O Consello da Cultura organiza as II Xornadas sobre as casas-museo

Museos de andar pola casa

Analizar as posibilidades das casas-museo como centros de recuperación de patrimonio e de difusión cultural no seu contorno máis inmediato. Coñecer as experiencias doutros países ó respecto. Achegar estes centros ás novas tecnoloxías. Estes son algúns dos obxectivos das II Xornadas sobre as casas-museo que se desenvolven os días trece e catorce de xuño do 2002 no Consello da Cultura Galega, continuando o labor iniciado o pasado ano sobre este mesmo tema.

Programa

As xornadas organízanse arredor de catro eixes fundamentais, a museografía, a literatura, a exteriorización dos centros e as experiencias exteriores. Na primeira mañá analizarase a experiencia en casas-museo coma as de Valle-Inclán e os Irmáns Camba ou a Casa de Pardo Bazán. A tarde do primeiro día analizaranse aspectos dalgúns dos autores que teñen dedicada unha casa-museo. Así, a presencia de Rosalía de Castro na poesía de Blas de Otero, o centenario de Jacinto Verdaquer ou a amizado do grupo do 27 serán tratados nesta xornada.
O venres pola mañá analizaranse as posibilidades de exteriorizar o contido das casas-museo e a súa posible función coma centros sociais e culturais no seu contorno máis inmediato. Finalmente, a última xornada explicará experiencias foráneas coma as de portugal ou de Cataluña. Nesta mesma tarde, Mónica Moure falará das novas tecnoloxías aplicadas a estes centros.











As casas como centros



O presidente da Asociación Española de Casa-Museo e Fundacións de Escritores e coordinador das xornadas, Gonzalo Rey Lama, salientou na presentación da xornadas a ampla actividade que desenvolven estes centros aínda que lamentou o escaso apoio económico de que dispoñen. Ademais, destacou que estas casas adoitan estar situadas en enclaves pequenos polo que exercen "unha influencia cultural moi relevante cubrindo as necesidades culturais básicas daquelas sociedades nas que están integradas".
No propio texto de presentación das Xornadas incídese na importancia de coñecer os obxectos persoais e os hábitats dos autores á hora de comprender as súas personalidades e o tempo no que viviron.