CrÃtica
“O enfermo non imaxinario” Por Beatriz Bravo
No momento que alguén sabe que vai morrer non queda a súa vida destinada a máis inevitable teatralidade? Cada movemento, cada palabra e aceno seu será recollido e analizado polo público involuntario que comparte esa derradeira etapa. Todos podemos debuxarnos por un momento empático no corpo do enfermo e volver axiña á seguridade da nosa vida. Dame veleno decide arriscarse a non facelo. Os cimentos son difÃciles, pero Sarabela é quen de edificar un espectáculo poético e comprometido ó redor dun tema tan controvertido coma o dereito a unha morte digna, un universo fronte o cal faise imposible a indiferencia ou a busca dunha diversión escapista.
O enfermo non é imaxinario, loita por enviar a súa mensaxe a través dunha obra aventurada, por momentos dura, na que o (funcional) decorado, a (colorista) iluminación e o (delicioso) vestiario desaparecen para deixarlle o peso da historia ó traballo actoral. Só con sentimento se pode falar de sentimento.
