Non son necesariamente novos, pero a súa obra si o é. Non teñen un corpus excesivamente longo ás súas costas, pero si coa suficiente entidade como para dicir deles que darán moito que falar. Entraron no mundo creativo, cada un coas súas propias caracterÃsticas, a contracorrente, cando o que facÃan non era nin o habitual, nin o esperable, pero os seus traballos sorprenden a quen xa os coñece. Alicia Fernández dedÃcase á escritura desde que ten nove anos, Diego Blanco foi o primeiro autor en unirse a Polaqia tralos cinco membros fundadores, Alfonso Zarauza comezou no audiovisual nun momento no que as curtametraxes eran algo escaso e impensable para o común dos mortais e o Grupo Meu cristalizou a traxectoria de diferentes bandas coruñesas coa decidida intención de percorrer un camiño novo.
Non son todos os que están, pero están todos os que son. Coñéceos (ver galerÃa)
Caras para o futuro
A música: Grupo Meu
Nacho Mora é a voz e a alma máter de “Meu”, asegura que “o grupo naceu coa disolución da Elephant Band e busquei uha forma para darlle continuidade a algúns temas que compuxen”. A súa iniciativa atopouse con Ricardo Saavedra (ex-Deluxe cunha ampla traxectoria) na guitarra, Ramón Saleta (ex–Elephant Band, entre outros) na baterÃa e Mikelini (Ultracuerpos) no baixo. Xurdeu asà un primeiro disco “What´s up” un disco variado de múltiples influencias .
Sacamos a Nacho do estudo de gravación no que están a preparar o seu segundo traballo que sairá en setembro. Este disco, aÃnda sen nome, pretende ser “un pouco a continuación do anterior, hai algo de reggea-ska, mestura do pop con ritmos máis xamaicanos, estribillos, melodÃas, voces…” Este segundo disco é para Nacho “un pouco máis redondo” e vaise editar en varios paÃses de Europa.
Para esta formación Myspace é unha ferramenta fundamental para “promoverse e para figurar no mundo”. Os seus traballos son moi variados pero o seu vocalista recoñece a pegada innegable que os Beach Boys e The Beatles deixaron neles.
Web do Grupo Meu
Caras para o futuro
A literatura: Alicia Fernández
Con apenas vinte anos Alicia Fernández (Escairón, 1987) ten no seu haber, ter gañado todos os premios aos que se ten presentado. Abriu a listaxe de recoñecementos con nove anos, cando se fixo, nin máis nin menos, co premio Fernández del Riego de relatos curtos. Pero pronto se deu conta de que o seu non era a narrativa senón a poesÃa, e desde os once anos procurou na biblioteca libros de Enma Pedreira, Chús Pato, Yolanda CastañoÂ…. Poetas novas e infrecuentes nos hábitos literarios dunha rapaza tan nova. O de Alicia é un caso atÃpico pola curta idade na que se iniciou no universo literario que lle deixa moito camiño por diante. “Entre os meus plans futuros, apunta, está o de rematar a miña licenciatura en filoloxÃa e marchar a Barcelona a estudar TeorÃa da Literatura”.
Mentres apura os exames de xullo, compaxina os seus apuntamentos coa escrita. Acaba de rematar o poemario “Inventario do devezo: contrastes e traducións” e formará parte dunha antoloxÃa de poetas novos que está a preparar Fernán-Vello.
“É moi difÃcil escoller un escritor que me gusta, pero destacarÃa a Chus Pato e FerrÃn e, doutras literaturas, a Cortázar e Rimbaud” asegura Alicia.
Caras para o futuro
O cine: Alfonso Zarauza
“Comecei no audiovisual hai 12 anos facendo curtametraxes con Pablo Iglesias. Daquela non estaba moi de moda e era bastante máis difÃcil facer algo que agora” asegura este compostelán que pronto viu que o seu camiño o levaba inexorablemente a Madrid. Foi desde alà desde onde deu o salto á Media Bussiness School, amparada polo Programa Media da Comisión Europea, que lle permitiu entrar en contacto con produtores, artistas de toda Europa. O resultado deses tres anos de formación por toda Europa, acabou derivando en “Iroko Films” unha productora montada con estudantes desda escola e que xa ten cinco longametraxes no seu haber.
Pero a carreira de Alfonso Zarauza foi un “sen parar” e, mentres botaban a andar Iroko, estivo metido na escrita do guión “O caio da morte” (produción brasileiro-cubana) que se estrea estes dÃas en Brasil. O seu primeiro proxecto foi a curta “Soñaron cunquiñas de caldo” e paralelamente escribÃa e reescribÃa “A noita da puta e o pan” (tÃtulo provisional), o que será a súa primeira longametraxe. Luis Tosar, Luis Zahera, Miguel de Lira son algúns dos actores que fan parte do equipo actoral que se porá ás súas ordes. O resultado final poderemos velo no primeiro semestre do 2008.
É dos que pensan que nunha produción o importante non é a idioma da rodaxe, senón a súa calidade e, entre os seus soños, está o de poder facer unha pelÃcula en galego. De feito o noso paÃs está moi presente en todos os seu proxectos e “quero dedicarme a facer pelÃculas e cando remate a montaxe, escriturar a seguinte longametraxe que quero teña lugar tamén en Galicia. Penso que hai moitas temáticas que están se explotar”.
“A min sempre me gustaron os autores con mundos propios desde Fellini a Kusturika, pasando por Won Kar Wai” asegura este realizador que ten moito camiño por diante.
Ficha de Alfonso Zarauza en AVG
Caras para o futuro
A banda deseñada: Diego Blanco
Foi o primeiro autor en unirse a Polaqia tralos cinco membros fundadores e ten numerosos traballos breves, tanto en soporte web como en papel, ademais dun primeiro traballo monográfico editado en 2006. “Comecei facendo fanzines na miña vila, asegura con timidez, e despois fun entrando en contacto con outros colectivos mentres estudei Belas Artes”.
No seu curriculum figuran diversos premios tanto a nivel autonómico como estatal, que o converte unha das últimas promesas da banda deseñada do paÃs. Entre os traballos que presentarán en breve está un álbum de 68 páxinas con guión de Kike Benlloch que editará baixo o selo Polaquia. Este artista asegura que “estou a preparar un proxecto, que aÃnda non está moi avanzado, pero que ten data de saÃda para Viñetas deste 2007, porque é a mellor época para presentar proxectos”.
En canto ás influencias, Diego recoñece que “non son ningún mitómano e vai por épocas; últimamente estou a ler cousas de Charles Burns e de Paco Alcázar". Por outra banda, Diego afirma que "ultimamente traballo bastante con xéneros de aventuras e de acción pero trato de trastocalos un pouco e mesturalos con xéneros aparentemente incompatibles. Por exemplo, o último que fixen é unha estraña mezcla de sitcom e tebeo de acción futurista”.