comisariado, este ano o Outono Fotográfico inclúe outra gran novidade que pasa por peneirar entre arquivos privados na procura de recuperar o traballo dalgún coñecido fotógrafo. “Facémolo agora porque é o primeiro ano que tomamos posesión consciente do outono e, tamén porque consideramos fundamental recuperar a memoria dun xeito normalizado”.

Dun xeito casual, o traballo de José Piñeiro Priegue "Esteirán" emerxeu para converterse no primeiro proxecto de recuperación asumido dentro da programación do Outono. “É o perfil clásico de fotógrafo de vila, que rexenta unha tenda que fai vodas, bautizos, e fotografía a actividade política, dos anos 60, 70… pero que ofrecer un exquisito material de estudo e etnolóxico, no que sobrevoa un ollo fotográfico excepcional, cunha formación autodidacta e cunhas composicións moi limpas” resume Vázquez.

Os 27.300 euros dos que dispón o Outono para a celebración de 118 exposicións por diferentes localidades de Galicia, impiden un labor de produción, é dicir, de encarga mostras específicas para o encontro. “Non é o obxectivo deste encontro porque hai moitas deficiencias previas por subsanar” asume Xosé Lois Vázquez, quen coordina un equipo de cinco persoas que se encarga de que o Outono sexa unha realidade nesta edicion que celebra os seus trinta anos de vida.