Banda deseñada 2.0

As novas tecnoloxías chegan á BD

No hai dúbida posibel. Día a día, as tecnoloxías avanzan sen cesar e ocupan lugares das nosas vidas que ata hai ben pouco non nos atreveríamos nin a imaxinar. O mundo da banda deseñada non é alleo a esta tendencia, e cada vez son máis os indicios que nos levan a pensar que unha nova etapa se abre, tanto para os lectores como para os autores.

Na pasada edición do Viñetas desde O Atlántico, puiden asistir à conferencia de Scott McCloud, un dos grandes teóricos da banda deseñada actual, e gran defensor das novas tecnoloxías no comic. Intentar condensar todo o dito nesta conferencia sería difícil tarefa para o espazo que temos aquí, pero gostaríame recuperar un par de apuntes xurdidos na fala e que dende ese día están a dar voltas na miña cabeza.

McCloud estaba totalmente convencido que a evolución tecnolóxica do cómic non tiña volta de folla. O papel, so tería sentido nun futuro, para un lector que tería un alto contido de coleccionista, un pouco ó xeito dos melómanos que apoian o vinilo por enriba do CD, mais o gran publico, a xeración I-pod, optaría polo soporte dixital coma medio de acceder o seus comics favoritos.

Por outro lado, ante a pregunta de se non temía que con este paso ó dixital, acontecera o que está a pasar coa música e que a industria do comic tal e como a coñecemos desaparecera por completo, McCloud mostrábase totalmente confiado en que ese era o camiño, e que sen ter a resposta final á gran pregunta, sí que aseguraba que pasara o que pasara, aínda que a industria do tebeo desaparecera, sempre habería xente que se adicaría a facer tebeos.

Dúas reflexións entre moitas outras de igual ou maior interese, pero pola devandita cuestión do espazo, centrémonos nestas.

Non é a miña intención negar a realidade, e menos cando cada día que pasa xurde un novo artiluxio disposto a ser o substituto perfecto para o papel, chámese tablet ou chámese móbil de ultima xeración con pantalla panorámica. Supoño que a miña opinión sae dun punto de vista nostálxico. A fin de contas, sempre lin tebeos en papel, e calquera outra cousa, soame extrana. Quizais o que vou decir poderíase considerar unha cuestión semántica, totalmente estéril, anacrónica e posiblemente estúpida dende o punto de vista funcional. Non o sei. O que sí sei, é que os comics en formato dixital, xa non serán o mesmo. Eu son dos que pensa que formato condiciona a lectura, e que a experiencia non poderá ser a mesma, posto que existen uns factores físicos (tacto, cheiro, peso, etc…) que polo momento non son remplazabeis. Sei que no fondo é todo unha cuestión de aprendizaxe, e que para as novas xeracións o cambio non será tan abrupto, máis eu, coma un guerrilleiro, negareime ata o fin a chamarlle comic. Haberá que buscarlle unha nova denominación; E-comic, cibertebeo, tebeo multimedia, etc… Sí, seino, pódeme o lado romántico da cuestión.

Porén, cara o outro asunto, o meu romanticismo é máis controlado. Non dubido que pese á falta dunha industria, sempre haberá xente que faga banda deseñada. É algo que xa a estar a pasar hoxe en día, sobretodo no noso país, e non vexo a razón polo que tería que cambiar. O que xa non vexo tan factible é que houbera tanta xente metida no tema coma temos na actualidade e polo tanto, as propostas cara o lector final serían máis limitadas. Pese a que moitos lles poda parecer increibel, a maioría dos autores que fan cómic, intentan gañarse a vida desa maneira, e co paso ó dixital, penso que o terían realmente difícil.

A realidade é que estamos nun punto clave do camiño. A tecnoloxía, ó igual que pasa ca natureza, é imparablel, e unha vez desatada, ninguén pode controlala. Supoño que o paso do papel ó dixital non será cousa dun día, e menos tendo en conta os complexos intereses editoriais presentes na balanza. As grandes corporacións non van soltar o trozo do pastel ata o momento en que teñan asegurado unha nova tarta. Pero mentres, a cousa vai pasiño a pasiño. Novos formatos, novo hardware, novos métodos de distribución… A banda deseñada 2.0 está máis cerca cada día.